در وادی چهارم خط‌و‌خطوط همه مشخص شده‌است

همسفر فائزه عضو لژیون سردار
درمورد دستور جلسه‌، باید بگویم: وادی چهارم مشخص‌ می‌کند که بیشترین مسئولیت زندگی بر عهده خود ما است؛ چرا‌که خداوند، انسان را بر سر ۲ راهی، یکی راه خیر و دیگری راه شر قرار داده‌است. خودمان با اختیاری که داریم، یکی از این راه‌ها را انتخاب می‌کنیم. ممکن است جاهایی از زیربار مسئولیت شانه خالی کنیم و گوشه‌ای بنشینیم و از خدا کمک بخواهیم که مشکلاتمان را حل کند؛ اما آنچه این وادی می‌گوید: «ما خودمان مسئول کار‌های خودمان هستیم»؛ وقتی با مشکلی روبه‌رو می‌شویم، باید به خدا توکل کنیم تا ما را یاری کند؛ زیرا خود او گفته است: «از تو حرکت، از من برکت». یعنی باید برای حل مشکلمان، حرکتی انجام دهیم؛ آن‌وقت خدا چراغی سر راهمان قرار می‌دهد که راه درست و مسیر ارزش‌ها را از مسیر ضد‌ارزش‌ها تشخیص بدهیم و با تلاش در مسیر ارزش‌ها حرکت کنیم.

همسفر سحر عضو لژیون سردار
درمورد دستور جلسه، باید بگویم: وادی‌ها ستون‌هایی هستند که زیربنای جهان‌بینی ما را می‌سازند. وادی‌ها قوانینی هستند که ما چه بخواهیم و چه نخواهیم، در جهان ما حاکم هستند. این قوانین برگرفته از تعالیم و کلام قدرت مطلق هستند و راه‌ و‌ روش درست و سالم زندگی‌کردن، بدون چالش و بحران را به ما می‌آموزند.

همسفر ناهید عضو لژیون سردار
وادی چهارم قانون پذیرش مسئولیت زندگی را مطرح می‌کند. زمانی‌که انسان توان حل مشکل خود را ندارد یا واقعاً نمی‌خواهد که تلاش کند، دنبال کسی یا چیزی می‌گردد که مسئولیت مشکل خود را به او واگذار کند.  خداوند به من اختیار داده است، پس می‌توانم برای زندگی‌ام تصمیم بگیرم، منِ انسان تصمیم را می‌گیرم، اما زمانی‌که با عواقب ناگوار روبه‌رو می‌شوم، خود را بی‌تقصیر می‌دانم و تمام هستی را مقصر می‌دانم و این فرآیند، هرچه شدیدتر باشد، نشان‌دهنده ناآگاهی بیشتر من است. من باید زمانی اشتباه می‌کنم، جرأت اعتراف به اشتباهم را حداقل در درون خودم داشته باشم و به این نکته نیز توجه کنم که مسئولیت همیشه دوطرفه است.
وقتی من از خداوند می‌خواهم مسئولیت خود را نسبت به من انجام دهد، باید نگاه کنم ببینم که خودم در قبال قدرت مطلق، خانواده، جامعه و یا سایر مخلوقات چگونه عمل کرده‌ام. انسان آگاه تلاش خود را می‌کند و می‌داند که در کنار این تلاش‌ها، نیروهای برتری هم وجود دارند که برای رسیدن او به مقصد، یاری‌اش خواهند کرد.

همسفر اعظم عضو لژیون سردار
وادی چهارم به من آموخت که مسئول اصلی زندگی‌ام خودم هستم تا زمانی‌که مسئولیت انتخاب‌ها و شرایطم را نپذیرم، تغییری ایجاد نخواهد شد. این وادی به من یاد داد به‌جای گله‌مندی از دیگران، به توانایی‌های درونی‌ خود تکیه کنم و برای بهبود شرایط خود، حرکت کنم. تنها زمانی به یاری خداوند دست خواهم یافت که خود نیز بخواهم و اقدام کنم.

