همیشه در ابتدای جلسه مطرح میشود بزرگترین دشمن انسان جهل و نادانی اوست و این دلیل بارزی بر مشکلات ما ست. جهل و نادانی انسان مشکلات زیادی را به وجود میآورد که در این سیدی اشاره مستقیمی به آن شده است.
آقای مهندس مطرح میکنند: که انسانها مشکلات متعددی دارند و در کنار مشکلات سعی و تلاش هم میکنند؛ اما آیا واقعاً سعی و تلاش آدمی در جهت حل مشکلش هست یا مسیر را برای حل مشکل اشتباهی رفته است؟ اینجا باز هم به مقوله نادانی انسان اشاره میشود که در اثر جهل و نادانیاش تلاش بیهوده و نادرستی دارد. بنابراین تلاش انسان برای کسب دانایی نباید متوقف شود. انسان باید دائماً در جهت افزایش دانایی خود تلاش کند تا مشکلات کمتری برای خود و اطرافیانش به وجود آورد و بتواند آنها را حل کند.
در ادامه استاد میگوید: جهان هستی مانند دریایی است که هیچ محدوده و کرانهای ندارد تا بینهایت ادامهدار است.از طرفی هم، غم عمق دارد و هیچ نقطه پایانی برایش وجود ندارد.وقتی انسان درک کند و بپذیرد که غم پایانی ندارد و همیشه برای انسان وجود دارد، زندگی با درد و رنج کمی برایش آسان میشود درک میکند رنج برای همه هست و هیچکس از آن در امان نیست؛ اما هر کس بنا بر درسی که در این دنیا پاس میکند و آموزشش را میگیرد درد و رنج متفاوتی هم دارد. سختیها همیشه هست این دیدگاه ما ست که آنها را برایمان ساده یا بسیار سخت و پیچیده میکند. سختیها انسان را تبدیل به الماس میکند و به وجودش معنا میبخشد.
عمده این درد و رنجهای انسان به دلیل دانشهایی است که تا کنون کشف نشده برای مثال، چاقی که ریشه بسیاری از بیماریهاست هنوز برای انسانها حل نشده است یا اعتیاد که روش درمان آن فقط در کنگره۶۰ وجود دارد و برای جهان هنوز مجهول است همچنین بیماریهای زیادی وجود دارد اعم از جسمی و روانی که مجهول هستند و تنها راه حلی که جهان پزشکی برایشان ارائه داده است کنترلکردن آنهاست نه درمان، این در حالی ست که در کنگره۶۰ سه مقوله اعتیاد، چاقی و سیگار کاملاً حل شده است.
در ادامه سیدی مطرح میشود که ما گاهی اوقات از خودمان غافل هستیم به همه چیز توجه و دقت داریم جز حال و احوال دلمان! حالا این سؤال مطرح میشود که احوال خویشتن یعنی چه؟ پاسخ جناب مهندس این است: احوال خویشتن؛ یعنی اینکه از کجا آمدهام؟ دلیل آفرینش من چه بوده است.؟ پاسخ به این سؤالات میتواند جهت زندگی را برای ما تغییر بدهد.
نکته بسیار مهمی که در این سیدی مطرح میشود این است که میزان تلاش انسان بسیار با ارزش تر و مهمتر از نتیجه آن است. در واقع طبق فرمایش جناب مهندس: «آنچه که بر پیشانی دفتر ثبت میشود میزان تلاش ما ست نه نتیجه آن» به نوعی تلاش کردن و لذت بردن از مسیر، حائز اهمیت است نه صرفاً نتیجهای که کسب میکنیم. گاهی نباید به آن نتیجهای که خواست ما ست برسیم، در واقع نرسیدن به نتیجه برای ما بهتر است غافل از اینکه حکمت نرسیدنها و یا رسیدنها بر ما پوشیده است.
نویسنده: همسفر مونا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون پنجم)
ویراستاری: همسفر لیلا (دبیر اول) رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر طاهره (نگهبان سایت) رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم)
همسفران باشگاه تیراندازی با کمان کنگره۶۰ مورخ ۲۳ تیر ۱۴۰۴
- تعداد بازدید از این مطلب :
80