جشن تولد و رهایی مسافران

به نام قدرت مطلق الله 

جلسه سیزدهم از دور یازدهم کارگاه های آموزشی عمومی کنگره60 نمایندگی شوشتر به استادی راهنمای محترم مسافر علی، نگهبانی مسافر مسلم و دبیری مسافر سروش با دستور جلسه (آداب معاشرت، ادب و بی ادبی، تعادل و بی تعادلی )در روز پنجشنبه مورخ ۱۴۰۴/۰۳/۲۲ راس ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد: سلام دوستان علی هستم مسافر تشکر می کنم از همه خدمتگزاران، ایجنت محترم شعبه و مرزبانان عزیز که دائم در حال تلاش و زحمت هستند تا شعبه همیشه رشد و پویایی خودش را داشته باشد. یک ایجنت تا زمانی که مسئول است تمام فکر و ذکر و تلاشش برای شعبه و همچنین مسائل و مشکلات در شعبه می باشد حالا چه در زمان باز بودن شعبه و چه در زمان بعد از آن همیشه در تکاپو می باشد که همه چیز به شکل درست خودش انجام بشود و یا یک مرزبان که ساعت 2 ظهر به شعبه می آید و تمامی کارهای شعبه را انجام می دهد، این خودش واقعا چقدر ارزشمند است و چقدر خوب است انسانی که مسئولیت پذیر است‌. مورد مهم دیگر برای هر کدام از ما  شرایط  و مکان فراهم شده است؛ مانند هزینه ملک، صندلی ها، هزینه برق، هزینه وسایل سرمایشی و این ها را همین اعضای مسئولیت پذیر هزینه اش را متقبل شده اند آدم های به درد بخور آدم هایی که کمترین نظر را می دهند و بیشترین کار را می کنند و آن دسته افرادی که به شعبه می آیند و دائم در حال انتقاد از راهنما، مرزبان و غیره هستند این ها آدم های به درد نخور می باشند و یا آدم های به درد نخور آن شهر هستند چون این افراد بابت محبت و احترامی که به ایشان می شود هرگز قدرشناس نمی باشند. هر کاری و هر چیزی یک آدابی دارد انجام دادنش، مثلا فوتبال شما تا زمانی که یاد نگیری شما را بازی نمی دهند یا اگر بد بازی کنی مدام به تو سرزنش می کنند و یا اصلا تیمی دیگر با تو بازی نمی کند، حالا در زندگی هم همین گونه است باید آداب زندگی را بلد باشیم. من می گویم  همه افراد که وارد کنگره می شوند آداب اجتماعی خودشان را دارند اما آداب کنگره را بلد نیستند خود من زمانی که به خدمت سربازی رفتم آداب خدمت را بلد نبودم نظامی گری را بلد نبودم چون راه رفتن و سلام کردن یک سرباز با یک عابر پیاده فرق می کند حتی خوابیدن و بیدار شدنش هم فرق می کند پس آداب هر جایی متفاوت است و زمانی که می گویند آداب و معاشرت کنگره، یعنی اینکه من هنوز آداب و معاشرت کنگره را بلد نیستم شاید چهل درصد آن مثل آداب و معاشرت بیرون از کنگره است ولی 60 درصد آن تفاوت دارد و یا گاهی مخالف بیرون است ولی در اصل در جهت جایگاه انسانی است. آداب کنگره می گوید که شما فقط به کار خودت می رسی یعنی سفر اولی اگر هستی فقط انجام کارهای سفر اولت را باید پیش ببری یعنی سر وقت می آیی و می روی در جلسه با گوش باز می نشینیم با تلفن همراهت بازی نمی کنی تکالیفت را می نویسی جلوی راهنمایت بلند می شوی جلوی ایجنت می ایستی نظر نمی دهی دخالت نمی کنی تو به عنوان یک فرد بیمار وارد کنگره می شوی که احساس نیاز داری و هیچ وقت این مورد را فراموش نکنیم ما برای درمان اعتیادمان به اینجا آمدیم اینجا نیامدیم که بخواهیم نظر بدهیم یا انتقاد از ایجنت بکنیم، من خودم هیچ اجازه ای برای انتقاد از ایجنت ندارم و جایگاه ایجنت بالاتر از جایگاه من است و حتما عقلش بهتر از من کار می کند و ایجنت هر کاری را که انجام می دهد به صلاح من و شعبه می باشد و هر کاری که ایجنت از من بخواهد من انجام می دهم و چشم می گویم در کنگره ما دستمان را برای سلام جلوی بزرگتر دراز نمی کنیم اول سلام می کنیم ولی دستمان را دراز نمی کنیم و زمانی که راهنمایت