مرز بین مسئولیت‌‌های خودمان و خداوند

در مسائل حیاتی به خداوند سپردن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن؛ این جمله به ما می‌‌آموزد که مرز بین مسئولیت‌های خودمان و خداوند را مشخص کنیم و بدانیم که بیشترین بار مسئولیت زندگی بر عهده‌ی خودمان است.  همه ما قبل از ورود به کنگره تمام کارها و مسئولیت‌های خود را گردن خداوند می‌انداختیم و از خداوند کمک می‌خواستیم که از این گرفتاری‌‌ نجات پیدا کنیم؛ ولی وقتی به کنگره آمدیم فهمیدیم؛ برای اینکه کارها به نتیجه برسد باید خودمان حرکت کنیم و در مسیر درست قرار بگیریم و از مسئولیت‌های خودمان فرار نکنیم؛ چون قرار نیست هیچ‌کس؛ حتی خداوند برای ما کاری انجام بدهد. این فکر اشتباهی است که توقع داشته باشیم که خرابکاری‌های ما را خداوند درست کند؛ چون ما خودمان انتخاب کرده‌بودیم که آن کارها را انجام بدهیم و حالا از خداوند می‌خواهیم که کمک کند تا مشکلاتمان را حل کنیم. در این وادی، فرد به این درک می‌رسد که بسیاری از مشکلات و سختی‌ها ناشی از عدم پذیرش مسئولیت در قبال اعمال و رفتارهای خویش است. وادی چهارم بیان می‌کند که مسئولیت‌پذیری، کلید رهایی از مشکلات و رسیدن به حال خوش است.

در این وادی نفس و مراحل آن را تا حدودی شناختیم. مرحله نفس اماره که بالاترین مرحله نفس حیوانی است؛ برای انسان پایین‌ترین مرحله نفس است و در آن فقط خواسته خود انسان مهم است و می‌خواهد، انجام دهد و اصلاً خلاف بودن آن برایش مهم نیست و از انجام آن احساس ناراحتی نمی‌کند. در نفس لوامه شخص به دانایی و آگاهی بیشتری رسیده و اگر کار خلافی انجام بدهد؛ بلافاصله خودش را سرزنش می‌کند و دچار عذاب‌وجدان می‌شود؛ اما در این مرحله باز هم ممکن است که دچار خطا شود و بعضی خواسته‌های نفس اماره را انجام دهد؛ ولی همین‌که پشیمان شود، خودش یک حرکت رو جلو است. زمانی که انسان مرحله نفس امر‌کننده و سرزنش‌کننده را با تزکیه، پالایش و دانایی پشت‌سر گذاشته باشد، وارد دروازه‌های نفس مطمئنه می‌شود و فرد در این مرحله هیچ کار غیر‌معقول و غیر‌منطقی نه در ظاهر نه در باطن انجام‌ نمی‌دهد. جایگاه یک انسان در مرحله نفس مطمئنه، گاهی اوقات از جایگاه فرشتگان هم بالاتر است و خداوند او را به بهشت دعوت می‌کند.

در کل، وادی چهارم با تأکید بر اهمیت مسئولیت‌پذیری، راهی برای خروج از مشکلات و رسیدن به حال خوش را نشان می‌دهد و اینکه هیچ وقت از دیگران توقع نداشته باشیم‌ و مسئولیت کارهایمان به عهده خودمان است و باید در مسیر درست و صراط مستقیم قدم برداریم تا جمله‌ای که می‌گوید: "از تو حرکت از خدا برکت" برایمان اتفاق بیفتد و به خواسته‌هایمان برسیم. در ادامه این وادی درباره صور آشکار و پنهان و شناخت کالبد انسان صحبت می‌کند که برای شناخت خداوند، باید اول خودمان را بشناسیم تا بتوانیم خداوند را بشناسیم.

نویسنده: راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر زهرا  رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ویراستاری: همسفر معصومه دبیر سایت
ارسال: همسفر مهتاج نگهبان سایت

همسفران نمایندگی اردستان