فرار از واقعیت‌های زندگی

وادی چهارم و مسئولیت‌پذیری؛ نگاهی تازه به نقش ما در مسیر تغییر در جهان ذهن و باور، یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، درک مرز بین توکل و مسئولیت است. وادی چهارم از وادی‌های کنگره ۶۰ با جمله‌ای بنیادین آغاز می‌شود: «در مسائل حیاتی، مسئولیت دادن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویشتن» این وادی در ظاهر شاید تنها تأکید بر پذیرش مسئولیت داشته باشد، اما در لایه‌های عمیق‌تر، ذهن انسان را به چالشی جدی می‌کشد.
آیا گاهی مسئولیت‌پذیری ما، خودش به یک دام پنهان ذهنی تبدیل نمی‌شود؟ گاهی انسان برای فرار از واقعیت‌های زندگی، همه‌چیز را به خداوند واگذار می‌کند. این واگذاری اگر بدون تفکر و حرکت باشد، نه ایمان است و نه توکل؛ بلکه نوعی انکار مسئولیت شخصی است. در نقطه‌ی مقابل، برخی افراد آن‌قدر خودشان را مسئول تمام نتایج و اتفاقات می‌دانند که بار سنگین سرزنش، حس بی‌کفایتی و ناامیدی را سال‌ها به دوش می‌کشند. آن‌ها در ظاهر مسئول‌اند، اما در اصل، در دام ذهن افتاده‌اند؛ دامی که آن‌ها را از بخشش، از رشد و از نگاه درست به زندگی بازمی‌دارد. پس وادی چهارم به ما یاد نمی‌دهد فقط مسئول باشیم؛ بلکه می‌خواهد بگوید: مسئولیت باید آگاهانه، متعادل و در راستای رشد باشد، نه افراط در تقصیر و نه تفریط در توکل.
وادی چهارم می‌گوید: تو برای حل مشکلات باید حرکت کنی. نه دعا، نه نذر، نه گلایه از تقدیر، بدون حرکت و تلاش هیچ راه‌حلی به همراه نخواهند آورد. مسائل زندگی، با تفکر و اقدام حل می‌شوند، نه با ماندن در انتظار کمک از آسمان. مثلاً اگر در بحران مالی باشی، فقط با دعا برای گشایش، به‌جایی نمی‌رسی مگر آن‌که مهارت یاد بگیری، انتخاب‌هایت را تغییر دهی و شجاعت مواجهه با واقعیت را داشته باشی.
در این میان، نقش خداوند نه آن است که مسئولیت‌ها را از ما بگیرد، بلکه او: بستر و امکان حرکت را فراهم می‌کند، توان و انگیزه درونی را در دلمان می‌نشاند، فرصت‌های یادگیری و تجربه را در مسیر قرار می‌دهد، و از همه مهم‌تر، پذیرا و بخشنده است، اگر ما خود حرکت کنیم. توکل واقعی آن است که انسان پس از تفکر و تلاش، نتیجه را با قلبی آرام به خداوند بسپارد، نه اینکه از همان ابتدا، همه‌چیز را به گردن خدا بیندازد.
درواقع وادی چهارم دعوتی است به ایستادن در آینه‌ی واقعیت. دعوتی است برای بازنگری در جایگاه خودمان، در مشکلاتمان و در ارتباطمان با خداوند. اگر بخواهیم با نشستن، نذر، دعا یا گلایه مشکلات را حل کنیم، در حقیقت، چشم‌بسته‌ایم بر قدرتی که خداوند درون ما قرار داده است؛ اما اگر با نگاهی روشن و دلی مسئول، برای اصلاح مسیر زندگی‌مان حرکت کنیم، آنگاه دست خدا را نه در معجزات بیرونی، بلکه در توانایی‌های درونی خودخواهیم دید.

نویسنده: راهنما همسفر سکینه (لژیون سوم)
ویرایش: رابط خبری همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سکینه (لژیون سوم)
ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر سکینه (لژیون سوم)نگهبان سایت 
همسفران نمایندگی الوند قزوین