جهالت و نادانی هیچ پیش نیازی ندارد

سلام دوستان طاهره هستم یک همسفر

قضاوت رابطه مستقیمی با جهالت دارد. قضاوت به معنای حکم کردن و جهالت به معنای ندانستن و نادان‌بودن است.  آقای مهندس می‌فرمایند: قضاوت شامل: ظن و گمان بد، تجسس و غیبت است. هر کسی نمی‌تواند قضاوت کند، چون کار خیلی دشواری است؛ فقط کسی می‌تواند قضاوت و حکم صادر کند که علم و دانش آن را دارد، درس قضاوت را خوانده باشد و مراحلی را پشت سر گذاشته باشد. هر چه سطح دانایی بالاتر باشد، قضاوت راجع به دیگران پایین‌تر است؛ انسان جاهل بیشتر در مورد دیگران قضاوت می‌کند و در هر کاری دخالت می‌کند.

قضاوت‌کردن از روی جهل و نادانی است. من که هنوز به درستی خود را نشناخته‌ام، به شهر‌وجودی خود پی نبرده‌ام، ارزش‌ها و ضدارزش‌های خود را نمی‌شناسم، وقتی آگاهی ندارم و در مسیر آموزش قرار نگرفته‌ام؛ چگونه می‌توانم خیلی راحت دیگران را قضاوت کنم! آقای مهندس می‌فرمایند: «کسی که در جایگاه قضاوت قرار می‌گیرد، در نهایت جهالت خودش قرار دارد.» در کنگره  وقتی فردی در حال سفر و درمان خود است، باید تنها تمرکزش بر روی اعمال خود و  اموزش‌های کنگره باشد؛ این‌که دیگران چه کار می‌کنند، فلان مرزبان، راهنما، رهجو چگونه صحبت می‌کنند و خیلی از موارد مشابه، نه‌تنها به او کمکی نمی‌کند؛ بلکه وارد حاشیه‌ها و موضوعاتی می‌شود که به درمان او ضربه می‌زند؛ علاوه بر این‌که زندگی خودم را خراب می‌کنم، از آرامش لازم نیز برخوردار نخواهم بود و با پیامدهایی مثل حسادت، کینه، نفرت و حس‌های منفی همراه می‌شوم؛ باید سعی کنم که با صبر، تلاش و آرامش به درمان و دریافت آموزش‌های خود بپردازم تا به تعادل نزدیک شوم و این هم نیازمند شناخت بیشتر نسبت به دستور جلسات است.

سلام دوستان مهشید هستم یک همسفر

قضاوت به معنای داوری‌کردن است و قضاوتی که از روی ناآگاهی و جهل باشد، موجب تخریب فراوان می‌شود و این تخریب بیشتر متوجه فرد قضاوت کننده است. وقتی قضاوت می‌کنم، این قضاوت بیشترین تخریب را در خود من ایجاد می‌کند. قضاوت و جهالت رابطه دو‌سویه باهم دارند؛ به این معنا که انسان هرچه‌قدر جاهل‌تر باشد و آگاهی و معرفت کمتری داشته باشد، بیشتر دیگران را قضاوت می‌کند و بسیاری از تصمیمات نادرست زندگی و قضاوت‌ها ریشه در جهالت آدمی دارد.

آقای مهندس در سی‌دی «قضاوت و جهالت» فرمودند: «جهالت و نادانی هیچ پیش نیازی ندارد و به معنای عدم آگاهی است. یعنی نیاز به هیچ هزینه و تلاشی ندارد، اما قضاوت و عدالت همیشه هزینه دارد.» زمانی‌که جهالت وجود داشته باشد؛ ترس، منیت و ناامیدی که اعضای مثلث جهالت را تشکیل می‌دهند، هم وجود دارند و صفاتی مانند حرص، کینه، حسد و…هم میوه‌های جهالت هستند.

انسان موجودی است که از ابتدا گویی قاضی به دنیا آمده و مرتب به دنبال قضاوت‌کردن است و قضاوت در فطرت انسان برنامه‌ریزی شده است؛ اما مشکل از جایی آغاز می‌شود که در حیطه‌ای که به ما ارتباطی ندارد، وارد قضاوت می‌شویم و جهالت مطرح می‌شود. هنگامی که ما در زندگی دیگران تجسس و دخالت می‌کنیم، این از جهل ما است. فقط یک قاضی است که بنا بر شغل خود و پارامترهای مشخص می‌تواند، افراد یک پرونده را قضاوت کند که حتی بازهم امکان اشتباه وجود دارد؛ بنابراین در اموری که به ما ارتباط ندارد، وارد نشویم، زیرا باعث تخریب می‌شود و ریشه در جهالت ما دارد. من باید دوربین را روی اعمال و رفتار خودم بیندازم، چرا که قضاوت‌کردن براساس ظن و گمان کار شایسته‌ای نیست.

سلام دوستان افسانه هستم یک همسفر

قضاوت نقطه مقابل جهالت است. من وقتی‌که درباره‌ شخصی قضاوت می‌کنم، به‌خاطر این است که هنوز در جهل و نادانی خود به سر می‌برم . وقتی در زندگی و کار دیگران تجسس می‌کنم و گمان و ظن بد می‌برم؛ باعث می‌شود که غیبت هم انجام دهم و همه این‌ها باعث می‌شود که من به خودم هم اجازه دهم که قضاوت کنم و وقتی چند رفتار ضد‌ارزش در کنار هم قرار می‌گیرند؛ باعث می‌شوند که من بیشتر و بیشتر وارد تاریکی‌ها شوم.

ما در این‌جا می‌توانیم؛ مثل مثلث جهالت که ترس، ناامیدی و منیت را شامل می‌شود و درمقابل آن مثلث دانایی که شامل تجربه، تفکر و آموزش است؛ را یادآور شویم؛ یعنی ترس مانع تفکر، ناامیدی مانع تجربه و منیت مانع آموزش می‌شود، پس من اگر درست آموزش ببینم و سعی کنم، مثلث جهالت خود را به مثلث دانایی تبدیل کنم؛ هرگز به خودم اجازه نخواهم داد که درباره دیگران قضاوت کنم و اگر به دانایی مؤثر برسم، دیگر قضاوت کردن دیگران برای من هیچ جذابیتی نخواهد داشت.

ویراستار و ارسال: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر آسیه (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی عمان‌سامانی شهرکرد