را در آغوش گرفتی پشت شانه راهنمایت نمی زنی و فقط راهنمایت آغوشش را باز می کند و شما در آغوشش قرار می گیری و اگر راهنمایت دست دراز کرد شماهم دست دراز می کنی این آداب کنگره است و شما اگر از این آداب خوشتان نمی آید یعنی اینکه شما جن درونتان فعال است یعنی منیت، چون انسانی که آرام است و تعادل دارد همه مسائل را رعایت می کند. نوع دیگر آداب کنگره این هست که ما الان در شعبه تولد داریم فردی که تولدش می باشد اعضای لژیونش با دلنوشته و پاکت در این جشن شرکت می کنند لژیون های دیگر هم نباید پاکت بدهند و فقط تبریک می گویند و اعضای لژیون هم هر کدام به اندازه توانشان پاکت تقدیم می کنند یک راهنما هم هیچ توقعی از شما بابت دادن پاکت ندارد و شما با این کار فقط قدردانی و سپاسگزار بودن خودتان را نشان می دهید و قرار نیست که شما جبران بکنید و این قدردانی برای شما بهتر است نه برای راهنمایتان یک راهنما اصلا درون پاکت شما را هم نگاه نمی کند و به آن اندیشه شکرگزاری شما فقط نگاه می کند یک راهنما دادن پاکت را تا یک حدی آموزش می دهد ولی باقی آن بر عهده رهجو می باشد یا ایجنت می آید و مسائل را می گوید ولی باقی آن به شما بستگی دارد که چگونه قدردانی کنید دوستان در این شهر یک بذری کاشته شده و ما باید واقعا قدردان و شکرگزار آن باشیم و الان اگر این خدمتگزاران نبودند قطعا در اینجا کسی از مسافران و همسفران به رهایی نمی رسید و الان خدا می داند که مسافران در کجا مشغول به چه کاری بودند پس باید بدانیم که کنگره واقعا زندگی ما را نجات داده است الان چرا مسافران همسفران خودشان را می آورند چون می دانند که کنگره جای امنی است و همین آداب و معاشرت است که کنگره را امن کرده است پس ما اگر یکسری از مسائل را به حالت تند بیان می کنیم به صورت کلی گویی است و فقط با فرد یا شخصیت خاصی سخن نمی گوییم ولی شما بپذیرید و انجام بدهید ما هیچ کداممان هیچی نمی دانیم چون اگر می دانستیم در زندگی گرفتار مشکلات عدیده نمی شدیم پس باید قدر کنگره را به درستی بدانیم در مسیر کنگره در حرکت باشیم تا انسان های دیگری مثل شما بیایند و به رهایی برسند و چون هدف نجات جان انسان هاست پس جدیت در کار یکی از ملزومات می باشد من به بابک عزیز تبریک می گویم هم به ایشان و هم به خانواده اش و همسفرشان و هم اعضای راهنما و هم راهنمای همسفرشان بابک هم از آن افرادی بود که خداوند خیلی در مسیری که داشت حمایتش کرد، بابک در لژیون خیلی خسته بود چون هم از لحاظ مالی شکست خورده بود و هم مسیر زندگی را گم کرده بود هم اعتیاد کل وجودش را فرا گرفته بود و تمام زندگی اش را تحت الشعاع قرار داده بود و خودش هم اصلا فکر نمی کرد که بتواند درست بشود بابک با شرایط بد جسمی، مالی و روحی وارد کنگره شد ولی خدا را شکر که کنگره بود و لژیونی بود و دوستان با تجربه ای بودند که در کنارش نشستند و به او امید دادند، همسفر خوبی هم داشت و بچه های پیشکسوتی که در لژیونش بودند در کنارش بودند و خانواده خوبی داشت که حمایتش کردند در سختی ها و امروز به این نتیجه رسید با اینکه از مسجدسلیمان می آید. واقعا گاهی من خودم می گفتم که این نفس های آخرش است و دیگر اینجا درجا می زند ولی بابک به لطف خداوند و به کمک همه دوستان از تمام عقبه ها عبور کرد و الان هم مسیر سختی دارد و قطعا سخت است و اگر بماند تبدیل به گلستان می شود و امیدوارم که در سفر بعد هم جدی تر باشد و تلاشش را بیشتر کند و بتواند به انسان هایی که درگیر این بیماری هستند و دست نیاز دراز می کنند کمک بکند، متشکرم که به صحبت های من گوش کردید.

تایپ: مسافر سیامک لژیون یکم

گروه سایت نمایندگی شوشتر