هر چقدر جهالت بیشتر قضاوت بیشتر

دوازدهمین جلسه از دوره اول کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ لژیون کبودر‌آهنگ با استادی مسافر رضا ، نگهبانی مسافر وحید و دبیری مسافر سعید با دستور جلسه «  قضاوت و جهالت »  سه شنبه 17 تیر ماه ۱۴۰4 ساعت 17:00 دقیقه شروع به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد.

سلام دوستان رضا هستم مسافر. خداوند را شاکرم که یک بار دیگر توفیق حاصل شد که در این جایگاه قرار بگیرم و از شما عزیزان آموزش ببینم، از بنیان کنگره ۶۰ جناب آقای مهندس و خانواده محترمشان سپاسگزارم که همچین بستری را فراهم نمودند که من رضا بیایم اینجا آموزش بگیرم و خدمت کنم و به حال خوش برسم، از راهنمای سفر اول و راهنمای سفر دوم تشکر ویژه دارم انشاالله که در هر کجا هستند صحیح و سالم باشند.

دستور جلسه، قضاوت و جهالت. عزیزان اگر یک نگاهی بکنیم به دستور جلساتی که اول سال شروع می‌شود در کنگره ۶۰، یک طوری چیده شده که وقتی وارد کنگره می‌شوی دیگر هیچ نقصی ازت باقی نمی‌ماند یعنی من رضا را طوری آموزش و تربیت می‌کند که دیگر راه برگشتی ندارم، هر چقدر جلوتر می‌روی دستور جلساتی را آموزش می‌گیری که آقای مهندس این‌ها را با تفکر چیده ،که لازمه من رضا هست، قضاوت را در دو مورد می‌شود تفسیر کرد. انسان در یک سری مسائل شخصی و روزمره خودش و در مورد خودش باید قضاوت کند. مثلاً در یک پله‌ای هستم باید پله را کم کنم یا کم نکنم، سر چهارراه وایستم یا وای نایستم، این غذا را بخورم یا نخورم، همیشه باید قضاوت کنم در مورد خودم. قضاوت در مسائل شخصی و روزمره لازم است. در مورد بحث دوم که قضاوت نکنیم در مورد دیگران، این از جهالت می‌آید این‌ها چیزهایی هست که به من ارتباط ندارد یعنی من دانش آن را ندارم، کسی که در کنگره قضاوت بکند حالش خوب نیست. به خاطر اینکه وقتی به کنگره می‌آیی قضاوت بکنی و انرژی خود را صرف قضاوت دیگران بکنی اینجاست که باختم، چیزی عاید من نمی‌شود چون من رضا وقتی که به کنگره می‌آیم موقعی که می‌خواهم از راهنمایم استفاده کنم از لژیون استفاده کنم اگر درگیر بشوم که مثلاً فلان راهنما این را گفت ،مرزبان این کار را کرد، راهنما با فلان رهجو خوب است ولی با من نه ، درگیر می‌شوم و می‌روم داخل حاشیه، کپن خودم را می‌سوزانم چون نمی‌توانم از آموزش‌های کنگره بهره ببرم. هر چقدر جهالت بیشتر قضاوت بیشتر

مثلث جهالت در جهان بینی هست که اگر به اون مثلث جهالت پی ببری غیر ممکن است که وارد قضاوت بشوی، قضاوت برای قاضی هست چون درسش را خوانده. قضاوت برای خداوند است چون آفریده، چون مطلق است، چون اشتباه نمی‌کند . قاضی درسش را خوانده بهش حق قضاوت دادن ولی باز اون هم احتمال دارد که اشتباه بکند. حالا من رضا چطور می‌توانم قضاوت کنم، موقعی که پشت سر دیگران غیبت بکنم و به طرف تهمت بزنم، اون موقع قضاوت کردم و حکمم صادر می‌کنم. پس اینجا من آمدم برای آموزش ،برای قضاوت کردن نیامدم. چون علم آن را ندارم، چون دانش و آگاهی آن را ندارم، در بیرون از کنگره داخل خانواده و اجتماع هم نباید قضاوت کرد قضاوت کردن یعنی وارد حریم خصوصی شدن این حالت را خراب می‌کند. از اینکه به صحبت‌های بنده گوش کردید از تک تک شما سپاسگزارم.

تایپ و عکس: مسافر جواد
تنظیم و ارسال: مرزبان خبری مسافر مهدی