جلسه دوم از دور دوازدهم سری کارگاههای
آموزشی خصوصی نمایندگی ایران با دستور جلسه" ( قضاوت و جهالت ) با استادی مسافر پژمان، نگهبانی مسافر فرشاد و دبیری همسفر روحالله روز سهشنبه مورخه ۱۴۰۴/۴/۱۷ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.
سخنان استاد؛

سلام دوستان پژمان هستم یک مسافر
خدا را شکر میکنم که امروز هم در کنگره هستم، از راهنمایم آقا منوچهر بابت اینکه اجازه دادند اين جایگاه را تجربه کنم و زحمتهای زیادی که برای من کشیدهاند و آموزشهایی که به من دادند کمال تشکر رادارم، از آقا روحالله راهنمای درمان سیگارم تشکر میکنم، آموزشهای زیادی از ایشان آموختهام، از همه راهنماهای شعبه ایران تشکر میکنم، واقعاً از روزی که وارد کنگره۶۰ شدم خیلی آموزشها از این عزیزان یاد گرفتهام.
من میخواهم در دو بخش صحبت کنم، راجع به درمانهای ناموفقی که درگذشته و قبل از اینکه به کنگره بیایم داشتم، زمانی که به کنگره آمدم متوجه شدم که فرق بین درمان DST با سایر درمانها در چیست؟
سایر درمانها اولین چیزی که از مصرفکننده میگیرند مواد مصرفی هست، اما در درمان DST در کنگره۶۰ ، بعدازاینکه جسم و روان رهجو را بازسازی میکنند و آموزشهای جهانبینی که به ایشان میدهند در آخرین مرحله مواد مصرفیاش را میگیرند.
من بهترین چيزی که در کنگره متوجه شدم این بود که مشکل اساسی من برای ترکهای ناموق همان درمان نکردن سیگارم بود، چون متوجه شدم سیگار آخرین بند اعتیاد است که به مصرفکننده متصل است، تا این را از خودش جدا نکند نمیتواند به درمان قطعی برسد. من قبل از اینکه درمان سیگارم را انجام دهم مشکلات زیادی، از قبیل پادرد، سردرد، گرفتگی عضلات، بیخوابی، استرس و عصبانیت داشتم.
خوشبختانه با درمان سیگارم تمامی اين مشکلات حل شد.
آقای حکیمی میگفتند؛ زمانی که یک سفر اولی پیش من میآید و سؤال میپرسد، اولین چیزی که من از او میپرسم این است که سیگار را درمان کرده یا نه؟ اگر بگوید نه؛ میگويم هيچ جوابی برای تو ندارم، برو سیگارت را درمان کن و بعد بیا سؤال بپرس چون میدانید که اگر سیگارش را درمان کند هيچ سؤالی باقی نمیماند تا بپرسد.
در ادامه میروم سراغ دستور جلسه <<قضاوت و جهالت>>.
قضاوت و جهالت مثل دو روی سکه است، قضاوت نادرست نتیجه جهالت است و جهالت مادر همه قضاوتهاست.
قضاوت یعنی چه؟
قضاوت یعنی نظر دادن، داوری کردن و درنهایت حکم صادر کردن در مورد صفت يک شخص یا رفتار و یا ظاهرش.
استاد امین در سی دی قضاوت میگویند؛ ما زمانی که صفت یک شخص را قضاوت میکنیم، آن صفات در خودمان وجود دارد که توانستهایم آن را در شخص دیگر ببینیم و بشناسیم. ممکن است آن صفت در صور آشکار ما باشد، مثل غیبت ، دزدی کردن، و دروغ گفتن که مشخص هستند. اما ممکن است در صور پنهان ما باشد که نتوانیم آن را ببينيم و زمانی که قضاوت میکنيم و آن صفت شخص را به زبان میآوریم باعث رشد و به وجود آمدن همان صفت در خودمان میشویم.
به خاطر همین است که از قدیم میگویند از هر چیز بدمان میآید سرمان میآید.

قضاوت و جهالت با منیت مرتبط هستند چون کسی که قضاوت میکند فکر میکند همهچیز را میداند و از همه بالاتر است، به خاطر همان منیت است که قضاوت میکند و باعث میشود که نتواند آموزش ببیند و در آن جهل و نادانی خودش میماند.
حال ما چگونه باید قضاوت نکنیم؟
برای قضاوت نکردن اول باید داناییمان را بالا ببریم، برای بالا بردن داناییمان باید آموزش ببینیم، برای اینکه آموزش ببینیم باید از جهالت، قضاوت و منیت فاصله بگیریم.
متشکرم که به صحبتهای من گوش دادید.
لژیون ویلیام راهنما مسافر روح الله

شستشوی صندلیها توسط اعضا

خدمتگذاران


.jpg)



مرزبان کشیک: مسافر شمسالدین
عکس و تایپ: مسافر بختیار لژیون دوازدهم و مسافر وحید لژیون چهارم
ویرایش و ارسال: مسافر حسن لژیون پنجم
نمایندگی ایران
- تعداد بازدید از این مطلب :
222