مسئولیتی دو‌طرفه

مقدمه:

وادی‌ها مانند ستون‌هایی هستند که زیربنای جهان‌بینی را می‌سازند، آن‌ها قوانینی هستند که ما چه بخواهیم چه نخواهیم در جهان ما حاکم هستند و برگرفته از تعالیم کلام الله هستند که راه و رسم درست زندگی کردن را به ما می‌آموزند.

متن اصلی:

وادی‌ها از سرنوشت سازترین قوانین و هنجارهای جاری در خلقت هستند که بدون تردید به وسیله تفکر و عملکرد انسان حکم‌فرما است. در وادی چهارم سعی می‌کنیم مسائل حیاتی خودمان، جایگاه و مسئولیت قدرت مطلق و جایگاه مسئولیت خودمان را تا حد امکان مشخص و مرزبندی کنیم. مسلماً درخواست و نگرش بعضی از ما انسان‌ها از قدرت مطلق یا نیروی نظام دهنده کل هستی با هم متفاوت است.

به گفته آقای مهندس وادی چهارم بر پایه این آیه شریفه است که می‌گوید: «لَیسَ لِلاِنسانَ اِلّا ما سَعی» یعنی انسان هیچ چیز نیست، جز آنچه تلاش و کوشش می‌کند. قبل از ورود به کنگره و آموزش وادی‌ها فکر می‌کردم، یک‌سری از مسئولیت‌های زندگی و مشکلات من فقط به عهده خداوند است؛ زیرا اوست که من را آفریده؛ اما با مطالعه وادی چهارم فهمیدم که هیچ‌گاه‌‌ مسئولیت یک طرفه نیست، من و خداوند مسئولیت‌هایی در قبال یکدیگر داریم؛ به عنوان مثال مسئولیت پدر و مادر در مقابل فرزند یا بالعکس یا این‌که راهنما و رهجو در مقابل یکدیگر هر دو مسئولیت دارند؛ حتی در هستی تمام مسئولیت‌ها دو طرفه است بین جمادات، گیاهان و انسان‌ها؛ اما باید حد و مرز مسئولیت‌ها مشخص باشد.

ما می‌توانیم مسائل خود را به خداوند بسپاریم و امیدوار باشیم که حل شود؛ در حالی‌که خود از تلاش فروگذار نکنیم. این وادی به شکل بسیار زیبایی مطرح می‌کند که واگذار کردن مسئولیت به خداوند از طرف انسان‌هایی انجام می‌گیرد که در ناآگاهی هستند. قدرت مطلق پس از خلق انسان او را بر سر دو راهی قرار داد و به انسان اختیار کامل داد که می‌تواند در مسیر ارزش‌ها حرکت کند، به رستگاری برسد یا در مسیر ضد ارزش‌ها قدم بردارد و سر از مسلخ در آورد. گام اول در بستر دانایی، شناخت خداوند است که در ادامه شناخت انسان را میسر می‌کند.
برای این‌که گامی بلندتر در شناخت انسان برداریم به مراحل نفس می‌پردازیم. نفس قسمت اصلی خود موجود است و تعیین موجودیت می‌کند در ظاهر و در باطن، نفس نه جسم است و نه روح، برای نمونه نفس یک گیاه، گیاه را و نفس یک حیوان، حیوان را تعیین موجودیت می‌کند. نفس انسان بر مبنای خواسته و دانایی او در یک مرتبه یا یک درجه قرار می‌گیرد. نفس سه مرحله دارد؛ نفس اماره (امر کننده)، نفس لوامه (سرزنش کننده) و نفس مطمئنه. در نفس اماره شخص صفت حیوانی دارد و اگر شخص از نفس اماره عبور کند، وارد نفس لوامه شود و به دانایی بالاتری می‌رسد؛ در صورتی که خطایی انجام دهد، خود را سرزنش می‌کند و دچار عذاب وجدان می‌شود.
به هر حال خروج از نفس امر کننده و ورود به دروازه‌های نفس سرزنش کننده یک پیشرفت در جهت تکامل و دانایی محسوب می‌شود. زمانی‌که انسان مراحلی از نفس امر کننده و سرزنش کننده را با تزکیه و پالایش پشت سر گذاشت، وارد نفس مطمئنه می‌شود، در این مرحله معمولاً هیچ کار غیر معقول و غیرمنطقی انجام نمی‌دهد.

نتیجه:

اگر مسئولیت حیات و زندگی خود را بپذیریم و سعی و تلاش لازم برای رسیدن به اهداف خودمان را به انجام برسانیم؛ آنگاه قدرت مطلق و نیروی مافوق ما را یاری خواهند کرد. به قول اساتید کنگره‌۶۰، زمانی‌که فرمان الهی انجام شوند و مشق‌ها درست نوشته شود، رسیدن به سلسله جبال حتمی خواهد بود.

منبع: کتاب ۱۴ مقاله 
نویسنده: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر شیوا (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چالوس