هر شخص به اندازه ظرف وجودیش برداشت می‌کند

سلام دوستان مرضیه هستم یک همسفر:

عدالت، دستاورد بینش حرکت انسان از نقطه صفر هستی؛ یعنی روز الست است.
انسان با پا گذاشتن در این حیات و برای ایجاد تعادل در وجود خویش، بایستی قالب و نقش خود را پیدا کند؛ زیرا هر فرد قالبی منحصر به فرد دارد، برای مثال: قالب آشپز، پاک‌بان، دانشمند، خیاط، موسیقی‌دان، مادر و ... را دارد.
هرچه معرفت ما نسبت به جایگاهمان بیش‌تر شود، دریچه نگاهمان نسبت به زندگی گسترده‌تر می‌شود و در نتیجه نسبت به مسائل و حوادث زندگی بصیرت پیدا می‌کنیم.

اکنون درک این آیه برای ما ملموس‌تر می‌شود: نَحنُ أَقرَبُ اِلَیهِ مِن حَبلِ الوَرِیدِ «چرا که می‌دانیم خداوند از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است»؛ زیرا پروردگار دو عالم پس از خلق انسان او را به حال خویش رها نمی‌کند و برای پرورش او حوادث و مصائبی را بر سر مسیر زندگی‌اش قرار می‌دهد. انسان هرچه در زمان حیات خویش تجربه می‌کند، چه خوشی و چه ناخوشی برای ساخته و پرداخته شدن جان است.
طبیعت نیز امکانات خود را به موجودات، بی‌منت و رایگان به صورت برابر می‌بخشد و ماهیت هر موجود که تعیین می‌کند، هر فرد چه مقدار از این امکانات را برداشت نمود. بوی ناشی از گل و لجن، تفاوت برداشت از این دو از تابش آفتاب را نشان می‌دهد.

در سیستم کنگره۶۰ نیز همه افراد از امکانات و آموزش‌های برابری برخوردار هستند؛ اما هر شخصی به اندازه ظرف وجودیش برداشت می‌کند که نتیجه این برداشت رشد آن در جایگاه فرد در صور پنهان و آشکار است. آن‌ چه ما از ظاهر زندگی افراد مشاهده می‌کنیم، نه تنها حاصل تلاش آن‌ها در این مرحله از حیات است؛ بلکه حاصل بارها رفتن و آمدن و پرداخت بها است؛ بنابراین مبدأ حرکت هیچ کدام از ما نه از لحاظ زمانی و نه مکانی برابر نیست؛ پس نباید باطن زندگی خود را با ظاهر زندگی دیگران مقایسه کنیم. درک این حقیقت، ما را از قضاوت و قیاس دور خواهد کرد.

سلام دوستان عطیه هستم یک همسفر:

در کنگره۶۰، عدالت به معنای درک و احترام به تفاوت‌های فردی و نیازهای خاص هر عضو است، نه صرفاً برابری در برخورد با همه افراد. این نگرش تأکید دارد که هر فرد در مسیر بهبودی، شرایط و نیازهای منحصر به‌ فردی دارد که باید در نظر گرفته شود. عدالت در این فضا به این معنا است که همه اعضا فرصت دارند، صدای خود را به گوش برسانند و در فرآیند بهبودی مشارکت کنند؛ اما میزان حمایت و توجهی که هر فرد دریافت می‌کند، متناسب با نیازهای او خواهد بود.

یکی از جنبه‌های مهم عدالت در کنگره۶۰، توجه به تازه‌واردین و کسانی است که نیاز به یادگیری و حمایت بیش‌تری دارند. در مقابل، اعضایی که تجربه‌های بیش‌تری دارند، می‌توانند نقش راهنما و کمک‌کننده را ایفا کنند. این تعامل و تبادل تجربیات باعث می‌شود که همه اعضا از دانش و تجربیات یکدیگر بهرمند شوند و در مسیر بهبودی پیشرفت کنند.
همدلی و همکاری نیز از اصول اساسی عدالت در کنگره۶۰ است. اعضا تجربیات خود را به اشتراک می‌گذارند و از این طریق به دیگران انگیزه و امید می‌بخشند. این ارتباطات باعث می‌‌گردد که اعضا احساس نزدیکی و همبستگی بیش‌تری داشته باشند و در مواجهه با چالش‌ها، احساس تنهایی نکنند.
آموزش نیز نقش کلیدی در تحقق عدالت در کنگره۶۰ دارد. اعضا آموزش می‌بینند که چگونه خود را بشناسند، با چالش‌های زندگی روبه‌رو شوند و نیازهای خود و دیگران را درک کنند. هرچه اعضا بیش‌تر بیاموزند، بهتر می‌توانند در روند بهبودی خود و دیگران نقش مؤثری ایفا کنند.
در نهایت، عدالت در کنگره۶۰ به معنای توجه به نیازهای خاص هر فرد و ارائه حمایت متناسب با آن است. این رویکرد نه تنها به بهبود فردی کمک می‌کند، بلکه باعث ایجاد یک جمع قوی‌تر و سالم‌تر می‌شود. با همدلی و همکاری، اعضا می‌توانند یک فرهنگ حمایتی ایجاد کنند که در آن، همه احساس ارزشمندی و تعلق داشته باشند. این همان چیزی است که کنگره۶۰ را به یک جامعه پویا و مؤثر در مسیر بهبودی تبدیل می‌کند.

