قضاوت فقط مخصوص خداوند است

همسفر اعظم
قضاوت و جهالت با یکدیگر مرتبط هستند؛ ولی تفاوت آن‌ها در آگاهی و دانایی می‌باشد؛ قضاوت به‌معنی حکم‌کردن و جهالت به‌معنی ناآگاهی و ندانستن است. قضاوت زمانی اتفاق می‌افتد که در مورد موضوع یا شخصی آگاهی نداشته باشیم و فقط از روی ظاهر آن‌ها، قضاوتی را انجام دهیم؛ انسان‌های آگاه‌ کمتر قضاوت می‌کنند و بالعکس، انسان‌های جاهل و نادان، مرتب درحال قضاوت‌کردن هستند؛ زیرا قضاوت از جهل سرچشمه می‌گیرد.

در جهان‌بینی، مثلث جهالت در مقابل مثلث دانایی قرار دارد؛ اضلاع مثلث جهالت، شامل ترس، منیت و ناامیدی می‌باشد که در قضاوت‌کردن ما تأثیر می‌گذارند. انسان از نظر عقلی می‌داند که قضاوت‌کردن کار درستی نیست، اما این کار را انجام می‌دهد؛ فردی‌که از روی جهل قضاوت می‌کند، بیشتر درحال تخلیه باورهای غلط یا ترس‌های خود بر دیگران است و انسان‌ها درهرصورت قضاوت می‌کنند. از قدیم می‌گویند: تا درد کسی را درک و لمس نکردی، رفتار شخص مقابلت را قضاوت نکن.

آقای مهندس می‌فرمایند:‌ ما از صور پنهان انسان‌ها اطلاع نداریم؛ بنابراین با این اوصاف نمی‌توانیم به خود اجازه دهیم تا دیگران را قضاوت کنیم. جهالت باعث می‌شود، حقیقت‌های تلخ را انکار کنیم و قضاوت باعث نادیده‌گرفتن آدم‌های خوب می‌شود؛ پس بهتر است، قبل از قضاوت روی تمام مسائل، آموزش و دانایی خود را افزایش دهیم. برای رسیدن به آرامش و  آسایش، بایستی از قضاوت‌کردن دوری کنیم؛ زیرا فقط قسمتی از مسائل را رؤیت می‌کنیم و بقیه آن از دید ما پنهان است؛ به‌همین‌علت، اجازه‌ قضاوت‌کردن در مورد دیگر انسان‌ها را نداریم. ما در قضاوت‌کردن، دچار قیاس و صادرکردن حکم ناعادلانه می‌شویم؛ بنابراین می‌توانیم با تزکیه و پالایش، تاریکی‌های درون خود را مشاهده کنیم و بدانیم که قاضی و قضاوت‌کننده، مخصوص خداوند است.

همسفر هانیه
از سی‌دی قضاوت آموختم که دوربینم را فقط روی زندگی خود قرار دهم تا عیب‌هایم را مشاهده کرده و درحال رفع آن‌ها باشم؛ همچنین روی جهان‌بینی خود کار کنم، آموزش ببینم و دانایی‌ام را افزایش دهم تا از جهل و نادانی‌ خودم که بزرگترین دشمن من است، رها شده و با این کار، به انسانی کارآزموده و باتجربه تبدیل شوم. امیدوارم همه ما به آن مرحله از کسب دانایی برسیم که هیچ‌‌کس یا هیچ‌چیزی را قضاوت نکنیم.

انسان باید در مورد خودش قضاوت کند، وارد حریم شخصی دیگران نشود و در رابطه با چیزی‌ که اطلاعات ندارد، قضاوت نکند. انسان در مکانی که مورد قضاوت قرار می‌گیرد و مرتب ایراد‌های شخص گوشزد می‌شود، به رشد لازم نمی‌رسد؛ مکان امن، جایی است که انسان، دیگران را مورد قضاوت قرار ندهد، مگر این‌که در جایگاهی تعیین‌شده باشد.

ویرایش: رابط خبری راهنما همسفر ریحانه (لژیون ششم)
ویراستاری و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی وکیلی یزد