انسان چیزی نیست جز تلاش خودش

دوازدهمین جلسه از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره‌۶۰ نمایندگی رفسنجان با استادی مسافر امید ، نگهبانی مسافر قدرت  و دبیری مسافر علی با دستور جلسه « وادی چهارم و تاثیر آن روی من » روز یکشنبه ۱ تیر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

خلاصه‌ای از سخنان استاد جلسه:
دستور جلسه این هفته وادی چهارم تأثیر آن روی من است. وادی میگوید در مسائل حیاتی مسئولیت دادن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویشتن، سه وادی اول وادی تفکر است که می فهمیم بیشترین مسئولیت حیات به عهده خود ماست. وادی چهارم میگوید مسئولیت هایی که بر عهده ماست به صرف اینکه خداوند ما را آفریده نمیتوانیم به گردن خداوند بندازیم؛ به عنوان مثال در خانواده مسئولیت یک پدر نسبت به همسر و فرزندان مشخص است و برعکس مسئولیت همسر و فرزندان نسبت به پدر نیز مشخص است. اینجا متوجه میشویم مسئولیت دو طرفه است بین ما و خداوند هم دقیقا این‌چنین است.
خداوند میگوید من برای شما آب و باران و غذا فراهم می کنم پس تو هم موظفی بر طبق قوانین من تمام مسئولیت خودت را انجام بدهی. اینجا مسئله ای مطرح است به نام گریزگاه. آقای مهندس میگویند این راه فراری است که ما کارهایی را که نمی خواهیم انجام بدهیم یا تنبلی باعث میشود کارها را انجام ندهیم، میخواهیم بندازیم به گردن خدا و دیگران؛ که آیه معروفی هست در قرآن لیس للانسان الا ما سعی یعنی انسان چیزی نیست جز تلاش خودش یعنی هر اتفاقی که برای من می افتد خودم چه مثبت چه منفی در آن دخالت دارم و هر مصیبتی که بر ما وارد میشود خودمان به خودمان وارد می کنیم و مصیبت خودمان بر خودمان وارد می کنیم.

من زمانی مصرف کننده بودم بارها در خونه تنها گریه می کردم و با خدای خودم صحبت می کردم و چه ناسزاهایی که به خدا می گفتم، خدایا تو منو آفریدی و باید از هر لحاظی منو ساپورت کنی خدایا تو اگر نمی خواستی من موفق بشوم نمی خواستی من مشکل داشته باشم نمی خواستی من مصرف کننده بشوم چرا اصلا مرا آفریدی؟! زمانی که به کنگره آمدم متوجه شدم که مسئله ای هست به نام اختیار و این اختیار اگر خدا بخواهد تمام کارهای مرا انجام بدهد این مسئله اختیار زیر سوال می‌رود و در تمام ادیان این قانون هست که مسئولیت را به گردن خدا و دیگران نیندازیم و مختص دین ما یا یک دین خاصی نیست و بعضی مواقع فکر می کنیم دعا و راز و نیاز به تنهایی جواب می‌دهد ولی بدون حرکت و بدون اینکه در صراط مستقیم باشیم دعا راز و نیاز تاثیری ندارد.
سه تا عامل که مسئولیت را به گردن خدا می‌اندازد یکی اشتباه خودمان را نمی پذیریم یکی ترس است  و دیگری دوری از خدا. اشتباه نپذیرفتن، مثل اینکه یک رهجو در طول سفر اولش دارویش را بیشتر می‌خورد و راهنما وقتی به او میگوید روی برنامه هستی یا نه؟ یا بالا پایین خوردی اشتباهش را نمیپذیرد. وقتی هم به او میگویی چرا درست حرکت نمیکنی؟ میخواهد مسئولیت کارش را گردن دیگران بندازد. مثلا با همسایه‌ام بحثم شده با دوستم مشکل داشتم با زن و بچه ام مشکل داشتم اعصابم خرد شد نیم سی سی بیشتر خوردم و این یعنی مسئولیت کار خودش را به گردن دیگران بیندازد. مسئله ترس هم که بعضی مواقع باعث میشود که ما به خاطر ترسی که در وجودمان هست این عمل را تکرار کنیم.
ممنون که به صحبت های من توجه کردید.

عکس:مسافر سعید 

تایپ:مسافر علی

ویرایش:راهنما DST مسافر محمد