پنجمین جلسه از دور چهارم کارگاههای آموزشی عمومی کنگره ۶۰، ویژه مسافران و همسفران نمایندگی ارگ کرمان، با استادی مسافر علیرضا، نگهبانی مسافر مسلم و دبیری مسافر غلامرضا، با دستور جلسه «وادی چهارم و تأثیر آن روی من» روز پنجشنبه ۵ تیرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، علیرضا هستم یک مسافر.
خدا را شاکرم که در این جایگاه قرار گرفتم و در جمع صمیمی شما دوستان حضور دارم. از بنیانگذار محترم کنگره ۶۰، جناب مهندس دژاکام و خانواده محترم ایشان صمیمانه سپاسگزارم که این بستر ارزشمند را برای آموزش، درمان و رشد ما فراهم کردهاند.
همچنین از استاد عزیزم، جناب حکیمی، دیدهبان محترم که اگر حضور ایشان نبود، واقعاً نمیدانم امروز من کجا بودم، تشکر ویژه دارم. از ایجنت محترم نمایندگی، دبیر عزیز، نگهبان گرامی و اعضای لژیونهای خدمتگزار، و بهخصوص دوست و برادر عزیزم، آقای حمیدرضا، راهنمای دلسوز و مهربانم نیز صمیمانه سپاسگزارم.
دستور جلسه امروز «وادی چهارم» است. بیایید امروز به این وادی با دیدی متفاوت نگاه کنیم. گاهی اوقات در مسائل مالی یا دیگر بخشهای زندگی، ما مصرفکنندگان سابق، عادت داشتیم مسئولیتهایمان را به دیگران واگذار کنیم؛ به کسانی که از آنها انتظار کمک داشتیم. اما این فقط یک خواب و خیال است.
در وادی چهارم به ما گفته میشود که «هیچ موجودی بهسوی خداوند نمیرود، مگر به فرمان عقل.» یعنی ما باید یاد بگیریم که مسئولیت زندگیمان را خودمان بپذیریم و انجام دهیم. همانطور که نمیتوانیم تمام مسئولیتهای شخصیمان را به خداوند واگذار کنیم و انتظار داشته باشیم بدون حرکت و تلاش، مشکلاتمان حل شود، در مورد کنگره هم همینطور است.
در دوران مصرف، ما فقط گیرنده بودیم. اما حالا که وارد مسیر درمان شدهایم، نمیتوانیم بگوییم مسئولیتی در قبال کنگره یا آیندگان نداریم. در این جهان، هیچ چیز رایگان نیست. آنچه امروز ما داریم، حاصل زحمت کسانی است که قبل از ما کاشتند. حالا نوبت ماست که بکاریم، تا آیندگان نیز بتوانند برداشت کنند.
شعبه ارگ، متعلق به مردم کرمان است. بیش از یک سال است که در این مکان خدمت میکنیم. وقتی وارد اینجا میشوم، حس تعلق و مسئولیت دارم، چون میدانم بخشی از این مکان از آنِ من است. این مکان بسیار امن است، آنقدر امن که خانوادههای ما در کنار ما با آرامش کامل آموزش میگیرند و آموزش میدهند.
در سیدی جدید جناب مهندس با عنوان «طلوعی دیگر» آمده است: "کسانی که آموزش میدهند و آموزش میگیرند، در حال عبادتاند." این جمله برای من بسیار اثرگذار بود. وادی چهارم به ما یاد میدهد که خداوند وظایف خود را کامل و تمام انجام داده، حال ما نیز باید مسئولیت خود را در این دنیا بپذیریم و رسالتمان را به انجام برسانیم.
من در گذشته راه زندگیام را گم کرده بودم، اما امروز، به لطف آموزشهای کنگره، مسیرم را پیدا کردهام. از مرحله نفس امّاره به مرحله نفس لوّامه رسیدهام و به سمت نفس مطمئنه در حرکت هستم.
بیایید به درون خودمان نگاهی بیندازیم، ببینیم تا به حال چه کردهایم. مثلاً اگر به درخت گردویی آب و کود داده شود، در مقابل به ما هزاران گردو میدهد. اما منِ مصرفکننده، چه چیزی به هستی دادهام؟ جز تخریب خودم، خانوادهام و جامعهام؟ جز دور کردن امنیت و آرامش از اطرافیانم؟
در کنگره میگویند: «مسافر مثل نارنجک است؛ اول خودش منفجر میشود و آسیب میبیند، ولی ترکشهایش به خانواده و اطرافیان برخورد میکند.» اما امروز، همین منِ مصرفکننده، وارد کنگره شدهام. جایی امن، آرام، با همه امکانات. همانطور که پیامبر اکرم فرمودند: "بهترین طعام را برای شما آوردهام"؛ در کنگره هم بهترین آموزشها، بهترین راهنماها و مناسبترین فضا برای درمان ما مهیا شده.
حال باید از خود بپرسیم: ما در برابر اینهمه، چه کردهایم؟ آیا مسئولیتی بر عهده گرفتهایم؟ امروز برای ساخت دومین ساختمان کنگره در حاجیآباد به حمایت و مشارکت اعضا نیاز داریم. این پروژه نیاز به هزینه و انرژی دارد. من ایمان دارم که همانهایی که قبلاً کمک کردهاند، دوباره هم مشارکت خواهند کرد.
بیایید صادقانه از خود بپرسیم اگر کنگره نبود، اکنون در چه شرایطی بودیم؟ اما امروز با دوستانی مهربان و در مکانی امن، با عشقی که در دل ما شکوفا شده، سفر میکنیم.
وادی چهارم یکی از عمیقترین وادیهاست؛ بعد از تفکر (وادی اول)، باور به هدفمند بودن زندگی (وادی دوم) و درک اینکه هیچکس بهجز خود ما نمیتواند به ما کمک کند (وادی سوم)، حالا نوبت مسئولیتپذیری ماست. دیگر وقت آن رسیده که بهانهها را کنار بگذاریم. این وادی میگوید: از جنگی که میکنی، خوشحال باش؛ این جنگ با نفس و تاریکی است و راه رهایی در پیش است.
تایپ و عکس:مسافر فرزاد لژیون دوم
بارگزاری:مسافرامیرهادی لژیون دوم
- تعداد بازدید از این مطلب :
168