همه چیز معلول افکار ماست

وادی چهارم یکی از سرنوشت‌سازترین قوانین و هنجارهای جاری در خلقت است که بدون تردید در تفکر و عملکرد انسان حکم فرماست؛ پیرو این اصل بنیادین، وادی چهارم نگرشی نوین در جهت رسیدن به درجات عمیق درک حقیقت را میسر می‌کند.انسان زمانی مسئول است که دارای جایگاه در همان زمینه باشد، همه ما انسان‌ها دارای جایگاه بسیار ویژه عام می‌باشیم که آن هم یک جایگاه والای انسانی است. فارغ از دانایی؛ در زمینه دانش‌های خاص برای حل مشکلاتمان، هر انسانی برای رسیدن به جایگاه انسانی بایستی دانش عام خود یعنی دانش شناختن هستی و قوانین جاری در آن و شناخت انسان و ویژگی‌ها و مسئولیت‌های آشکار و پنهان او را دریابد.

مسئولیت یعنی در برابر وظیفه‌ای که داریم پاسخگو باشیم؛ من همسفر روزی با حال آشفته، طلبکار از زندگی و مسافر خود و همچنین  حس قربانی شدن وارد کنگره شدم و مدام درون خود زمزمه می‌کردم که حیف از جوانی و زندگی من که تلف شد ولی این دائمی نبود چون در کنگره حضور پیدا کردم و  یاد گرفتم من به‌عنوان همسفر مسئولیتی دارم و اینکه اگر درزندگی دچار مشکل شده‌ام مسافرم را مقصر ندانم و به دنبال مقصر نگردم و همچنین برای حل مشکلاتم حرکت کنم. اینجا همه چیز برای من مرزبندی شده است بنابراین دلیلی وجود ندارد که چشمم دنبال قدم برداشتن دیگران باشد؛ همان‌طور که در وادی می‌خوانیم که بیشترین بار مسئولیت حیات ما برعهده خودمان است. در زندگی همه‌ ما علتی بزرگ وجود دارد که سر‎منشآ همه‌ اتفاقات و رویدادهای زندگی ماست؛ علت و منشأ تمام شادی‌ها و غم‌ها، رنج‌ها و پیروزی‌ها و همچنین شکست‌ها، امیدها و یأس‌های زندگی یک چیز است آن هم افکار و عقایدی که برگزیده‌ایم؛ در دنیای بیرون، هیچ عاملی وجود ندارد هر چه هست معلول اندیشه‌ها و طرز تفکرات ماست.

در زندگی‌ همه ما اتفاقاتی پیش می‌آید که باعث می‌شود از همه‌جا دل بکنیم و ناامید باشیم و همچنین کسی را کنار خود نمی‌بینیم؛ اما خداوند مهربان همواره به بندگان خود توجه دارد و اگر ما به مسئولیتی که پذیرفته‌ایم توجه کنیم و به دقت عمل کنیم به نتیجه خواهیم رسید؛ بنابراین نباید منتظر معجزه از سوی قدرت مطلق باشیم. گاهی درجایی دچار خطایی می‌شویم و تصمیم اشتباهی می‌گیریم بنابراین تاوان آن را خواهیم داد و قطعا دچار مشکلات عدیده‌ای می‌شویم اما وقتی همه درها را بسته می‌بینیم نگاهمان به آسمان می‌رود و از خداوند می‌خواهیم مشکل ما را حل کند و از چاه بیرون بکشد؛ آری دست‌های آسمانی به من القا افکار را انجام می‌دهند که این غنیمتی است که از سوی خداوند بزرگ برای من فرستاده شده است ولی در نهایت این خود من هستم که  با استفاده از اندیشه و تلاش خود باید به دنبال راه چاره باشم و وظیفه خود را در قبال مسئولیتی که دارم را انجام دهم و بعد منتظر نگاه خداوند بزرگ باشم.

در آخر وادی به نفس اماره، لوامه و مطمئنه اشاره دارد که به عقیده من اگر شخصی از نفس اماره عبور کند در قبال خویش و مسئولیت‌هایش بی‌اهمیت نیست و همواره پاسخگوی درون خود است.

نگارش: همسفر محبوبه، رهجوی راهنما همسفر مریم(لژیون ویلیام)
ویرایش: همسفر فاطمه، رهجوی راهنما همسفر طاهره(لژیون نهم)
ارسال: همسفر مژگان دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی خلیج‌فارس بوشهر