سلام دوستان فروغ هستم یک همسفر:

در مورد دستور جلسه عدالت، آیا همه افراد کنگره با یکدیگر برابر هستند؟ باید بگویم خیر؛ همه افراد از نظر جایگاه وسهم‌ خودشان در کنگره با هم دیگر برابر نیستند. عدالت در کنگره به معنی مساوات، برابری و یکسان نیست و هر شخصی به اندازه تلاش و جایگاه خود از امکانات و مزایای کنگره بهرمند می‌شود‌. همه ما با عنوان مسافر و یا همسفر با اختیار خود وارد کنگره۶۰ می‌شویم و این ما هستیم که مسیر و راه خود را می‌یابیم. ما بر اساس هدف و نتیجه‌ای که داریم سفر می‌کنیم و به ادامه راه می‌پردازیم، حال در این سفر که لحظه‌ به‌ لحظه آن آموزش، رهایی از ظلمت، شتاب به سمت نور، روشنایی و صراط مستقیم است؛ قدم برمی‌داریم و حرکت می‌کنیم و علم زندگی کردن را می‌آموزیم. حال اگر در این راه تلاش و کوشش کنیم، قطعا به جایگاه مدنظر می‌رسیم. بنابراین در کنگره همه افراد با یکدیگر برابر نیستند و این عین عدالت است.

درست است که در بدو ورود همگی در شرایط یکسان و به مساوات وارد می‌شویم؛ ولی با همه ما یکسان برخورد می‌شود؛ یعنی همگی سه جلسه اول خود را با راهنمای تازه‌واردین می‌گذرانیم و بعد یک راهنما را با حس خود انتخاب می‌کنیم. و همگی یک صندلی برای نشستن و مکانی برای آموزش داریم‌؛ ولی بقیه راه به عملکرد خود ما بستگی دارد که چگونه حرکت کنیم و راه را ادامه بدهیم. هر چه بکاریم همان را برداشت خواهیم کرد و این یکی از رمز و رازهای موفقیت این مکان مقدس است. یک مصرف‌کننده با مصرف خود زجر می‌کشد و در جامعه، اطرافیان و خانواده رفتارهایی می‌بیند که ناراحت می‌شود؛ ولی زمانی که حرکت کرد و تصمیم گرفت، که عزم خود را جزم کند و خود را درمان کند، جایگاه خود را تغییر می‌دهد و همه به او احترام می‌گذارند، همچنین برخوردشان تغییر می‌کند و این نیز عدالت است که چگونه با تو برخورد و رفتار شود. این دستور جلسه به ما می‌فهماند که نمی‌توانی در طول سفر کاهلی کنی و از جایگاهی که داری ، شاکی باشی، برای مثال من سه سال است که در کنگره حضور دارم؛ ولی فلان رهجو یک سال و نیم است وارد کنگره شده و چه جایگاه بهتری و بالاتری نسبت به من دارد و من که قدیمی‌تر هستم؛ باید جایگاه بهتر و بالاتری داشته باشم یا من صاحب فلان کارخانه هستم و هم لژیونی من که در آمد کم‌تری دارد، مرزبان و یا القاب و خدمت‌های بهتری نسبت به من دارد؛ ولی بهتر است که ما بیش‌تر تفکر و تلاش کنیم و اگر خواسته‌ خدمت به خلق خداوند و هم نوع داریم، بیش‌تر تلاش و کوشش نمائیم و این بستگی به خود ما دارد.

سلام دوستان مینا هستم یک همسفر:

در کنگره‌‌۶۰‌ عدالت به معنی برابری ظاهری بین همه افراد نیست، بلکه به این معنی‌ است که هر شخصی به اندازه تلاش و جایگاه‌‌‌ خود از امکانات و آموزش‌ها بهره می‌برند و پاداش و یا عواقبی که می‌بینند، نتیجه عملکرد خودشان است. زمانی که تازه، وارد کنگره می‌شویم، همه با یکدیگر برابر هستیم‌ و از آموزش‌های اولیه به طور یکسان بهرمند می‌شویم و جایگاه هر شخصی در کنگره براساس میزان تلاش،
مشارکت و عملکرد خود در طول سفر است، به طور مثال‌‌ یک مسافر زمانی که وارد کنگره می‌شود با فرمان‌برداری از راهنما، سر ساعت وارد شعبه شدن، سی‌دی نوشتن و با نظم OT خوردن زودتر به رهایی و حال خوش می‌رسد، همچنین می‌تواند جایگاه‌های خدمتی را زودتر تجربه می کند و بالعکس اگر شخصی فرمان‌بردار نباشد، به آموزش‌ها توجه نکند، و به درستی سفرش را انجام ندهد، ممکن است به حال خوش نرسد و جایگاه‌های خدمتی پایین‌تری را تجربه کند.

