English Version
This Site Is Available In English

قضاوت باعث تخریب در ما می‌شود

قضاوت باعث تخریب در ما می‌شود

چهارمین جلسه از دوره دهم کارگاه‌های آموزشی همسفران کنگره 60 نمایندگی ایران، با استادی همسفر مژگان، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر مریم با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز دوشنبه 16 تیرماه 1404 ساعت 16:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

از راهنمای خوبم خانم زهره تشکر می‌کنم،که مرا لایق جایگاه استادی دانستند. دستور جلسهٔ این هفته قضاوت و جهالت است. مترادف کلمه قضاوت، قاضی بودن است. جهالت هم به معنای ندانستن، جهل و نادانی است.

انسان هر چقدر جاهل‌تر و نادان‌تر باشد، در هر موضوعی که به او مربوط نمی‌شود قضاوت می‌کند. در جزوه جهان‌بینی مثلث جهالت در مقابل مثلث دانایی قرار دارد. همان‌طور که همه می‌دانیم مثلث دانایی: تفکر، تجربه و آموزش و مثلث جهالت: ترس، منیت و ناامیدی است. این موارد در قضاوت کردن ما تأثیر زیادی دارند. قضاوت کردن یک کار اشتباه است؛ اما در نهایت این کار را اکثر ما انجام می‌دهیم. ما وارد کنگره شدیم که آموزش ببینیم و درمان شویم. هنگامی‌که در مورد دیگران قضاوت می‌کنیم، انرژی خود را صرف قضاوت کردن می‌کنیم و انرژی ما گرفته می‌شود. بنابراین ما در کنگره وارد امور خصوصی کسی نمی‌شویم و در مورد آن‌ها تجسس نمی‌کنیم.

انسان همیشه بر سر یک دوراهی قراردارد، یکی راه تقوا و دیگری راه فسق و فجور است. انسان با اختیار خود راهش را انتخاب می‌کند، که در چه جایگاه و مقامی قرار بگیرد.

برای قضاوت کردن پارامترهای زیادی لازم است که باید رعایت شود و مراحل قانونی آن طی شود. یک قاضی هم ممکن است در مورد قضاوت خود اشتباه کند. بنابراین در اموری که اصلاً به ما ارتباطی ندارند وارد نمی‌شویم؛ چون باعث تخریب در ما می‌شوند.

باید همیشه افکار و اندیشهٔ خود را بر روی موضوعات مثبت و ارزش‌ها سوق دهیم. ضرب‌المثلی در این مورد است که می‌گوید: اگر بیل زدن بلد هستی باغچه‌ی خودت را بیل بزن. ما باید همیشه دوربین را به طرف خود زوم کنیم و با حدس و گمان راجع به دیگران به داوری نشینیم؛ زیرا بزرگ‌ترین قاضی خداوند است. ما همه وارد کنگره شدیم که آموزش ببینیم و فقط یک هدف داریم که آن به تعادل رسیدن است.

به گفته آقای مهندس بالاترین علم، علم زندگی کردن است و باید با درست زندگی کردن و قرار داشتن در مسیر ارزش‌ها آرامش را مهمان دل خودمان کنیم. پس زندگی کنیم و بگذاریم که دیگران هم زندگی کنند. در آخر می‌خواهم با شعری سخنان خود را به پایان برسانم: نه تو آنی که همانی، نه من آنم که تو دانی.

عکاس: همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون ششم)
تایپیست: همسفر مبینا رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم) نگهبان سایت

همسفران نمایندگی ایران

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .