انسانها در زندگی دو دیدگاه متفاوت دارند؛ یک دیدگاه اینکه برخی فکر میکنند همیشه باید خودشان برنامهریزی کنند و همه چیز را خودشان باید انجام دهند، گویی هیچکس در هستی وجود ندارد و او باید تنها در این جهان حرکت کند.
استاد امین میفرمایند: من وقتی شروع به حرکت کردم این دیدگاه را داشتم، با تلاش در دانشگاه قبول شدم و خیلی دوست داشتم که استاد دانشگاه شوم، از دانشگاه اخراج شدم و این را از ضعف خود میدانستم، فکر میکردم چیزهایی که بلد نیستم یا تفکرات غلط من باعث این وضعیت شده بود و از آنجا شروع به یادگیری جهانبینی کردم که کجای کارم اشتباه بوده و دنبال این بودم که با کمک جهانبینی به رویاهای خود برسم.
او در ابتدا رویا بود که بعد از مصیبت و عذاب سر درآورد و بعد متوجه شدند، یک چیزی کم بود؛ ایشان احساس نمیکردند که یک صورپنهانی هم وجود دارد، یک تصوری بزرگتر به نام قدرتمطلق (نیروی مافوق) که این جهان را آفریده و من هم جزئی از آن موجودات کوچک از جهان هستم که او از من، نسبت به خودم شناخت بیشتری دارد و او برای من نقش ریخته و برنامه خاصی دارد.
در این سیدی به «یومنون بالغیب» اشاره میکنند؛ یعنی کسانی که به صورپنهان اعتقاد دارند، زیرا این انسانها در آرامش عمیقتری قرار دارند، معنی ایمان و توکل را میفهمند، تلاش خودشان را میکنند و نتیجه را به خداوند می سپارند؛ آنها از کیفیت زندگی بهتری برخوردار هستند و در زندگی استرس کمتری را تجربه میکنند.
انسان باید در همه حال شکرگزار و قدران خداوند باشد. نشانه انسان قدردان این است که همه نعمتهای زندگی و چیزهای کوچک را میبیند، خوشحال میشود و حس و حال خوبی دارد. نتیجه نهایی این است که تفاوت انسان باایمان و بیایمان در همین جا است؛ کسی که به خداوند ایمان دارد، در دل ناملایمات آرامش دارد و شکست برای او پایان نیست، بلکه درس زندگی است.
منبع: سیدی سختیها
نویسنده: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر فرنگیس (لژیون سوم)
تایپ: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر فرنگیس (لژیون سوم)
عکاس: همسفر ملیکا رهجوی راهنما همسفر مهناز (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر اشرف (لژیون هستم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابنسینا
- تعداد بازدید از این مطلب :
45