وادی اول در مورد تفکر صحبت می‌کند. در وادی دوم متوجه شدیم که هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نگذاشته است. در وادی سوم یادگرفتیم؛ کلیه مسئولیت کاروزندگی و مشکلات خودمان را بپذیریم. وادی چهارم در مورد مسئولیت‌پذیری ما نسبت به‌مسائل پیرامون صحبت می‌کند. یک پدر نسبت به همسر و فرزندانش مسئولیت دارد، دو دوست متقابلاً نسبت به‌یکدیگر مسئولیت دارند و این مسئولیت‌ها همیشه دو طرفه هستند؛ حتی ما انسان‌ها هم نسبت به‌خداوند یک‌سری مسئولیت‌هایی داریم و خداوند هم در مقابل ما یک سری مسئولیت‌هایی دارد؛ خداوند برای ما غذا، آب و باران و نعمت‌های دیگر را فرستاده که بسیاری از آن‌ها را شاید ندانیم و حتی نبینیم. در این وادی متوجه می‌شویم، بیشترین بار مسئولیت حیات ما بر عهده‌ی خودمان است.
گاهی ممکن است، یک‌سری به دنبال فرار از زیر بار مسئولیت‌های خود، گریزگاهی برای شانه خالی‌کردن از این مسئولیت‌ها داشته باشند و به‌صورت حق به‌جانب و به‌عنوان یک حرکت نمادی، الهی و عرفانی از روی بردباری، سخاوت و بزرگواری آن را به خدا واگذار کنند و بگویند: «خداوندا ما همه چیز را به تو می‌سپاریم و بر تو توکل می‌کنیم.» در این وادی یک سری خط و خطوط و مرز بین خود، خداوند، طبیعت و بقیه جانوران وجود دارد و طبیعت به‌بهترین شکل‌ممکن کار خود را انجام می‌دهد؛ ولی ما انسان‌ها در انجام خیلی از کارها و وظایف خود کوتاهی می‌کنیم؛ زیرا هنوز به آن نقطه تفکر و آگاهی نرسیده‌ایم که بدانیم و بتوانیم، به درون خود واقف باشیم و از نیروی درون خود استفاده کنیم و مسئولیت‌های خود را به بهترین شکل انجام دهیم.
نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ارسال: همسفر معصومه دبیر سایت
همسفران نمایندگی اردستان
- تعداد بازدید از این مطلب :
650