ریشه قضاوت، جهالت

قضاوت به معنی حکم کردن و جهالت به معنی عدم ناآگاهی و ندانستن است، ارتباط بین این دو کلمه به این معنی است که ما باید از قضاوت بر مبنای جهالت پرهیز کنیم. هرچه انسان داناتر باشد، کمتر قضاوت می‌کند و هرچه جاهل‌تر باشد، بیشتر قضاوت می‌کند.

در باب دستور جلسه «قضاوت و جهالت» مصاحبه‌ای با همسفر لیلا ترتیب دادیم، از ایشان ممنونیم که وقت ارزشمند خود را در اختیار ما قرار دادند و ما را در این گفت‌وگو همراهی کردند.

همسفر لیلا و مسافرشان محمد با آخرین آنتی‌ایکس مصرفی شیشه وارد کنگره شدند به مدت ده ماه با متد DST و داروی OT با راهنمایی مسافر یوسف و همسفر فاطمه سفر کردند، رشته ورزشی همسفر ایروبیک و رشته ورزشی مسافر والیبال هست. هم‌‌اکنون سه سال و ده ماه است که با دستان پرتوان آقای مهندس از بند اعتیاد آزاد و رها هستند، همسفر لیلا به لطف خداوند و آموزش‌های کنگره۶۰ جایگاه‌های خدمتی دبیری، نگهبانی و رابط سایت را گذرانده‌اند.

به نظر شما ریشه قضاوت کردن در انسان چیست؟ آیا ناشی از ترس، ناآگاهی یا نیاز به برتری است؟

قضاوت کردن، یعنی حکم صادر کردن و ریشه قضاوت کردن در انسان جهالت و ناآگاهی است و معنی جهالت ندانستن است، ما باید از قضاوتی که در مورد آن اطلاعاتی نداریم، پرهیز کنیم، انسان‌ها وقتی خودشان را داناتر و آگاه‌تر از دیگران بدانند اجازه قضاوت کردن در مورد دیگران را به خود می دهند، ریشه‌های دیگر قضاوت کردن، سوءظن، گمان بد، تجسس در امور دیگران، حسادت، کینه و دشمنی است.

تا چه اندازه فکر می‌کنید قضاوت دیگران مانع خودشناسی و پذیرش درونی ما می‌شود؟

قضاوت‌های ما باید براساس دانایی، شناخت و جمع آوری اطلاعات درست باشد، اگر به این صورت نباشد، یعنی از روی جهالت است و دوربین قضاوتمان را روی دیگران زوم کرده‌ایم و این قضاوت‌ها بیشترین آسیب را به خود ما می‌زند و انرژی ما را گرفته و باعث می‌شود که ما در افکار منفی و ضدارزش‌ها فرو برویم و نتوانیم عیب‌های خود را ببینیم و مانند پرده و حجابی جلوی خودشناسی فرد را می‌گیرد، چنین فردی زندگی خود را خراب کرده و همیشه در رنج و عذاب است و آرامش ندارد.

به نظر شما چه رابطه‌ای بین جهالت و درد وجود دارد؟ آیا درد می‌تواند انسان را از جهالت بیرون بکشد؟

جهالت و نادانی افراد باعث می‌شود که انسان ناخواسته و کورکورانه خطاهایی انجام دهد و به طرف ضدارزش‌ها سوق داده شود، انجام این ضدارزش‌ها باعث درد و رنج انسان می‌شود؛ مانند قضاوت کردن دیگران، غرق شدن در اعتیاد، تجسس در زندگی دیگران و اما پاسخ سوال دوم آیا درد می تواند انسان را از جهالت بیرون بکشد؟ بله درد شکافنده فهم انسان است، زمانی که درد زیادی بر انسان هموار شود، فرد به دنبال درمان و راه‌حل می‌گردد تا بار این درد را از دوش خود بردارد؛ مثلاً زمانی که ما دستمان را می‌بریم یا سرمان درد می‌کند به دنبال درمان درد می‌گردیم یا درد اعتیاد که باعث شد فرد به دنبال درمان برود و از جهالت خودخارج شود، همین‌جا از آقای مهندس کمال تشکر را دارم که این بستر را فراهم کردند تا ما هم از درد اعتیاد بیرون بیاییم و به درمان برسیم.

