سلام فاطمه هستم یک همسفر
امروز مایلم در باب یکی از ضعفهای بنیادین انسانیام سخن بگویم و آن هم جهالت و قضاوت است. تا مدتها گمان میکردم قضاوت صرفاً محدود به اظهار نظر درباره دیگران است. اما با گذر زمان و تأمل در رفتار و اندیشههایم، دریافتم که قضاوت، لایههای پنهان و عمیقتری دارد. هر زمان که با ذهنی بسته و دانشی ناقص، درباره دیگران میاندیشم، زمانی که نیتها را بر اساس ظواهر تفسیر میکنم، یا خود را داناتر از دیگران میپندارم، در واقع قضاوتی ناآگاهانه کرده ام؛ قضاوتی که ریشه در جهالت من دارد.
جهالت، صرفاً ناآگاهی نیست. چه بسیار بودهاند لحظاتی که فردی را تنها بهواسطه ظاهر، گفتار یا رفتارش قضاوت کردهام، بیآنکه از عمق رنجها، شرایط زندگی یا پیشینه او آگاهی داشته باشم. و آنگاه که پرده از حقیقت برداشته شده، شرمساری عمیقی بر جانم نشسته است؛ گرچه گاه این شرم، دیر از راه رسیده است.
اکنون میکوشم پیش از آنکه ذهنم به داوری بپردازد، درنگی کنم و از خویشتن بپرسم: «آیا تمامی حقیقت را میدانی؟ آیا خود را به جای او نهادهای؟» و پاسخ، در اغلب موارد، منفی است. پذیرش جهالت، نخستین گام بهسوی فروتنی است. این پذیرش مرا بر آن داشته تا به جای قضاوت، شنیدن را تمرین کنم، درک را بیاموزم، و بدانم که هر انسانی، داستانی ناگفته دارد که من از آن بیخبرم. قضاوت، دیواری بلند میان دلها است؛ و آگاهی از جهالت، نوری است که توان آن را دارد تا این دیوار را فرو ریزد.
سلام دوستان مهری هستم یک همسفر
قضاوت به معنی حکم کردن و جهالت به معنی ندانستن است. قرار دادن این دو در کنار هم به این معنا است که قضاوت هایی که بر مبنای جهالت و ندانستن است را نباید بپرهیزیم. وقتی جهالت وجود داشته باشد ترس و منیت و ناامیدی هم همراه آن میآید. اگر جهالت باشد نتیجهاش نبود امنیت است در واقع صفات منفی ما میوه های جهالت هستند.
در جهان بینی مثلث جهالت مقابل مثلث دانایی قرار دارد که از سه ضلع تشکیل شده است و بر گرفته از ترس، منیت و ناامیدی می باشد. کسی که دیگران را مورد قضاوت قرار میدهد امکان دارد خودش در این جایگاه ترس و منیت و ناامیدی قرار گرفته باشد. گاهی دیگران را قضاوت می کنیم تا از خود و افکار خود فرار کنیم . ما نباید کسی را قضاوت کنیم زیرا ظاهر زندگی دیگران را می بینیم و از باطن زندکی آنان خبری نداریم که به آنان چه می گذرد، اگر لحظه ای تفکر کنیم شاید اینگونهای که ما فکر کرده و قضاوت میکنیم نباشد.
بهتر است سعی کنیم هیچ کس را قضاوت نکنیم. تا مورد قضاوت قرار نگیریم. خداوندا صدای افکار من را خاموش کن تا فقط صدای تو را بشنوم زیرا آنقدر در قضاوت دیگران قرار گرفتم که فراموش کردم قاضی تویی.
سلام دوستان خدیجه هستم همسفر
من خدیجه، قبل از این که پا به کنگره بگذارم بیشتر اوقات خود را در قضاوت اطرافیان می گذارندم. مثلا اگر مسافرم دیر به خانه میآمد سریع قضاوت میکردم که حتما رفته و مواد مصرف کرده است. این قضاوت من بیشترین آسیب را به خودم میزد و همین انرژی منفی من به مسافرم القاء میشد که باعث مصرفش شده یا اینکه به خانه نیاید و این از جهالت من خدیجه بود.
خدا را هزاران مرتبه شکر که من به کنگره راه پیدا کردم و دانستم که نباید هیچ وقت انرژی خودم را در قضاوت دیگران بگذارم. آیا من قاضی هستم؟ نه .... ولی بیشتر وقتها از روی جهل و ناآگاهی خودم بود که وقت خود را صرف قضاوت دیگران میکردم و یک عادت شده بود. امیدوارم با آگاهی و آموزشهایی که میبینم دیگر کسی را قضاوت نکنم، تا به آرامش درونی برسم.
سلام دوستان معصومه هستم همسفر
انسان زمانی که خلق شد اول اختیار و سپس قضاوت به او داده شد، البته قضاوت فقط در مورد خودش و مسیر زندگیاش، انسان با وجود خواستهها همیشه بر سر دو راهی قرار قرار دارد . اگر این انتخاب با دانایی و معرفت باشد دچار قضاوت نمیشود ولی اگر بر اثر جهالت و نادانی باشد دچار قضاوت میشود. من همسفر اگر گمان و ظن بد داشته باشم وارد مرحله تجسس و کنجکاوی میشوم و سپس سرزنش کردن را شروع میکنم و آن وقت قاضی میشوم وهمه را قضاوت میکنم.
من وقتی کسی را قضاوت میکنم در واقع خودم را تعریف میکنم و همان مسئلهایی را که قضاوت کردم به زندگی خودم راه میدهم و باعث رنج و عذاب خودم میشوم و انرژیام را از دست میدهم. پس هر آنچه در مورد دیگران وجود دارد به من ربطی ندارد. افکار و اندیشهام را بر پایه مثبت بگذارم، دوربینام فقط روی خودم باشد. قضاوت فقط باید روی خودم باشد.
رابط خبری: همسفر میترا رهجو راهنما همسفر مهری (عضو لژیون سردار)
ارسال: دنور همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر سمانه (عضو لژیون سردار) دبیر سایت
همسفران نمایندگی باغستان کرج
- تعداد بازدید از این مطلب :
48