عدم معرفت موجب رسیدن به عمل شر می شود

«عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟»
تمام هستی بر مبنای عدالت پایه‌گذاری شده است و هر آن چیزی که در هستی وجود دارد، بانظم و عدالت در حرکت است؛ همه چیز از پایین‌ترین تا بالاترین سطح در جایگاه خود قرار دارند؛ زیرا عدالت در همه‌جا جاری است.

ریشه و هم خانواده عدالت؛ یعنی برقرارکردن تعادل و پایداری. بنیان کنگره همیشه خواهان رسیدن به عدالت است و برای رسیدن به عدالت باید به معرفت، شناخت و آگاهی رسید. اگر این شناخت و آگاهی در جهات خیر و دانایی بود، آن زمان می‌توان دست به اعمالی زد که نهایتش به عمل سالم ختم شود. عمل سالم همان عمل نیک است؛ اما اجراکننده به نقاط خوبی و بدی آن آگاه است. اگر کسی معرفت نداشته باشد، ممکن است بخواهد عمل نیک‌انجام دهد؛ عدم معرفت او موجب رسیدن به عمل شر می‌شود.

گاهی اوقات بسیاری از ما فکر می‌کنیم عدالت، آن چیزی است که به نفع ماست و اگر به ضرر ما باشد، عدالت نیست و ظلم است؛ این برداشت بسیار اشتباهی است. ابتدای ورود به کنگره همه ما با هم برابر هستیم؛ ولی تنها از نظر انسانیت، نه از نظر عملکرد.

اگر من مصرف‌کننده‌ای دارم؛ نگوییم این عدالت نیست، من که بنده خوبی بودم، چرا من؟ قطعاً این خواسته در درون مسافرم بود که به این جایگاه رسید و اما امروز که مسافرم رها شده است؛ بدانم او با تلاش خود و خواسته‌اش این جایگاه را کسب کرده است. با ورود به کنگره در هر جایگاه و مقامی؛ با دریافت آموزش‌ها، سی‌دی‌ها، راهنما، خدمات و ... همه چیز با نهایت برابری، در خدمت من رهجو قرار می‌گیرد و این من هستم که تعیین می‌کنم از این امکانات چگونه استفاده کنم؟ اینجاست که دیگر، افراد با هم برابر نیستند؛ نمی‌توان گفت: کسی که خدمت می‌کند، سی دی می‌نویسد، همیشه تابع راهنماست با کسی که دیر می‌آید، خدمت نمی‌کند، به آموزش‌ها توجه نمی‌کنند؛ با هم برابر هستند.

در کلام خداوند آمده است: آیا بینایان با نابینایان برابرند؟ آیا نادانان با دانایان برابرند؟ آیا کسانی که در زمین خدمت می‌کنند با آنانی که در زمین فساد می‌کنند، برابرند؟ جواب بسیار واضح است؛ خیر.

بنابراین؛ نتیجه می‌گیریم هیچ انسانی با انسان دیگر ازنقطه‌نظر جایگاه با هم یکسان و برابر نیستند. عدالت، در کنگره جایگاه بسیار مهمی دارد؛ علامت کنگره ۶۰ با مثلثی نشان داده می‌شود که رأس آن عدالت، سمت راست معرفت و سمت چپ آن عمل سالم است.

در کنگره وقتی کسی در جایگاهی قرار گرفت؛ اینکه از نظر مالی در چه جایگاهی است، اهمیت ندارد؛ تنها و تنها انسانیت، تلاش و کوشش او جایگاهش را مشخص و ارتقا پیدا می‌کند؛ حتی خدمت‌های کوچک. این مسائل باعث می‌شود که ما ارتقا پیدا کنیم و به مقام انسانیت برسیم؛ در واقع تعیین‌کننده عدالت، خودمان هستیم. در لژیون دو سفر اولی با هم وارد می‌شوند؛ یکی از آنها به‌موقع در سر جلسات حضور پیدا می‌کند، از تمام آموزش‌ها استفاده می‌کند، همیشه گوش‌به‌فرمان راهنمایش است؛ اما دیگری هر وقت دلش خواست می‌رود و می‌آید، سی دی هم نمی‌نویسد، آیا این دو با هم برابرند؟ خیر؛ بنابراین وقتی او به جایگاه بالاتری رسید، نباید بگویم این عدالت نیست؛ زیرا من نمی‌دانم او چه تلاش و صبوری‌ کرده است تا به آن جایگاه خدمتی که قطعاً عین عدالت هم بوده است، برسد.

من شکوفه بدانم، امروز اگر در جایگاهی قرار گرفته‌ام؛ اگر برخلاف قوانین و حرمت‌های کنگره عمل کنم و عملکرد درستی نداشته باشم، هیچ فرقی ندارد در چه جایگاهی باشم؛ راهنمایی، مرزبانی، رهجو، و... این جایگاه از من گرفته خواهد شد! بدانم برای انسان چیزی جز حاصل تلاش او نیست. ان‌شاءالله خداوند کمک کند تا همه ما بتوانیم، عدالت را در تمام سطوح زندگی خود جاری کنیم.

نویسنده: همسفر شکوفه رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم)
رابط خبری لژیون سردار: همسفر الناز رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: راهنما همسفر پروانه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی آبیک