چرا قضاوت و جهالت هم می‌تواند مخرب و هم سازنده باشد؟ پیامدهای بعد از قضاوت کردن چه چیزهایی هستند؟

زمانی که ما خودمان را قضاوت می‌کنیم، این قضاوت سازنده است؛ چون باعث می‌شود، دوربین را روی خودمان گرفته و عیب و ایرادهای درون خود را پیدا کرده و به دنبال پاکسازی و اصلاح خود باشیم، دوم قضاوتی است که توسط قاضی صورت می‌گیرد و سازنده است؛ اما ممکن است در مواردی هم مرتکب اشتباه شود و باعث تخریب شود، قضاوتی که توأم با جهالت باشد مخرب است؛ مانند قضاوت کردن دیگران و اما پیامدهای بعد از قضاوت کردن، قضاوت کردن دیگران از روی جهل و نادانی ما است، انسان بعد از قضاوت نابجا خود را در ضدارزش‌ها غرق می‌کند و ناخواسته وارد جنگی می‌شود که پایانی ندارد و نتیجه‌ جنگ، تخریب، ویرانی و تمام شدن آن انرژی می‌باشد، قضاوت کردن دیگران میوه‌اش به بار می‌نشیند و آن مورد قضاوت شده توسط ما به طرز عجیبی در ما رشد می‌کند و بعد از طی زمانی دقیقاً ما در همان موقعیت قرار می‌گیریم، دچار ضدارزش‌ها شدن، خراب شدن زندگی، سلب آرامش، هدر رفتن انرژی، غافل شدن از خودمان، پیامد قضاوت کردن است. پیامد جهالت، حسد، کینه، ناامیدی، منیت، خودبرتربینی، مصرف مواد، عدم امنیت، خودخواهی و تمام چیزهای منفی است.

به نظر شما آیا می‌توان گفت قضاوت کردن انسان‌ها از جهالت آن‌ها سرچشمه می‌گیرد؟

بله، آقای مهندس در جلسات هفتگی می‌فرمایند: ۱۴ ثانیه سکوت می‌کنیم و از دست نیرومندترین دشمن خودمان که جهل و ناآگاهی خودمان است به خداوند پناه می‌بریم، پس قضاوت کردن دیگران از روی جهل است، برای دوری از جهل و ناآگاهی به خدا پناه می‌بریم و از او می‌خواهیم ما را یاری کند که دیگران را قضاوت نکنیم، زمانی که ما کسی را قضاوت می‌کنیم؛ باید منتظر قضاوت شدن باشیم، استاد امین می‌فرمایند: قضاوت مانند این است که ما موشک‌هایی را به طرف شهر وجودی انسان‌های دیگر پرتاب کنیم و آن شخص هم با ما وارد جنگ می‌شود و موشکش به سمت ما پرتاب می‌شود و این مسئله تخریب‌های زیادی را در پی دارد.

کلام آخر

من در کنگره یاد گرفتم اگر انگشت اشاره خود را به طرف فردی گرفتم و او را خواستم قضاوت کنم، بدانم که سه انگشت دیگرم به طرف خودم هست، پس باید به درون خود بروم و فقط خودم را قضاوت کنم، من قبل از آمدن به کنگره مسافرم را خیلی قضاوت می‌کردم و می‌گفتم ترک مواد فقط یک جو اراده می‌خواهد که شما ندارید؛ ولی با آمدن به کنگره متوجه جهالت خودم در مورد اعتیاد و درمان اعتیاد شدم و همین جا بابت این قضاوت از مسافرم عذرخواهی می‌کنم و حلالیت می‌طلبم، از آقای مهندس و خانواده محترمشان صمیمانه تشکر و قدردانی می‌کنم، انشاالله همیشه سلامت و شاد باشند، از خانم فاطمه راهنمای عزیزم و همه عزیزان سایت تشکر و قدردانی می‌کنم.

تهیه مصاحبه: تیم مصاحبه‌‌کننده (همسفران ندا (لژیون۹)، ندا (لژیون۱۷) فاطمه (لژیون۵)، شهین (لژیون۲))
عکاس: همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهاردهم)
ویرایش و ارسال: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی امام‌قلی‌خان