وادی پنجم، وادی اجرا و عمل است

سومین جلسه از دوره یازدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی نائین به استادی همسفر طیبه، نگهبانی راهنما همسفر محبوبه و دبیری همسفر معصومه با دستور جلسه «وادی پنجم و تاثیر آن روی من» روز دوشنبه 30 تیرماه ۱۴۰۴ ساعت 16:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

وادی پنجم: «در جهان ما تفکر، قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توأم با رفتن و رسیدن، آن را کامل می‌نماید». وادی پنجم، وادی اجرا و عمل است. این وادی به ما یاد می‌دهد که حرکت کنیم و از حرکت‌کردن نترسیم. در چهار وادی اول، تفکرکردن را یاد گرفتیم. در این وادی یاد می‌گیریم تفکراتی که منطقی هستند را به اجرا درآوریم.

وادی پنجم، پارامترهای زیادی دارد از جمله؛ برگشت و دوری از ضدارزش‌ها و حرکت به‌طرف ارزش‌ها و خودداری از کاری که نمی‌دانیم انجام‌دادن آن درست است یا نه؟ قناعت‌کردن را نیز، وادی پنجم به ما یاد می‌دهد که از کمترین امکانات، بیشترین بهره را برای خود و خانواده ببریم. در این وادی به مفهوم صبر پی می‌بریم و می‌آموزیم که برای انجام‌دادن هر کاری یک زمانی لازم است که باید آن را در نظر بگیریم؛ ولی صرفاً به امید خداوند ننشینم و برای رسیدن به خواسته‌ها و اهداف خود، تلاش کنیم. وادی پنجم از تجسس، قضاوت و غیبت که ریشه بسیاری از ضدارزش‌ها است نام برده و نیز تأکید کرده است که از آنها اجتناب کنیم. پس‌انداز، یکی از مواردی است که وادی پنجم به ما توصیه می‌کند و در نهایت با مفهوم توکل، رضا و تسلیم آشنا می‌شویم.

در این وادی قشنگ و زیبا، من پارامتر صبر را بسیار دوست دارم. من آمده‌ام کنگره که حال خودم و مسافرم خوب شود؛ پس در وهله اول باید حس و حال خودم خوب شود تا بتوانم برای مسافرم کاری انجام دهم. این حال خوب، بهایی دارد که باید بپردازم؛ همان‌گونه که آقای مهندس می‌فرمایند هیچ چیز در این جهان، رایگان نیست. من اگر بخواهم حالم خوب شود و آرامش داشته باشم؛ باید صبر کنم و در صبر خود، بی‌صبری نکنم؛ باید وقت بگذارم.

در جشن همسفر یک عزیزی می‌گفت: همسفربودن سخت است؛ یعنی باید سختی آن را احساس کنی و واقعاً سخت است که سر ساعت حاضر شویم؛ اما این سختی، شیرین است؛ زیرا برای حال خود و خانواده‌ام تلاش می‌کنم و باید زمان بگذارم و آموزش‌ها مدام تکرار شود تا آرام‌آرام یاد بگیرم و حالم خوب شود و به آرامش برسم. آقای مهندس در سی‌دی صبر و استقامت فرمودند: «لازمه آرامش، این است که از دروازه‌های صبر و استقامت بگذریم تا وارد دروازه آرامش شویم». صبر؛ یعنی برای هرکاری، زمان لازم را صرف کنیم، نمیتوان زمان را حذف کرد. آقای مهندس در مورد استقامت می‌فرمایند: «باید از ناملایمات و سختی‌ها بگذری و در برابر مشکلات، مقاومت کنی». شخصی که استقامت دارد، برنده می‌شود و شخصی که در مقابل ضررهای پی‌درپی مقاومت کند، پیشرفت می‌کند.

امروزه به‌محض این‌که در زندگی یک زوج جوان، مشکلی پیش می‌آید، فوراً می‌گویند «ما تفاهم نداریم»! من می‌گویم اگر انسان یک جفت کفش می‌خرد؛ باید زمان بگذارد که پاهایش با آن کفش نو، سازگار بشوند. در زندگی انسان‌ها نیز این شرایط حکم‌فرما است؛ باید زمان بگذرد تا سازگاری ایجاد شود؛ یعنی در همه امور باید زمان را در نظر بگیریم. زمان بسیاری از مسائل را عوض می‌کند.

من باید در صبر خود، آگاهی داشته باشم و بدانم که همه‌ مسافران و همسفران، مثل هم نیستند و قرار نیست که همه در یک زمان مشخصی رها بشوند. همان‌طور که آقای مهندس بارها فرموده‌اند، رهایی و موفقیت من بستگی به این دارد که چقدر وارد تاریکی شده‌ام و زمان لازم است برای این‌که روی خود را به‌طرف نور برگردانم و آرام‌آرام مسیری که قبلاً به سمت تاریکی پیموده‌ام را برگردم. در زمان گذشته پله‌هایی را به‌سرعت بالا رفته‌ایم، حالا برای برگشتن به مکان قبلی خود، نمی‌توانیم خود را از بالا به پایین پرتاب کنیم؛ زیرا این شتاب باعث تخریب می‌شود؛ پس باید آرام‌آرام از پله‌هایی که بالا رفته‌ایم، برگردیم و به پایین برسیم که مثل روز اول حال ما خوب شود.

مسافر من چند سال تخریب داشت و احساس می‌کردم تخریب من به واسطه افکار منفی و ذهن پریشانی که داشتم، بیشتر است؛ بنابراین طول می‌کشد تا من بتوانم برگردم و این شرایط برای هرکس به‌گونه‌ای است؛ یک نفر در فاصله زمانی ده ماه به نتیجه می‌رسد و یک نفر در فاصله زمانی سه سال و این بستگی به شرایط آشکار و پنهان یک فرد دارد که چقدر تخریب داشته و اینک چه شرایطی دارد.

مرزبانان کشیک: همسفر طاهره و مسافر رمضان
تایپیست‌: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)، همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر مینا (لژیون دوم)
عکاس: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)
ویرایش و ارسال:  راهنما افسون نگهبان سایت
همسفران نمایندگی نائین