ریشه قضاوت‌ها جهل است

سلام دوستان سمیه هستم همسفر:

قضاوت به معنای حکم کردن و جهالت به معنای ندانستن است و قرار گرفتن این دو موضوع کنار یکدیگر هم به این معنا است که از قضاوت‌هایی که برمبنای ندانستن هست باید دوری کنیم. من نمی‌توانم از شنیدن حرف یا حرف‌هایی یا دیدن یک موضوع قضاوت کنم. قضاوت سه رکن اساسی باید داشته باشد(جمع آوری اطلاعات، پالایش اطلاعات، نتیجه‌گیری و اجرای حکم) وقتی شخصی در مقام حاکم یا قاضی قرار می‌گیرد؛ باید حرف‌های بین دو طرفین دعوا را بشنود و با تحقیق و بررسی که انجام می‌دهد؛ حتی از یک گروه افراد یاری می‌گیرد و بعد قضاوت می‌کند که آن موقع هم شاید در قضاوت حکم مرتکب اشتباه گردد؛ وقتی در مسئله‌ایی که به ما ارتباطی ندارد در آن مسئله وارد می‌شویم و داوری می‌کنیم؛ دچار ضدارزش شده و زندگی خود را در مسیر ضدارزش‌ها قرار می‌دهیم و خرابش می‌کنیم و در این رابطه آرامش ما نیز صلب می‌شود. ریشه این قضاوت‌ها جهل یا جهالت است و پیام این جهالت بخل، حسد، کینه و تمام کارهای منفی است. من در کنگره یاد گرفته‌ام که دوربین را در زندگی به روی خود نگه دارم و اول عیب و ایراد خودم را برطرف کنم؛ پس قضاوت کردن کار هر کسی نمی‌تواند باشد و احتیاج به گردآوری اطلاعات صحیح و درستی دارد؛ پس هیچ‌وقت برحسب گمان و ظن بد هیچ‌کس را قضاوت نکنیم و اگر قضاوت براساس دانایی و معرفت و اطلاعات درست نباشد عین جهالت است. قضاوت غلط اول از همه به خود ما آسیب می‌زند و باعث می‌شود انرژی ما گرفته شود.

سلام دوستان کبری هستم همسفر:

در کنگره۶۰ دستور جلسات کاربردی بوده و ممکن است کلید سختی‌ها و مشکلات ما باشند. زمانی که جلسه شروع می‌‌شود ۱۴ ثانیه سکوت برقرار می‌شود تا از جهل و نادانی خود به خداوند پناه ببریم؛ زیرا همین جهالت باعث قضاوت و انجام خیلی از ضدارزش‌ها می‌شود. هر چه انسان جهلش بیشتر باشد دامنه قضاوتش هم بیشتر است و تنها خداوند است که می‌تواند قضاوت کند؛ چرا که خالق همه موجودات است و بر آن‌ها احاطه دارد. هر انسانی برای خود حریمی دارد ما نباید به حریم دیگران تجاوز کنیم. قضاوت از تجسس کردن در زندگی دیگران می‌آید؛ پس قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت دیگران قرار نگیریم. یک ضرب المثل معروف است که می‌گوید: اگر می‌خواهی درباره راه رفتن کسی قضاوت کنی کمی با کفش‌های او را‌ه برو در کنگره یاد می‌گیریم؛ که انگشت و دوربین‌مان به طرف خودمان باشد و به قضاوت خودمان بپردازیم تا بتوانیم عیب‌ها و ضعف‌‌های خودمان را رفع کنیم؛ چون اصولاً ما قضاوت را برای پنهان کردن ضعف و ناتوانی خودمان انجام می‌دهیم. در جایی این جمله زیبا را خواندم و آویزه گوشم می‌کنم. قضاوت و پیش داوری درباره یک شخص مشخص نمی‌کند او کیست؛ مشخص می‌کند شما چه کسی هستید قاضی اصلی خدا است؛ پس قضاوت نکنیم. امیدوارم بتوانیم با بالا بردن دانایی خودمان از جهالت دوری کنیم و پاکسازی را از خودمان شروع کنیم و با تزکیه و پالایش در صراط مستقیم حرکت کنیم تا بهترین‌ها در مسیر زندگیمان قرار بگیرد.

سلام دوستان فاطمه هستم همسفر:

قضاوت فقط از طرف آدم‌هایی رخ می‌دهد که جهالت دارند. انسان‌ها هر چه قدر دانایی و آگاهی داشته باشند کمتر بر کرسی قضاوت می‌نشینند؛ چون می‌دانند که قضاوت کردن احتیاج به گردآوری اطلاعات دارد؛ هیچ وقت برحسب گمان خودمان نباید کسی را قضاوت کنیم؛ وقتی در اموری که مربوط به ما نیست اگر قضاوت کنیم، داوری کنیم؛ دچار ضدارزش‌ها شده‌ایم و از آرامش لازم برخوردار نمی‌شویم. ما در کنگره یاد گرفتیم که فقط و فقط عیب‌های خودمان را ببینیم و دانایی‌مان را به دانایی موثر تبدیل کنیم و از جهل و نادانی خودمان که بزرگ‌ترین دشمن خودمان است رها شویم و به یک انسان کار آزموده تبدیل شویم‌ و مثبت‌نگر باشیم و فقط این دید مثبت است که باعث آرامش می‌شود. در این ضرب المثل معروف که می‌گویند: اگر می‌خواهی درباره‌ راه رفتن کسی قضاوت کنی، کمی با کفش‌های او راه برو و هیچ وقت قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت دیگران قرار نگیریم. قضاوت رابطه مستقیمی با جهالت دارد. بیشتر قضاوت‌ها در ظاهر است که هر چه چشم‌مان ببیند سریع در موردش قضاوت می‌کنیم؛ ولی این درست نیست در وادی اول یاد گرفتیم که قبل از هر کاری تفکر کنیم.

رابط خبری: راهنمای تازه واردین همسفر فاطمه (دبیر و عضو لژیون سردار)
ویراستار: همسفر مونا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم) دبیر سایت
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ملیحه (عضو لژیون سردار) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی آزادشهر