موجودی با اختیار کامل بر سرنوشت خویش

مشارکت گروهی همسفران ورزشکار پیرامون وادی چهارم و تأثیر آن روی من (در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن؛ یعنی سلب مسئولیت از خویشتن):

مشارکت همسفر مهتاب از لژیون سوم (رشته ورزشی دارت):
از خداوند سپاسگزارم که راهی را به من نشان داد که خیلی‌ها به دنبال آن هستند؛ ولی اذن آن ها هنوز صادر نشده است، خوشحالم که خداوند به من کمک کرد تا این راه را پیدا کنم و با تمامی مشکلاتی که داشتم کنار بیایم. در وادی چهارم یاد گرفتم که باید خودم از پس مشکلات خودم بربیایم و کسی را مقصر ندانم؛ چون واقعاً با وجود داشتن یک فرزند معلول و یک فرزند درگیر اعتیاد، همیشه به همه کس، همه چیز، خدا و به زمین و زمان، شکایت می‌کردم که چرا من، مگر من چه گناهی در این دنیا مرتکب شده بودم که برای این همه مشکل و سختی، انتخاب شده بودم؟
خدا را هزاران مرتبه شکر که در کنگره۶۰ آموختم بپذیرم که مسئولیت همه اینها بر عهده خود من است. از خداوند خواستم که در این راه، من را یاری کند تا از پس این کار هم آسان و هم سخت بربیایم، کمکم کند تا خودم، مسافرم و خانواده‌ام به آرامش و تعادل برسیم. خدا را شکر که در این تاریکی که خودم در کنار مسافرم و مشکلات زندگی‌ام فرو رفته بودم، بیدار شدم که باید خودم مسئول کارهای خودم باشم؛ باید عزمم را جذب کنم تا تغییر کنم و با فکر و اندیشه درست، دوری از ضد ارزش‌ها و ناامیدی به خداوند متوسل شوم. همچنین برای رفع مشکلات از خدا کمک بخواهم تا در تزکیه و پالایش مرا یاری کند و در مقابل گفتار، کردار و پندار خود، مسئول شوم. اگاه باشم و مراقب گفتارم باشم که رفتارم را رقم و مواظب رفتارم باشم که کردارم را می‌سازد و همه این‌ها که آخرتم را رقم می‌زند. در راه کردار، گفتار و رفتار نیک؛ بایستی قدم بگذارم، تلاش خود را بکنم و هرگز ناامید نشوم تا بتوانم در آسایش و آرامش، زندگی خوبی داشته باشم.

مشارکت همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر شکوفه از لژیون اول (رشته‌ ورزشی تنیس روی میز):

وادی اول که شروع شد، آموختم با تفکر است که می‌توان خواسته و ساختار خود را شکل داد. با وادی دوم بود که درک کردم اگر خواسته و ساختاری را شکل دادم، آن را بر قلب و جانم حک کنم و حس‌های منفی؛ مانند ناامیدی که مرا همچون حصاری نامرئی محصور می‌کند را از خود جدا کنم و بدانم این جنگ نرمی است که باید با فکر و اندیشه مثبت و الهی، پای در آن بگذارم. شروع تازه من در این مسیر، این است که هیچ کس به اندازه‌ خودم در توان و به فکر من در رسیدن به موضوع واقعی که همان پرداختن به خویشتن برای رهایی از تاریکی‌ها است، نیست. حال در پله بعدی؛ باید جایگاه و مسئولیت خودم در این مسیر بزرگ که همان تعادل و ارتقایی است که من به سمت آنچه قدرت مطلق من را با اختیار و اراده‌ی خودم قرار داده را مشخص کنم و نگاهی واهی نسبت به قدرت مطلق و نیروهای مافوق نداشته باشم؛ زیرا او انسان را موجودی با اختیار کامل بر سرنوشت خود آفرید و تمام آنچه به عنوان فجور و تقوا یا تاریکی و روشنایی، زشتی و زیبایی می‌شناسیم را به او الهام کرد. حال من هر کدام را که به عنوان مسیر خود انتخاب کنم، قطعاً نیروهایی در همان مسیر من را با الهامات و القائات به آنچه خودم در آن مسیر گام نهادم و خواست آن‌ها نیز می‌باشد، خواهند رساند. پس جایگاه خود و مسئولیتی که با دادن اختیار به من واگذار شده را بپذیرم و بدانم با قرار گرفتن در صراط مستقیم، هر چند راهی پر فراز و نشیب پیش‌رو دارم؛ ولی با گذر از خواسته‌های نامعقول و پرداختن به تزکیه و پالایش نفس خود، به آنچه هدف قدرت مطلق و نهایت خواسته شاید از یاد رفته من است، خواهم رسید.

رابطین خبری: همسفر مرضیه مرزبان خبری پارک ملت (رشته ورزشی والیبال، نمایندگی دنا شهرضا)/ همسفر مریم مرزبان خبری پارک بانوان کاشمر
ویرایش و ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر بنفشه ازنمایندگی خواجو، دبیر سایت
گروه ورزش همسفران کنگره۶۰