انسان موجودی فناپذیر نیست

به نام آن‌که جهان در ید مطلق او قرار دارد. در وادی اول آموختم که با تفکر، ساختارها آغاز می‌گردد. در وادی دوم آموختم که هیچ موجودی به جهت بیهوده‌گی پا به عرصه حیات نگذاشته است. در وادی سوم بیشتر یاد گرفتم که هرکس باید خودش فکر کند و وادی چهارم می‌گوید: «در مسائل حیاتی، مسئولیت دادن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویش». یعنی این‌که کاری را که مربوط به خودمان است، باید مسئولیتش را خودمان بر عهده بگیریم و این نیز در کتاب آسمانی ما آمده است.

کاری را که خود آغاز کرده‌ام، اعم از زندگی شخصی، مسئولیت‌هایی مانند تربیت فرزندان، پرداخت قرض و بدهکاری‌ها، همه این‌ها را باید با تفکر، تلاش و حل مشکلاتی که بر عهده‌ام هست، خودم به انجام برسانم، نه این‌که بنشینم و به خداوند واگذار کنم. زمانی که از حل آن عاجز می‌شویم، با راز و نیاز آن را به خداوند می‌سپاریم و گاهی حتی منت نیز بر سر او می‌گذاریم اما در صورتی می‌توانیم کارها را به قدرت مطلق بسپاریم که در جهت صراط مستقیم قدم برداریم.

انسان شامل دو صور پنهان و آشکار است. صور آشکار همان جسم ماست که نگهداری آن بر عهده خودمان است. اما صور پنهان ما که هیچ‌گونه تسلطی بر آن نداریم؛ که اگر لحظه‌ای نفس کشیدن را به اختیار ما بگذارند و یادمان برود، برای همیشه از بین می‌رویم. پس ما برای آن‌که خدا را بشناسیم، ابتدا باید خودمان را بشناسیم.

انسان موجودی فناپذیر نیست؛ بلکه موجودی‌ است که بقاء دارد و می‌تواند زندگی خود را با تلاش و همت بسازد و از تاریکی‌ها به روشنایی‌ها برسد. ولی این مسیر، با توکل بر خداوند و شناخت نیروهای مافوق امکان‌پذیر است.

نویسنده: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر مهری (لژیون ششم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرستار