براستی هدف اصلی در مکتب کنگره۶۰ و آموزش‌هایش چیست؟ آیا منِ مسافر فقط به صرف درمان اعتیاد، وابستهٔ کنگره شده‌ام؟ آیا خدمت کردن را بهانه‌ای برای رسیدن به حال خوش می‌دانم؟ آیا اگر در جلسات حضور نداشته باشم، اندیشه و عملکردم سست می‌گردد؟ و یا مهم‌تر از همه، اگر کنگره۶۰ برای مدتی تعطیل بشود، می‌توانم به آموزش‌ها و معرفت کنگره‌ای خودم ثابت‌قدم باشم؟ به‌واقع این‌گونه سؤال‌ها، اکثر مواقع در ذهن جستجوگر مسافران و هم‌سفرانی پدید می‌آید که خود را عضوی جدا‌نشدنی از جریان کنگره۶۰ می‌دانند و برای بودنِ خود در مسیر سبز اهمیت قائلند. حال اگر نیک تفکر کنیم درخواهیم یافت که تمام این جلسات، حضورها در لژیون‌ها و خدمت‌ها، تنها و تنها به جهت درک بهتر من از خودم و جهان پیرامونم است و بزرگ‌ترین هنرمندی که همان هنر زندگی کردن است را به من می‌آموزد.
من قبول دارم که کنگره۶۰ مکانی امن و مقدس است؛ اما آیا این شرایط بیرون از کنگره هم صادق است؟ آیا صداقت و شرافت در بیرون از کنگره۶۰ هم جاری‌ست؟ پاسخ روشن است: این خودِ من هستم که با به‌کارگیری فرامین و آموزش‌ها، مسئول اعمال و رفتار خودم هستم و باید به‌گونه‌ای عمل کنم که بیرون از کنگره با درون کنگره برایم تفاوتی نداشته باشد. هدف از تعطیلات در کنگره۶۰ نیز همین است که من بتوانم داشته‌های خود را به آزمایش بگذارم و کمی و کاستی‌ها، افراط و تفریط‌ها، فرمان‌ها و نقض فرمان‌ها را متوجه شوم.
در این صورت است که می‌توانم روان و نفس خود را به منابع آموزشی متصل سازم و روش حل‌کردن مشکلات را بیاموزم. در حقیقت، درمان اعتیاد در کنگره۶۰، تنها آغاز راه است. مقصد نهایی، رسیدن به تعادل جسم، روان و جهان‌بینی است تا بتوانم در هر شرایطی، چه درون کنگره و چه بیرون از آن، انسانی مفید، صادق و آرام باشم. پس برای منِ مسافر، تعطیلات نه یک وقفه، بلکه یک فرصت برای سنجیدن خودم است؛ فرصتی تا ببینم در این راه تا چه اندازه آموزش‌ها را در زندگی‌ام جاری کرده‌ام و آیا می‌توانم بدون حضور ظاهری در جلسات هم، بر مبنای آموزش‌های کنگره زندگی کنم یا خیر. چه زیبا گفته‌اند: «کنگره۶۰ مدرسهٔ زندگی است؛ نه فقط برای درمان مواد، بلکه برای زیستنِ انسانی.»
نویسنده مقاله: مسافر محمد لژیون ششم
گروه سایت نمایندگی آکادمی
- تعداد بازدید از این مطلب :
163