همسفر فاطمه عضو لژیون سردار
در وادی چهارم ما یاد می‌گیریم که بیشترین مسئولیت زندگی برعهده خودمان می‌باشد. در این وادی خط‌‌‌و‌خطوط همه مشخص شده‌است. خط‌‌‌‌وخطوط بین انسان و خدا تا جایی است، که می‌توانیم مشخص کنیم و‌ بدانیم کدام مال خدا و کدام مال انسان است. این‌طور نباشد که تمام مسئولیت‌ها را به گردن خدا بیندازیم و خودمان برای زندگیمان یا مشکلاتمان هیچ حرکتی نکنیم که خداوند هم گفته‌است: «از تو حرکت از من برکت». اگر حرکت کنیم و مسئولیت زندگی خودمان را بپذیریم خدا هم یاری می‌کند و راه‌ درست را به ما نشان می‌دهد که ما هم مشکلاتمان را حل کنیم.

همسفر بیتا عضو لژیون سردار
در وادی چهارم انسان یاد می‌گیرد که برای رسیدن به آرامش و تعادل، باید مسئولیت کارهایش را بپذیرد و آن را به خداوند واگذار نکند. همچنین، این وادی بر شناخت نفس و مراتب آن؛ یعنی نفس اماره، لوامه و مطمئنه تأکید می‌کند تا انسان بتواند با آگاهی و دانایی بیشتری به سمت اهداف خود حرکت کند.
برای رسیدن به تعادل و آرامش، لازم است انسان نفس خود را بشناسد. نفس انسان دارای مراتب نفس اماره (تمایلات حیوانی)، نفس لوامه (سرزنش‌گر) و نفس مطمئنه (آرامش‌یافته) است. انسان‌های فهمیده و آگاه، اشتباهات خود را می‌پذیرند و عذرخواهی می‌کنند، در حالی‌که افراد نادان از پذیرش مسئولیت فرار می‌کنند. باید دانست که دست‌های آسمانی فقط القاء افکار را انجام می‌دهند و بقیه کارها برعهده خود ما است. رسیدن به فرمان عقل (شو شود) یعنی عمل به دانایی و درک عواقب اعمال است.

همسفر شهلا لژیون سردار
به‌طور کلی انسان، وقتی در شرایط سخت و بحرانی قرار می‌گیرد و از حل مسائل خویش عاجز می‌گردد، به نیروهای مافوق از جمله خداوند آن‌ هم نه با معرفت و شناخت، بلکه از روی ناتوانی پناه می‌برد. ما هیچ‌وقت نمی‌خواهیم بپذیریم که بسیاری از مشکلات و مسائل به‌ وجود آمده در زندگیمان، نتیجه عملکرد، تفکر و اندیشه اشتباه خود ماست. ما در تمام این سال‌ها فرمان دادیم، اجرا کردیم و حالا می‌خواهیم تاوان ندهیم. در این مرحله وادی، می‌گوید: وقتی اوضاع خراب می‌شود، انسان فوری تقصیر را گردن خدا می‌اندازد. می‌گوید: «خدایا! چرا من، چرا کمکم نمی‌کنی؟» اما حقیقت این است که این مشکلات حاصل تصمیم‌ها، انتخاب‌ها، خواسته‌ها و فرمان‌های خود ما بوده‌است. این یعنی، اگر من مواد مصرف می‌کردم، پولم را هدر دادم و خانواده‌ام را رنج دادم این‌ها نتیجه فرمان خدا نبوده، بلکه فرمان خودم بوده‌است. حالا که نتیجه‌اش تلخ شده، نمی‌شود بگویم: خدا چرا نجاتم نمی‌دهی؟

ویرایش : واحد سایت
رابط خبری: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر مهتاب (لژیون اول)
ارسال: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون پنجم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بیستون کرمانشاه