عدالت و بی عدالتی

همسفر طیبه در مشارکت خود بیان کرد: 

عدالت واژه‌ای است؛ که خیلی‌ها در موردش صحبت می‌کنند و معمولا هر وقت کسی این کلمه را به‌کار می‌برد؛ بیشتر از آن‌چه رضایت داشته باشد، شکایت دارد. انسان‌ها هر وقت از چیزی شاکی می‌شوند یادشان می‌افتد؛ که عدالتی هم هست که باید در موردش داد سخن سر‌دهند؛ اما هر وقت که همه چیز گل و بلبل است؛ حتی به این واژه فکر هم نمی‌کند؛ چون عادت کرده‌ایم فقط از بی‌عدالتی حرف بزنیم نه از عدالت، آیا من که عادت دارم از بی عدالتی صحبت کنم؛ خودم انسان عادل و متعادلی هستم؟! چرا گفتم متعادل؟ چون اگر من در درون خودم انسان متعادلی باشم می‌توانم در بیرون از خودم انسان عادلی باشم و نه‌تنها عدالت را در همه ابعاد زندگی‌ام اجرا کنم؛ بلکه تشخیص درستی هم از عدالت و بی‌عدالتی داشته باشم. نه‌ این‌که تا هر چیزی که برایم خوشایند نبود در موردش داد بی‌عدالتی سردهم.

بدون شک انسان‌ها با کسب آگاهی و دانایی در مسیر زندگی خود، می‌توانند تا حدودی به این تعادل درونی دست پیدا کنند. این‌گونه هم خودمان در آرامش هستیم و هم بی‌جا و بی‌مورد دیگران را مورد قضاوت قرار نمی‌دهیم و یا متهم به بی‌عدالتی نمی‌کنیم.

برای مثال: در کنگره‌۶۰ که یک نهاد مردمی و مستقل است و کلیه امور آن با کمک مسافران و همسفرانی که در کنگره‌۶۰ هستند اداره می‌شود؛ آیا همه افراد باهم برابرند؟ آیا افرادی که با کمک‌های مالی خود باعث پایدار ماندن و گسترش این نهاد ارزشمند می‌شوند و کاری جز خدمت به بشریت ندارد؛ با کسانی که دستی در جیب مبارک نمی‌کنند برابر هستند؟ آیا افرادی که در جایگاه راهنما، مرزبان، ایجنت و دیگر خدمتگزاران کنگره که با جان و دل به انسان‌ها خدمت می‌کنند؛ با کسانی که فقط گیرنده این خدمات و سرویس‌ها هستند برابرند؟

قطعا خیر و نمی‌توان انتظار رفتار یکسان داشت. من اگر رهجوی فرمان‌برداری نباشم نمی‌توانم انتظار رفتاری عادلانه از راهنمای خودم داشته باشم. پس در نهایت همه چیز به خود ما برمی‌گردد ما هر چقدر تعادل را در درون خودمان با کسب آگاهی افزایش دهیم به همان نسبت عدالت بیشتری را در بیرون از خودمان می‌بینیم.

نویسنده: همسفر طیبه رهجو راهنما همسفر افسانه (لژیون سوم)

رابط خبری: همسفر الناز رهجو راهنما همسفر افسانه (لژیون سوم)

ویرایش و ارسال: همسفر رضوان رهجو راهنما همسفر نرگس دبیر سایت {لژیون اول}

همسفران نمایندگی صبا