صحبتهای آقای مهندس همیشه عام و برای همه انسانها است. ایشان در این سیدی با عنوان درب دیگر ما را به تفکری عمیق دعوت میکنند. این که جهان را از چه زاویهای نگاه میکنیم، تعیین میکند چه چیزی میبینیم. گاهی از سوراخ یک کلید به دنیا نگاه میکنیم و گاهی دید ۳۶۰ درجه داریم.
زمانی که مشکلی برای ما پیش میآید، تمام توجه ما معطوف همان مشکل میشود و بقیه مسائل را فراموش میکنیم.
آقای مهندس بیان کردند: «اگر در خانهای بسته بود، شاید باید از درب دیگر وارد شد»؛ یعنی اگر راهی به نتیجه نرسید، به معنای پایان نیست؛ بلکه باید مسیر را تغییر داد، زاویه دید را عوض کرد و از درب دیگری وارد شد.
ما باید بپذیریم که ریشه بسیاری از مشکلات در خود ما است. تصمیمات نادرست، تفکر سطحی و نداشتن بررسی دقیق ما را به بنبست میرساند؛ اما اگر از منیت، ترس، جهل و قضاوت عبور کنیم، دربهای تازهای به روی ما گشوده خواهد شد.

جناب مهندس میفرمایند: «اگر سدها را بشکنید و پیش بروید، خواهید دید که از آگاهی غیرممکن برخوردارید»؛ یعنی وقتی انسان از موانع درونی عبور میکند به دانشی میرسد که پیش از آن برایش قابل تصور نبوده است.
در ادامه، آقای مهندس به مفاهیم عرفانی مانند اوتاد، ابدال، نقبا و غوث اشاره میکنند و بیان میکنند: «اینها نیروهایی هستند که در هستی حضور دارند و در مسیر هدایت انسانها نقش دارند؛ اما انسان باید ظرفیت دریافت این هدایت را در خود ایجاد کند».
ما در کنگره یاد میگیریم که اگر راهی به نتیجه نرسید، باید از مسیر دیگری وارد شد، نه این که متوقف شد یا ناامید گشت. دعا کردن کافی نیست؛ بلکه باید با تفکر و عمل همراه باشد. ایمان، عبادت و عمل سالم ابزارهایی هستند که انسان را به درب دیگر میرسانند.
در مسائل کوچک، باید گذشت کرد؛ اما اگر مسئلهای حقوقی و مهم باشد؛ باید حق خود را گرفت؛ زیرا حق گرفتنی است، نه دادنی. اما در لجبازیها و کینهتوزیها، رها کردن بهتر از حملهکردن است.
زندگی بر پایه اضداد بنا شده است. اگر همه چیز مثبت باشد و هیچ مشکلی نباشد، زندگی بیمعنا میشود. انسان در رنج و سختی رشد میکند. کسی که در آرامش است، در بهشت قرار دارد و کسی که در کابوس و اضطراب است، در دوزخ.
در پایان، آقای مهندس دژاکام تأکید میکنند که اگر انسان خواهان تغییر باشد، بخواهد از تاریکی خارج شود و به روشنایی برسد؛ باید از درب دیگر وارد شود و این درب، درون خود انسان قرار دارد، در تفکر، ایمان، صبر و حرکت.
اگر انسان فقط دعا کند؛ ولی حرکتی نداشته باشد، دربها باز نمیشوند؛ زیرا دعاکردن باید با تفکر و عمل همراه باشد.
تایپ: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر لیلی (لژیون نوزدهم)
تنظیم عکس: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر صدیقه (لژیون هفتم)
ویراستاری: همسفر مریم (لژیون چهارم) دبیر سایت
ارسال: همسفر منصور (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو
- تعداد بازدید از این مطلب :
211