با تفکر و عمل سالم به عدالت می‌رسیم

جلسه یازدهم از دوره سی و نهم سری کارگاه‌های آموزشی، خصوصی مسافران کنگره۶۰ نمایندگی شیخ‌‌بهایی اصفهان با استادی مسافر رضا و نگهبانی مسافر حسین و دبیری مسافر قدرت با دستور جلسه «عدالت، آیا همه افراد در کنگره۶۰ با هم برابرند؟» در روز یکشنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

• سلام دوستان رضا هستم یک مسافر
• از نگهبان و ایجنت محترم شعبه، مرزبان و راهنمای عزیزم که این فرصت را به من دادند، بسیار ممنونم. امیدوارم تعطیلات تابستانی به شما خوش گذشته باشد و نهایت استفاده را از آن برده باشید.
• موضوع جلسه امروز عدالت، آیا همه افراد در کنگره۶۰ با هم برابرند؟
• من فکر می‌کردم عدالت چیزی است که همه باید در آن حق یکسانی داشته باشند. تا زمانی که چیزی به من داده می‌شد و به نفعم بود، می‌گفتم عدالت است و اعتراضی نمی‌کردم؛ اما زمانی که چیزی از من گرفته می‌شد یا به چیزی که در ذهنم بود نمی‌رسیدم، زمین و زمان را به هم می‌دوختم که این عدالت نیست و در حق من ظلم شده است.
• هنگامی که وارد کنگره شدم به‌ تدریج فکر ما در وادی اول به حرکت درآمد و تعریف‌های جدیدی از همه‌چیز شنیدم.
• مهندس در سی‌دی عدالت می‌فرمایند: «اولین چیزی که ما در کنگره متوجه می‌شویم، باز شدن تفکراتمان است؛ یعنی شروع به تفکر کردن می‌کنیم». از فکرمان در جهت مثبت استفاده می‌کنیم. قبلاً در مسیر منفی‌ها و ضدارزش‌ها تفکر می‌کردیم؛ اما الان در مسیر ارزش‌ها تفکر می‌کنیم و به آگاهی می‌رسیم.
• آگاهی، بینش و معرفتی که در کنگره۶۰ پیدا کردیم به مرور زمان به وجود می‌آید. آقای مهندس می‌فرمایند: «چیزی نیست که بگوییم از فردایی که آمدیم کنگره به عدالت می‌رسیم یا به درمان می‌رسیم. همه‌ چیز مرحله به مرحله و قدم به قدم پیش می‌رود».
• در کنگره با تفکر و عمل سالم آشنا شدیم. عمل سالم همان عمل خیر است که پشتش تفکر است.
• وقتی ما عمل سالم را در زندگی انجام دهیم، یواش‌ یواش به مفهوم عدالت هم می‌رسیم. آن موقع می‌فهمیم که عدالت همیشه همه‌ چیز را یکسان به یک نفر بخشیدن یا تقسیم کردن و به یک چشم دیدن نیست. شما اگر دو فرزند داشته باشید، یک ۴ ساله و یک فرزند ۱۸ ساله چیزی که فرزند بزرگتر لازم دارد فرزند کوچکتر نیاز ندارد. وقتی فرزند بزرگ موبایل می‌خواهد، نباید برای کوچکتر هم موبایل گرفت که عدالت رعایت شود. آن یک نیازهایی دارد و این نیازهای دیگری دارد.
• کنگره از دو دیدگاه به مسئله عدالت می‌نگرد. دیدگاه اول: «برابری در ورود». کسانی که تازه وارد کنگره می‌شوند، فارغ از جایگاه اجتماعی، عقاید سیاسی یا دینی و وضعیت مالی با یکدیگر یکسان هستند. زمانی که پا به کنگره می‌گذاریم همه در یک سطح قرار می‌گیریم. کنگره تنها یک نام و یک صندلی دارد؛ این دیدگاه به آن معناست که باید تمام تعلقات بیرونی را پشت در کنگره گذاشت و تنها با یک هویت وارد شد.
• دیدگاه دوم: «عدالت بر اساس عملکرد و تلاش». در کنگره همه یکسان هستند و تنها چیزی که تفاوت ایجاد می‌کند تصمیم، معرفت، آگاهی و خدمتی است که هر شخص خود کسب می‌کند. جناب مهندس در این باره می‌فرمایند: «آیا نابینایان با بینایان برابرند؟ آیا خدمتگزاران با کسانی که شر درست می‌کنند و معرکه‌گیری می‌کنند، برابرند؟»؛ مسلماً یک سفر اولی با سفر دومی برابر نیست و یک سفر دومی نیز با راهنما برابر نمی‌باشد. این تفاوت‌ها و اختلافاتی که وجود دارد در واقع ساخته خود ماست.
• نتیجه عملکرد ما دریافت و خدمتی است که ارائه می‌دهیم و از بیرون با خود نیاورده‌ایم. همین شیوه باید حاکم باشد؛ زیرا در غیر این صورت نظم و انسجام حفظ نخواهد شد.
• باید احترام مرزبان و احترام راهنما را حفظ کرد. اگر راهنمایی کسی را تحویل نمی‌گیرد، حتماً نیازی به این رفتار وجود دارد به ویژه در مورد رهجوی سفر اول. اگر راهنما این مسائل را رعایت نکند، ممکن است فرد سوءاستفاده کند و در نهایت به ضرر خودش تمام شود و درمانش ناقص بماند. 
• همه قوانین در کنگره برای خیر و صلاح خود ما وضع شده‌اند. همان‌طور که جناب مهندس می‌فرمایند: «خودشان در جامعه شخصیت کسب کرده‌اند و کاری کرده‌اند که همه به ایشان احترام می‌گذارند». ما نیز باید با خوب سفر کردن و رعایت قوانین، کاری کنیم که همه به ما احترام بگذارند.

• تایپ: مسافر رسول (لژیون۱)، مسافر رضا (لژیون۱۶)، مسافر احمدرضا (لژیون۱۲)
• ویراستار: مسافر مهدی (لژیون۱۶)
• سیستم صوتی و دیتا‌شو: مسافر علی (لژیون۱۰)، مسافر محمدحسین (لژیون۱۹)
• مرزبان خبری: مسافر سینا
• تهیه و ارسال: مسافر حمزه