جهان‌بینی؛ کلید درک زندگی و عبور از سختی‌ها

جهان‌بینی، موضوعی بنیادین و ضروری در زندگی انسان است. اینکه ما جهان را چگونه می‌بینیم، در نوع مواجهه ما با مسائل و مشکلات تأثیر مستقیم دارد. گاه مانند کسی که از سوراخ کلید به دنیا نگاه می‌کند، دیدی محدود داریم و گاه نگاهی وسیع‌تر مانند ۳۰ یا حتی ۳۶۰ درجه. همین تفاوت در نگاه ما، نوع اندیشیدن و واکنش‌هایمان را شکل می‌دهد.

بسیاری از انسان‌ها زمانی که با مشکل مواجه می‌شوند، احساس می‌کنند همه چیز به بن‌بست رسیده است. اما این تنها یک نوع نگاه به دنیاست؛ می‌توان به جای دید منفی، از دریچه امید و آگاهی به زندگی نگریست. ما باید یاد بگیریم که خوبی و بدی، زیبایی و زشتی، راحتی و سختی در هم تنیده‌اند. انتظار اینکه همه چیز همیشه خوب و بدون نقص باشد، انتظاری نادرست است. اساس زندگی بر «ازداد» بنا شده؛ تضادهایی که حرکت، رشد و معنا به زندگی می‌دهند.

واقعیت این است که در بسیاری از مشکلات، خود ما نقش اصلی را ایفا کرده‌ایم. تصمیمات نادرست، بی‌توجهی به تفکر و تحلیل، و بی‌عملی، ما را به بن‌بست‌ها می‌رساند. در چنین شرایطی، لازم است به درون خود نگاه کنیم و ببینیم مسئله اصلی در کجاست. استاد می‌گوید: «آنچه شما را به تفکر وامی‌دارد، نیروی آگاهی شماست. اگر توفیق ندارید، به علت ناتوانی در امور جاری است.»

از سوی دیگر، نباید منتظر معجزه باشیم. کمک گرفتن خوب است، دعا خوب است، اما تا زمانی که خودمان دست به عمل نزنیم، اتفاقی نمی‌افتد. اگر سدهای درونی و بیرونی را بشکنیم و با اراده پیش برویم، آگاهی‌های عظیمی در درون‌ خود کشف می‌کنیم. در این مسیر، آرامش و اراده باید همراه هم باشند.

استاد تأکید می‌کند: «با گشوده شدن دلت، با ما همسفر باش.» در سنت‌های عرفانی، سخن از اولیای الهی و مقامات خاصی چون ابدال، اوتاد، نقبا و مختار می‌شود. این‌ها نیروهایی‌اند که به گفته استاد، همواره در جهان حضور دارند و به تعادل و هدایت معنوی کمک می‌کنند. این باور، صرف‌نظر از میزان صحت تجربی آن، نوعی امیدواری در دل انسان می‌کارد.

نباید فراموش کرد که زندگی بدون مشکل، بی‌معنا می‌شود. تضادها باعث پویایی هستند. بهشت و جهنم تنها مکان‌هایی بعد از مرگ نیستند، بلکه همین حالا نیز در درون ما قابل تجربه‌اند. آرامش و آسایش همان بهشت است، و رنج و پریشانی همان جهنم.

اگر جهان‌های دیگری هم وجود داشته باشد و اگر مرگ پایان نباشد، ما به جهانی متصل هستیم که از آن، الهام، فرمان و آگاهی به ما می‌رسد. رشد انسان در گرو اتصال به سطوح بالاتر آگاهی است. بدون آن، انسان حتی قادر به برداشتن یک قدم نیز نخواهد بود.

نگارش:همسفر محبوبه، رهجوی راهنما همسفر فاطمه(لژیون هفتم)
ویرایش:رابط خبری همسفر سارا، رهجوی راهنما همسفر فاطمه(لژیون هفتم)
ارسال: همسفر مژگان دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی خلیج‌فارس بوشهر