ششمین جلسه از دور بیست و هفتم کارگاههای عمومی کنگره ۶۰ شعبه باباطاهر همدان به استادی راهنمای محترم مسافر مسعود و نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر محمدرضا بادستور جلسه (وادی چهارم و تاثیر آن روی من) سهشنبه ۳ تیر ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان مسعود هستم یک مسافر، تشکر می کنم از آقای مهندس دژاکام، بنیان کنگره ۶۰ به خاطر فراهم نمودن این بستر بسیار عالی که واقعا"هیج جای ایران چنین بستری نیست و تشکر ویژه دارم از راهنمای بزرگوارم آقای اسماعیل امرایی که در طول سفر اول و دوم خیلی به ایشان زحمت دادم. در مورد دستور جلسه وادی چهارم و تاثیر آن روی من، در مسائل حیاتی به خداوند سپردن یعنی سلب مسئوليت از خویشتن، در این وادی برای مسائل حیاتی و زندگی ما یک جایگاه مسئولیتی بین ما و خداوند حد و مرزی وجود دارد که حتما باید مد نظر قرار بدهیم و اینکه من به عنوان یک مخلوق و خداوند به عنوان یک خالق یک حد و مرزی داریم که ما نباید از این حد و مرز پاهایمان بیرون بگذاریم و اینکه چرا در بعضی از مسائل حیاتی ما مسئولیت را به گردن خداوند میاندازیم. حتما یک علتی دارد که ما میخواهیم این کار و انجام بدهیم، علتش این است که ما نه جایگاه خودمان و نه جایگاه خداوند را میشناسیم، اغلب ما فکر میکنیم که واقعا از لحاظ ایمان به خداوند؛ خیلی با ایمان هستیم و از خداوند بخاطر همین ایمان، انتظار داریم که هر جا یک مشکلی برای ما پیش آمد، خداوند مثل یک غول چراغ جادو ظاهر شود و مشکل ما را حل کند. مانند اعتیاد، قبل از اینکه به کنگره بیاییم اغلب سقوط آزاد را تجربه کردهایم و همیشه فکر می کردیم خداوند خواسته که ما معتاد شويم و چون خواست خداوند بوده، یک گوشه مینشستيم و منتظر معجزه، بدون اینکه یک حرکتی از خودمان انجام بدهیم.
در وادی اول و دوم و سوم ما یاد گرفتیم که بیشتر بار مسئولیت زندگی را خودمان برعهده بگيريم ولی بعد از اینکه آقای مهندس میفرمايند که یک گریزگاهی برای بعضی ها بوجود می آید که بواسطه آن سعی میکنند که از بار مسئوليت شانه خالی کنند. چون اکثر ما در زمان مصرف یک سری خواسته ها داشتیم، از خداوند و نیروهای مافوق که در جایگاه خودشان بیکار هستند و باید به خواسته های ما عمل کنند. البته توکل به خداوند موضوع و بحث جدایی است. منتها ما اگر روی تفکر واندیشه و تلاش و کوشش خودمان حساب کنيم و آن وظیفه وتکلیفی که بر عهده ما هست را انجام بدهیم، نیروهای مافوق هم ما را در جهت رسیدن به آن خواسته حتما ما یاری خواهند کرد چه در جهت مثبت و صراط مستقیم و چه در راه فسق و فجور باشد و در هر دو صورت کمک میکنند و در هر جهتی ما حرکت کنیم ما را یاری خواهند کرد.

گاهی بخاطر عدم شناختی که از خود و خداوند داریم، انتظارات نامعقول و غیر منطقی از خداوند داریم. خداوند از زمان خلقت انسان را بر سر یک دوراهی، یک راه صراط مستقیم و یک راه فسق و فجور قرار داد همراه با اختیار و بواسطه آن اختیار، حالا ما چگونه بار مسئولیت را به گردن خداوند بیندازیم و از گردن خودمان ساقط کنیم. انداختن این بار مسئوليت به گردن خداوند حتما فرار از مسئولیتی است که بر عهده ما هست. برای اینکه به خداوند شناخت پیدا کنیم اول باید خودمان را بشناسیم که آقای مهندس در کتاب ۱۴ وادی و سی دی ها مراحل و مرتبه نفس را در انسان به سه بخش تعریف کردند. نفس در ظاهر و باطن تعیین موجودیت می کند و نفس هر انسان بر مبنای خواسته ها و دانایی آن شخص در یک مرتبه ای قرار می گیرد:
1_نفس اماره(امرکننده): که بالاترین مرتبه نفس در حیوان میباشد که هیچ تفکری در این مرحله وجود ندارد و همین نفس اماره در انسان پایینترین مرحله نفس می باشد. انسان در این مرتبه از نفس کارهایی را بدون تفکر انجام می دهد که به راه ضد ارزشی ختم میشوند. دروغ میگوید، دزدی میکند، مواد مخدر مصرف میکند ناراحت نمیشود و ناراحت این موضوع نیست. 2_نفس لوامه(سرزنش کننده): که شخص در این مرحله اگر مرتکب گناه یا کار ضد ارزشی بشود عذاب وجدان می گیرد و ناراحت و پشیمان است ولی باز آن کار را انجام میدهد.برای مثال شخصی در مسیر درمان، مواد مخدر مصرف میکند ولی بعد پشیمان می شود که اینها بواسطه نفس لوامه و قرار گرفتن در این مرحله از نفس میباشد.
3_نفس مطمئنه: در این مرحله انسان بعد از اینکه تزکیه و پالایش شد، خواستههای که دارد از جنس معقول و عقلانی می باشد یعنی قبل از انجام هر کاری تفکر میکند و با عقل خودش میسنجد و زمانی که مطمئن شد آن کار درست است، بعد آنرا انجام میدهد. به طور کلی در این مرتبه از نفس، انسان خواستههای معقول و غیر معقول را از هم تشخیص میدهد. از اینکه به صحبتهای من گوش کردید، ممنون و سپاسگزارم؛

عکس و تایپ: مسافر اسماعیل (لژیون ششم)
تنظیم و ارسال: مسافر محمدرضا(لژیون هشتم) خدمتگزار سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
39