عدالت واقعی یعنی تمرکز بر رشد و پیشرفت فردی است

سومین جلسه از دوره چهارم لژیون سردار همسفران کنگره۶۰ نمایندگی صادق قم به استادی راهنما همسفر مریم، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر سمانه با دستور جلسه «عدالت، آیا همه افراد در کنگره۶۰ با هم برابرند» روز یکشنبه ۱۹ مرداد ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۴۵ آغاز به کار کرد. 

خلاصه سخنان استاد:

شاید قبل از ورود به کنگره۶۰ این مد نظر ما بود که عدالت یعنی زمانی که دیگران پیشرفت می‌کنند من هم باید پیشرفت داشته باشم، همان‌ قدر که یک نفر از سلامت جسمانی برخوردار است من هم باید برخوردار باشم، یا به همان تعدادی که یک نفر فرزندان صالح دارد من هم باید حتی بیشتر از او داشته باشم و غیره... در این‌ صورت اگر من همچنان بخواهم مقایسه کنم به عدالت خداوند شک می‌کنم و می‌گویم خداوند عادل نیست، چرا یک نفر زندگی‌اش مرفه باشد و زندگی من اینقدر بهم‌ ریخته و یا یک نفر فلان ویژگی در زندگی دارد و من ندارم.‌ در نگاه اول، شاید زندگی دیگران خیلی پررنگ به نظرمان بیاید که چه اتفاق‌هایی در زندگی دیگران می‌افتد. من خاطرم هست زمانی که در دانشگاه در رشته‌ی جامعه شناسی تحصیل می‌کردم، جوامع مختلف را با هم مقایسه می‌کردند مثلاً آمریکا را با آسیای شرقی، یا آمریکا را با روسیه و یا با اروپا، به این نتیجه می‌رسیدند که تفاوت آمریکا با دیگر کشورها در این است که چطور بین مردمانش رقابت ایجاد می‌کند.

دقت کنید در کشورهایی مثل روسیه که اکثریت کمونیست هستند، همه خانه‌ها شبیه هم و حتی از یک نوع تلویزیون استفاده می‌کنن و یا در کره شمالی ظاهر همه‌ی زن‌ها باید یک مدل باشد یعنی اگر یک نفر با لباس نامناسب وارد جامعه شود این شخص مجرم به حساب می‌آید. اما در کشوری مثل آمریکا یا کشورهایی که پیشرفته‌تر هستند یکسری شرایط رفاهی اولیه‌ی زندگی را مهیا کرده‌اند مثلاً برای بچه‌ها از تحصیل نرمال تا تغذیه سالم فراهم شده تا این‌ها برسند به شروع، یعنی همه در زمان شروع یک اندازه انرژی داشته باشند. آن‌ وقت می‌گوید حالا حرکت کنید. در آنجا عدالت یعنی همه‌ی افراد را به یک مرحله‌ای می‌رسانند بعد می‌گویند حالا وقت رقابت است خودی نشان بدهید.

کنگره هم دقیقاً به همین صورت است چون برای همه صندلی مهیا است، آموزش‌ها یکسان و حتی خوشرویی مرزبان در بدو ورود تازه‌وارد هم برای تمام افراد یکسان است. پس یعنی همه از یک میزان شرایط لازم سفر کردن برخوردار هستند. حال آن چیزی که ما از آموزش‌ها برداشت می‌کنیم نشان دهنده‌ی عدالت است، یعنی منی که سفرم را خراب می‌کنم یا حتی خدمت نمی‌کنم و برای آن انرژی‌ که دریافت کرده‌ام بازپرداختی ندارم نباید انتظار داشته باشم عدالت به همه مثل خورشید بتابد و اینطور نیست. اگر با منی که خوب سفر نمی‌کنم و با کسی که درست سفر می‌کند یک برخورد شود این عین بی‌عدالتی است و اگر من خودم را با دیگران مقایسه کنم بیشترین آسیب را به خودم می‌زنم. بهترین نوع دیدگاه باید این باشد که هنوز روزی من برای خدمت مهیا نشده است ولو این‌ که من خوب سفر کنم. قرار نیست هر کسی که رشد می‌کند دارای خدمت باشد. به آن روزی که خداوند در دامن من قرار می‌دهد اعتقاد داشته باشم و بدانم خدا جایگاه دیگری با درخشش بیشتری برای من در نظر دارد.

آن کسی که در لژیون سردار عضو باشد حال چه سردار باشد یا دنور، با تمام مشکلات و مشقتی که در زندگی‌اش دارد و یا حتی آن شخصی که جسارت به خرج می‌دهد و اعلام پهلوانی می‌کند با آن کسی که نمی‌تواند از مالش بگذرد نباید برابر باشند؛ عدالت به این معناست که به میزان تلاشم و بازپرداخت حال خوبم به من خدمت داده می‌شود. حال خوش بچه‌های لژیون سردار قطعا به همین علت است. اگر تصور کنم که حال خوش منی که پرداختی دارم با آن کسی که هیچ پرداختی ندارد یکی باشد، این عین بی‌عدالتی است. امیدوارم که در لژیون سردار از استاد سردار عزیزمان مدد بجوییم و بتوانیم سالیان طولانی در کنگره حضور داشته باشیم و در لژیون مالی و چه بسا به صورت پنهانی که نشان بی‌نشان است بتوانیم فعالیت کنیم تا به قول آقای مهندس رخصت خدمت در یک جایگاه بالاتر اعطا شود.

مشارکت همسفر زهرا:

از استاد و تمامی خدمتگزاران کنگره۶۰ تشکر می‌کنم. پس از تعطیلات، حضور مجدد و بهره‌مندی از آموزش‌های کنگره، به‌ ویژه درک عمیق‌تر از عدالت سپاسگزارم. در کنگره آموختم که تلاش و آموزش‌پذیری، ظرفیت فرد را افزایش می‌دهد. بر خلاف گلایه‌های اطرافیان، اکنون درک می‌کنم که جایگاه هر کس عین عدالت است و هر بذری که بکاریم، همان را درو می‌کنیم. یکی از بزرگ‌ترین درس‌های لژیون مالی، حفظ امید تا آخرین لحظه است. این را شخصاً تجربه کرده‌ام؛ دو سالی که عضو لژیون سردار بودم، مبلغ تعهدم همیشه در دقیقه نود فراهم می‌شد. امسال نیز، زمانی که از پرداخت پنج میلیون تومان باقیمانده ناامید شده بودم و رها کردن را تجربه می‌کردم، به‌طور معجزه‌ آسایی خبر قرعه‌کشی‌ که دو ماه دیگر قرار بود اعلام شود، همان روز به من رسید و توانستم تعهدم را پرداخت کنم. این تجربه نشان داد که با نیت خالص و توکل به خدا، کار خیر شیرین‌تر می‌شود و مشکلات نیز حل می‌گردند؛آموزش‌های کنگره، به من آموخته‌اند که حتی در دقیقه نود و نه هم نباید امید را از دست داد و با توکل به خدا، می‌توان شاهد حل مشکلات و رضایت خود و اطرافیان بود. از حضور در کنگره و دریافت آموزش‌ها، خداوند را شاکرم.

تایپیست: همسفر فاطمه‌ج رهجوی راهنما همسفر منصوره (لژیون‌ هفتم)
ویرایش: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون دوم)
عکاس: مرزبان خبری همسفر نازنین
ارسال: همسفر فاطمه‌ رهجوی راهنما همسفر منصوره (لژیون‌ هفتم)
همسفران نمایندگی صادق قم