قضاوت میوه جهالت است

برداشت از سی دی" قضاوت و جهالت " به قلم مسافر مرتضی رهجوی راهنمای محترم مسافر حامد از لژیون سوم نمایندگی بیرجند؛

به‌نام قدرت مطلق الله

قضاوت و جهالت، دو موضوع کاملاً جدا از یکدیگرند، اما در عین حال ارتباطی بسیار عمیق و وابسته به هم دارند. قضاوت نیازمند پیشرانه‌هایی است همچون علم، آگاهی، آموزش، جهان‌بینی، عدالت و ایمان؛ اما جهالت همانند سرسره‌ای ا‌ست که برای حرکت نیازی به هیچ پیشرانه‌ای ندارد.

عدم آگاهی، منیّت، سوء برداشت از رفتار و گفتار، و هر عملی که ذهن را آشفته و به سمت تباهی سوق دهد، از مصادیق جهالت به‌شمار می‌آید. جهالت از این مسیر فروگذار نخواهد بود و می‌تواند یک مسافر را تا مرز نابودی پیش ببرد.

در دوران مصرف، من ابتدا طرف مقابل خود را در یک کفه‌ی ترازو قرار می‌دادم و با ذهنی متشنج، او را قضاوت می‌کردم. هیچ‌گاه در ذهنم قضاوتی متوسط یا متعادل وجود نداشت. قضاوت من یا شدیداً منفی بود، یا حکم قاطع صادر می‌کردم؛ بدون آن‌که ذره‌ای از جهان‌بینی، عمل صالح، علم و آگاهی در آن نهفته باشد.

رفته‌رفته و به‌مرور، یاد گرفتم جهالت را کم‌کم از افکارم دور سازم و به‌جای آن، افکار مثبت، تحمل و صبر را جایگزین نمایم. جهالت مانند درختی است که از منیت کاشته شده و با افکار منفی، حرص، بُخل و کینه آبیاری و تغذیه شده است. اکنون، زمان برداشت از این درخت، معجونی از خرافات و افکار مسموم را برای انسان به ارمغان می‌آورد.

مصرف‌کننده‌ی مواد، از علم و آگاهی لازم برخوردار نیست و در بسیاری از مواقع، با تقلّا و دست‌وپا زدن، بیشتر در باتلاق جهل فرو می‌رود. انسان، با فطرتی که در او نهاده شده، دارای اختیار است؛ نه جبر. ما به اختیار خود مصرف‌کننده شدیم، نه به اجبار.

ما نیز به اختیار، با افکار نادرست، خانواده، دوستان و اطرافیان خود را مورد قضاوت قرار دادیم. ما با جهل و نادانی خود، وارد این باتلاق شدیم، بی‌آن‌که از فرمانروای درون قلعه‌مان بهره ببریم. ما همانند سربازانی بودیم که در دوران مصرف، از سیم‌خاردارهای پیرامون‌مان عبور کردیم، تا مثلاً به دیگران ثابت کنیم که "می‌توانیم". اما این "می‌توانم" ما را تنها به درون گودالی عمیق فرو برد، تا جایی که هم خود را در جهالت غرق دیدیم و هم دیگران را در آیینه‌ی ذهن خویش، ناعادلانه قضاوت کردیم.

اکنون می‌دانم که باید نگهبان باغچه‌ی وجود خود باشم، تا محصولی که در آن کاشته‌ام، با بهترین کیفیت و بیشترین بازدهی به ثمر بنشیند. باید دوربین نگاهم را روی خودم زوم کنم، و مراقب باشم که با رفتار و کردارم، کسی را مورد قضاوت قرار ندهم. من باید قاضی خود باشم و در مسیر درست قدم بردارم، تا نگذارم دیگران، مرا از روی جهل و ناآگاهی قضاوت کنند.

ویرایش و ارسال خبر: مسافر جواد لژیون سوم