فقط با تفکر نمی‌توانم به نتیجه برسم

جلسه یازدهم از دوره نهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶۰، در نمایندگی شهباز، با استادی مسافر رحمان، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر احمد با دستور جلسه وادی پنجم و تأثیر آن روی من(در جهان ما تفکر،قدرت مطلق حل نیست؛بلکه توأم با رفتن و رسیدن،ان را کامل می‌نماید)در روز سه شنبه تاریخ ۱۴۰۴/۰۴/۳۱ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان رحمان هستم یک مسافر
بسیار خدا را شاکرم که در مسیر کنگره۶۰،  هستم. همچنین از لژیون هفتم آقا مهدی عزیز سپاسگزارم که اجازه خدمت به من دادند. یک خداقوت عرض می‌کنم خدمت همه عزیزان، همکاران خودم، آقای رضا عزیز، مرزبان  و گروه تازه‌واردین ان‌شاءالله روز به روز شعبه بهتر و بهتری داشته باشید.
می‌خواهم در مورد دستور جلسه وادی پنجم و تأثیر آن روی من صحبت کنم. در جهان با تفکر، قدرت مطلق راه حل نیست. اگر به کلمات دستور جلسه دقت کنید، متوجه می‌شوید که بسیاری از مفاهیم در جلسه برای ما روشن می‌شود. وقتی می‌گوید "در جهان ما"، یعنی جهان دیگری هم وجود دارد و تنها یک جهان نیست. ما در کنگره۶۰، یاد می‌گیریم که سه جهان داریم: یک جهان فیزیکی، یک جهان ذهن و یک جهان خواب.

وقتی می‌گوید "جهان ماست"، بحثش بحث فیزیکی است. اگر در جهان ذهن من، چشم‌هایم را ببندم و تصور کنم که می‌خواهم سوار اسب شوم، رنگ اسب و کوهپایه‌ای که در آن هستم برایم مشخص می‌شود. این تصور در کمتر از یک ثانیه حاصل می‌شود. در واقع، زمان در آنجا رعایت نمی‌شود. اما در جهان فیزیکی، وقتی من تفکر می‌کنم، باید ادامه‌دار باشد.

تفکر فقط کافی نیست. من اینجا نشسته‌ام و اگر از یک مصرف‌کننده در سطل زباله یا کارتن‌خواب بپرسم که آیا دوست دارد مواد مصرف نکند، قطعاً می‌گوید بله. اما کسی موفق است که در مسیر تفکرش تلاش کند و زحمت بکشد. چه دلیلی دارد که عزیزان وقتی به وسط‌های سفر یا آخر سفر می‌رسند، از کنگره فاصله بگیرند؟ آقا مسعود عزیز بارها در فرمایشاتش عنوان می‌کند که طرف فکر می‌کند که می‌خواهد، اما واقعاً نمی‌خواهد. بنابراین باید تلاش کنیم و کوشش کنیم؛ فقط با تفکر انجام نمی‌شود.

وقتی تفکر می‌کنیم، باید جامه عمل بپوشیم و حرکت کنیم تا به مقصد برسیم. در مسیر رسیدن به مقصد، باید کفش‌های پولادین بپوشیم. سفر هم آسان است و هم سخت. اگر گوش به فرمان راهنما باشیم، بسیار آسان خواهد بود، اما اگر بخواهیم با سر خود پیش برویم، بسیار سخت و غیرقابل حرکت خواهد بود.

من به مقصد رسیدم و هدفم از این مقصد این است که فقط مواد مصرف نکنم. در کنگره۶۰، همگی یاد می‌گیریم که درمان فوق‌ ترک و تعادل فوق درمان است. بعد از درمان، باید به تعادل لازم برسیم. هر چقدر که در سفر دوم آموزش‌ها و جهان‌بینی‌ام روزافزون شود، قطعاً در تعادل من شرط دارد.

وادی پنجم به من می‌گوید که باید حرکت کنم. اولین مسئله حرکت این است که از ضد ارزش‌ها دوری کنم. اگر قرار است در مسیر صراط مستقیم و درمان و تعادل قرار بگیرم، ابتدا باید از ضد ارزش‌ها دوری کنم. ضد ارزش‌ها در کنگره برای ما مشخص است و ممکن است من یکباره نتوانم از آن‌ها دور شوم. دوری از ضد ارزش‌ها هم باید پله به پله صورت گیرد.

اگر بخواهم یک مرتبه از امروز تلاش کنم که دروغ نگویم یا غیبت نکنم، این غیرممکن است. باید تبدیل به شعور شود. باید بدانم که چرا نباید دروغ بگویم و چرا نباید مصرف کنم. مسائل دیگری هم در وادی وجود دارد، اما آن چیزی که به من تفهیم می‌شود این است که باید حرکت کنم.

فقط با تفکر نمی‌توانم به نتیجه برسم. عزیزانی که الان خدمتگزارند، با آن عزیزی که وارد درمان شده و رفته، تفاوتشان در این است که این عزیز متوجه قضیه شده و اصطلاحاً به گزارش افتاده است.

هرچقدر به مسیر ادامه بدهم و تلاش کنم، آبادی‌های بعدی را می‌بینم و جاهای بسیار قشنگ‌تری را تجربه می‌کنم. امیدوارم عزیزان سفر اولی تمام تلاش خود را بکنند و ان‌شاءالله با خواست خود و کمک راهنما به درمان برسند و خدمتگزار بمانند.

باید نقطه را ببینید و فکر نکنید که اگر شما یک مصرف‌کننده یا تازه‌وارد هستید، فقط باید مصرف مواد نکنید. باید حرکت کنید و بگویید که من اینجا می‌آیم و حالم خوب می‌شود.

بنابراین باید سعی کنیم بار مسئولیت خود را بپذیریم و خودمان حرکت کنیم تا به درمان و تعادل لازم برسیم.

امروز هم به آخرین جلسه قبل از تعطیلات رسیدیم امیدوارم تعطیلات خوبی داشته باشید.
از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید سپاسگزارم.

تایپ:لژیون هفتم
تهیه و تنظیم:کاربر سایت مسافر محسن