کنگره براساس عدالت، معرفت و عمل سالم بنا شده است و همین‌ طور یک همسفر نیز اگر بخواهد به حال خوش برسد؛ باید فرمان‌بردار راهنما باشد، از آموزش‌ها بهرمند شود، جایگاه‌های خدمتی را تجربه کند و در هر جایگاهی که قرار دارد بداند، عین عدالت است. خدمات و آموزش‌های‌ کنگره، مثل خورشید به همه یکسان می‌تابد و هرگاه کسی خود را در سایه حاشیه و قضاوت نابه‌جا قرار دهد و از نور آموزش استفاده نکند، طبیعی است که به آن جایگاهی که  لایق‌اش است، نمی‌رسد؛ زیرا خود او است که این جایگاه را برای خودش تعیین می‌کند و عدالتی که باید شامل آن بشود.
همچنین من باید سعی کنم برای دست‌یابی به عدالت، زمینه و بستر وجودی خودم را مهیا کنم و این بستر، فراهم نمی‌شود مگر با معرفت و عمل سالم.

سلام دوستان اکرم هستم یک همسفر:

اگر عدالت را به معنای برابری و مساوی بودن در نظر بگیریم، همه‌ انسان‌ها از هر قوم و دینی که باشند، این عدالت را قبول دارند. کنگره مثلثی با رأس عدالت و اضلاع معرفت و عمل سالم دارد. این مثلث بیانگر این است که وقتی انسان معرفت داشته باشد، عمل سالم انجام می‌دهد و نتیجه‌ عمل سالم عدالت خواهد بود.
در زندگی هیچ اتفاق خوب یا بد از روی شانس نیست و بر اساس تلاش و زحمتی است که فرد انجام داده است. مثل یک دکتر که سال‌ها تلاش و کوشش می‌کند، سال‌ها درس می‌خواند تا به این جایگاه دست پیدا کند و این عین عدالت است. به طور مثال افرادی که در کنکور تلاش و کوشش می‌کنند، بدون تقلب بر اساس مطالعه و اندیشه‌ خود کنکور می‌دهند؛ چنانچه کسی قبول یا مردود بشود، عین عدالت است؛ چراکه حق کسی ضایع نشده است یا در کنگره یک راهنما بر اساس تلاش و خدمت‌های خود به این جایگاه رسیده است، حال، آیا شخصی که راهنما شده و لژیون دارد با شخصی که سی‌دی نمی‌نویسد، پارک نمی‌رود، دارویش را سر موقع می‌خورد، یکسان است؟
آیا شخصی که مرزبان شعبه است با شخصی که کوچک‌ترین خدمتی به کنگره۶۰ نمی‌کند برابر است؟ خیر؛ این‌ها با هم برابر نیستند. هر کدام جایگاه خاص خودشان را دارند، جایگاه آن‌ها نسبت به تلاش و کوششی است که انجام می‌دهند و بسیار متفاوت است.

عدالت، همیشه خوبی و محبت نیست. در عدالت، ممکن است به یک نفر خشم و به فرد دیگری محبت کنیم. برای اینکه عدالت را بشناسیم باید معرفت داشته باشیم. مثلاً کسانی که نماز می خوانند و روزه می‌گیرند و مناجات بیش‌تری می‌کنند به خدا نزدیک‌تر نیستند؛ بلکه افرادی که پرهیزگارترند به خداوند نزدیک‌تر هستند. حالا چه کسانی پرهیزگار و به خداوند نزدیکتر هستند؟ افرادی که کارهای ضدارزشی انجام نمی‌دهند، مثل کسی که دروغ نگوید، دزدی نکند، تهمت نزند، قضاوت نکند، و غیره. وقتی انسان برای رسیدن به آگاهی و دانش تلاش کند، نسبت به آن آگاهی و دانش می‌توانیم تشخیص بدهیم که چه کاری اشتباه و چه کاری درست است که این همان عمل سالم است.

اگر من امروز به یک فرد بزرگ‌تر احترام نگذارم، در آینده نیز کسی به من احترام نمی‌گذارد. این جریان دقیقاً در کنگره نیز پابرجاست چنانچه من امروز به مرزبان، دیده‌بان و یا راهنما احترام نگذارم، زمانی که من هم در این جایگاه قرار می‌گیرم، متقابلاً به من احترام گذاشته نمی‌شد.
ما باید قدردان این افراد باشیم.

در قرآن نیز بیان شده است: برای انسان بهره‌ای جز حاصل تلاش او نیست»؛ یعنی من بر اساس تلاش و کوشش خودم جایگاهی را کسب می‌کنم. تمامی خدمتگزاران کنگره عاشق خدمت هستند و مزدی هم دریافت نمی‌کنند؛ چراکه خدمت کردن را دوست دارند و از بودن در این جایگاه لذت می‌برند.

نویسندگان: اعضای لژیون دوازدهم راهنما همسفر زهره
رابط خبری: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوازدهم)
ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر طیبه (لژیون چهارم) دبیر سایت
ارسال: همسفر منصوره رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو