مشارکت مکتوب همسفران

همسفر رقیه لژیون هفتم

 در مسائل حیاتی، به خداوند سپردن؛ یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. این وادی به ما می‌گوید؛ مسئولیت کارهای خودمان را خود به عهده بگیریم و جایگاه و مسئولیت خودمان را مرزبندی کنیم.

 خداوند نعمت‌های فراوانی را یکسان در همهٔ هستی قرار داده و قدرت اختیار و انتخاب به انسان داده است.

 گاهی اوقات من از مسئولیتی که بر عهده دارم، شانه خالی می‌کنم و این مسئولیت را به خداوند واگذار می‌کنم. از خداوند می‌خواهم که مشکلات من را حل کند، درصورتی‌که این‌طور نباید باشد.

 خداوند در وجود همهٔ انسان‌ها، اختیارات و نیروهایی قرار داده است و انسان باتکیه‌بر این نیروها و باقدرت تفکر باید راه‌حلی برای این مشکلات پیدا کند.

همسفر زهرا لژیون هشتم

 در مسائل حیاتی به خداوند سپردن؛ یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. ما باید کارهای خودمان و مسئولیت زندگی خودمان را خودمان بر عهده بگیریم و کارهای ضدارزشی که انجام می‌دهیم را به گردن دیگران نیندازیم.

 اگر ما در راه صراط مستقیم حرکت کنیم، خداوند هم ما را کمک می‌کند. وقتی ما از روی تنبلی و کاهلی در گوشه‌ای بنشینیم و بخواهیم که خداوند کارهای ما را انجام دهد، هیچ‌وقت به نتیجه نمی‌رسیم.

 خداوند متعال وقتی انسان را خلق کرد، او را بر سر یک دوراهی قرارداد که خودش انتخاب کند، پس ما باید مسیر درست یا غلط زندگی خودمان را خودمان انتخاب کنیم.

همسفر بهار لژیون نهم

 وادی چهارم به این موضوع اشاره دارد که در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن؛ یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. این وادی در واقع بیان می‌کند که هر فرد مسئول اعمال و زندگی خودش است؛ نباید مسئولیت‌های خود را به گردن دیگران و یا خداوند بیاندازد.

 این وادی به افراد کمک می‌کند، تا با پذیرش مسئولیت‌ها به شناخت خود و در نهایت به درمان برسند.

 من از این وادی یاد گرفتم که در قبال هر کاری که انجام می‌دهم، خودم مسئول هستم. نباید آن را به گردن خداوند و دیگران بیاندازم و بایستی مسئولیت‌پذیر باشم؛ برای اینکه بتوانم خداوند را بشناسم، لازم است ابتدا به شناخت خود برسم.

 خودم را بشناسم و با پذیرش مسئولیت‌های خود و تلاش برای رسیدن به هدف‌های خود، از نیروهای الهی هم کمک بگیرم.

 به طور خلاصه وادی چهارم به ما کمک می‌کند، تا با پذیرش زندگی خودمان، به شناخت عمیق‌تری از خود و خداوند برسیم و در نهایت زندگی سالم‌تری داشته باشیم.

همسفر پروانه لژیون دهم

 عنوان وادی چهارم یک تلنگر جدی به من زد و گفت: "پروانه جان، اگر می‌خواهی از این وضعیت بیرون بیایی، اول‌ازهمه باید قبول کنی که خودت مسئول حالِ خودت هستی. کسی نمی‌تواند نجاتت بدهد، جز خودت."

 قبول مسئولیت، کار راحتی نیست. خیلی سخت‌تر از سرزنش‌کردن دیگران است؛ ولی آزادی هم از همین‌جا شروع می‌شود، از جایی که من تصمیم می‌گیرم، افسار زندگی‌ام را خودم بگیرم. از جایی که به‌جای انتظار معجزه، خودم اولین قدم را برمی‌دارم.

 در کنگره من یاد می‌گیرم که حتی خداوند هم بدون خواست و تلاش من کاری نمی‌کند. خداوند نقش خودش را بازی می‌کند؛ ولی نقش اصلی را من باید ایفا کنم. باید حرکت کنم تا کمک برسد، باید بجنگم تا پیروز بشوم.

 همسفر بودن یعنی من بپذیرم که در کنار مسافرم باید تغییر کنم، باید آموزش ببینم، باید از نقش قربانی بیرون بیایم و به‌جای نجات‌دادن کسی، خودم را بسازم.

 گاهی همسفرها فقط دنبال این هستند که مسافر درمان بشود و راحت بشوند؛ اما وادی چهارم به من یاد داد که این راه، راهِ رشد شخصی من هم هست. اگر من تغییر نکنم، اگر من مسئولیت حالم را نپذیرم، هیچ‌چیزی واقعی و ماندگار نخواهد بود.

 من انتخاب‌گرم و این یعنی اگر امروز تصمیم بگیرم روی خودم کار کنم، فرداهایی روشن در انتظار من خواهد بود.

ویرایش: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم) دبیر دوم سایت
تنظیم و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی زنجان