قدرت واقعی ما در همدلی با یکدیگر است

همسفر زهرا در مشارکت خود بیان کرد:

وادی پنجم واقعا یک نکته خیلی مهم دارد که خیلی‌ها شاید در زندگی عادی به آن بی‌توجه باشند. این‌که ما چقدر به همدیگر نیاز داریم و چقدر تنهایی می‌تواند مخرب باشد. وقتی در کنگره۶۰ این وادی را می‌خوانند و تمرین می‌کنند، انگار یک در جدید به رویشان باز می‌شود، می‌فهمند که آن حس «من باید تنهایی همه کار را انجام بدهم» یا «کسی من را درک نمی‌کند» یک‌جور تله است.

در‌حالی‌که در واقعیت، وقتی با آدم‌هایی که مشکل مشابهی مثل اعتیاد دارند هم‌صحبت می‌شویم، هم درد دلت باز می‌شود و هم راه‌حل‌های جدیدی پیدا می‌کنی.

یادم است یک‌بار می‌گفتند، وقتی کسی‌اعتیاد دارد، در جمع کنگره‌60 حرف می‌زند و از رنج‌هاش می‌گوید، ممکن است که فرد دیگری که تازه آمده و هنوز خیلی ترسیده است با شنیدن حرف‌های آن شخص، حس کند، تنها نیست و یک نفر دیگر هم وضعیت مشابهی داشته و توانسته از آن عبور کند.

این خودش یک نیروی بزرگی به آن فرد می‌دهد که ادامه بدهد. این‌که می‌گویند هرگز تسلیم نشو یا ناامید نشو، در این وادی خیلی رنگ و بوی عملی پیدا می‌کند؛ چون می‌دانی که یک‌سری آدم دیگر هم پشت سرت هستند و تو را تشویق می‌کنند. این حسِ با هم بودن، خیلی قوی است.

گاهی‌اوقات آدم فکر می‌کند که مشکلاتش آن‌قدر منحصر به فرد است که هیچ‌کس نمی‌تواند درکش کند؛ ولی وادی پنجم به آدم نشان می‌دهد که خیلی وقت‌ها مشکلاتی که ما فکر می‌کنیم فقط برای ما است؛ در‌ واقع تجربه‌های مشترکی بین خیلی‌ها است و همین اشتراک تجربه می‌تواند بهترین پل برای ارتباط و کمک باشد.

به‌نظر من این وادی یک‌جور یادآوری قدرتمند است که انسان موجودی اجتماعی است و قدرت واقعی ما در ارتباط و همدلی با همدیگر است؛ مخصوصا وقتی داریم با سختی‌ها مبارزه می‌کنیم.

نویسنده: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر نرگس (لژیون اول)

رابط خبری: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر نرگس (لژیون اول)

ویراستاری و ارسال: همسفر مریم رهجو راهنما همسفر نرگس (لژیون اول)

نمایندگی همسفران صبا