عدالت در کنگره ۶۰

مقاله درباره دستور جلسه: عدالت، آیا درکنگره ۶۰ افراد باهم برابر هستند؟

یکی از زیباترین دستور جلساتی که درکنگره با آن برخورد کرده‌ام همین عدالت است که درباره‌اش می‌خواهم صحبت کنم و عیناً واقعیتی بی‌بدیل را ذکر می‌کند. بله کاملاً عین عدالت است چون افراد درکنگره نتیجه اعمال و رفتاری را که انجام داده‌اند و همچنین آگاهی و آموزشی را که فراگرفته‌اند را دریافت و کسب می‌نمایند، درصورتی‌که بعضی‌ها عدالت کنگره را با برابری و در بیرون از کنگره اشتباه می‌گیرند برای مثال آموزش درکنگره برای همه به‌صورت رایگان و افراد در پروسه درمان از این موهبت برخوردار می‌شوند.

حال آیا کسی که به‌خوبی از این آموزش‌ها استفاده کرده و پس از رهایی با استفاده از این موارد پله‌پله و ذره‌ذره در جایگاه‌های مختلف شروع به خدمت می‌نماید، با شخصی که پس از درمان درکنگره حضور حداکثری ندارد و جایگاه‌های خدمتی را تجربه نمی‌کند برابر هستند؟ خیر و به نظر بنده عین عدالت است جایگاهی که درکنگره به افراد می‌رسد و اعتقاددارم که افراد درکنگره باهم برابر نیستند.

ما ایرانی‌ها یک مثالی داریم که می‌گوید: از تو حرکت از خدابرکت؛ که شخص با حرکت، تلاش و یادگیری مفاهیم آموزشی درکنگره و اجرای کامل و دقیق مثلث درمان: جسم، روان و جهان‌بینی به درمان می‌رسد و پس‌ازآن هم بابت تکمیل جهان‌بینی خود به حضور درکنگره ادامه می‌دهد و هر اتفاقی که برایش درکنگره بیفتد برای او خوشایند است و آن‌چنان برایش لذت‌بخش است که اگر چندین مشکل هم در زندگی روزمره و شخصی داشته باشد پس از حضور روزانه درکنگره زمان خروج و رفتن به منزل شاد و پرانرژی است.

چنین افرادی دقیقاً حال خوب را تجربه کرده و به دیگران نیز انتقال می‌دهند و الگوی خوبی برای تازه واردین و سفر اولی‌ها می‌باشند که آن‌ها هم به تبعیت در ادامه کار نیز این‌چنین عمل نمایند. پس عدالت درکنگره ۶۰ به معنی قرار گرفتن هر چیز یا شخصی در جایگاه خودش است و با برابری و مساوی بودن فرق دارد.

شخص با عملکردش جای خودش را مشخص می‌کند به همین دلیل است که می‌گویند درکنگره همه اشخاص ازنظر جایگاه و مسئول بودن باهم برابر نیستند ولی در برابر قانون و حرمت کنگره همگی باهم یکسان هستند.

البته واضح بگویم کسی که درکنگره حضور ندارد و تلاش نمی‌کند و در مسیر آموزش قرار ندارد و هیچ‌گونه آگاهی از جلسات کارگاهی و لژیون کسب نمی‌کند نمی‌تواند مدعی سپردن خدمت و جایگاه به خودش باشد چون بهشت را به بها می‌دهند نه به بهانه و شاید بعضی‌ها بخواهند که با رفاقت و دوستی کاری به ایشان سپرده شود که اشتباه محض است و عدالت درکنگره این‌گونه زیر سؤال رفته و نظم و نظام مثال‌زدنی کنگره از بین می‌رود.

در پایان باید عرض کنم خداوند در قرآن می‌فرماید: هیچ‌کس را تکلیف نکنم مگر به‌قدر توانایی او؛ از این حرف هم تکلیف بر همه مشخص است، هر کس و هر شخصی به‌اندازه توانایی خودش تلاش و کوشش می‌کند به او تکلیف سپرده می‌شود و درکنگره، اگر نگاه واقع‌بینی داشته باشید از دیده‌بان‌های عزیز تا به پایین دقیقاً این عمل به‌صورت دقیق انجام‌گرفته و در ادامه نیز انجام خواهد شد و ما هم باید با تلاش بیشتر سعی در تداوم آن داشته باشیم.
امیدوارم که همه، من‌جمله بنده هرروز با آموزش گرفتن از مطالب کنگره در مسیر باشیم و به همدیگر و انسان‌ها کمک کنیم.

با احترام: مسافر مجتبی
منبع: سی دی عدالت
تایپ: مسافر بهنام لژیون دوم
عکس: مسافر مهدی لژیون پنجم
ارسال مطلب: دستیار مرزبان خبری، مسافر حجت لژیون سوم
گروه خدمتگزاران سایت نمایندگی گیلان