وقتی آموزش بگیریم صبر را درک می‌کنیم

یکی از آموزش‌های اساسی و مهم در کنگره ۶۰، اهمیت آداب معاشرت و ادب در مسیر درمان اعتیاد و رسیدن به تعادل است. اعضای کنگره ۶۰ به‌خوبی می‌دانند که درمان تنها به معنی رهایی از مصرف مواد نیست، بلکه دستیابی به تعادل جسم، روان و جهان‌بینی نیز ضروری است. یکی از نشانه‌های این تعادل، رعایت ادب و آداب معاشرت در رفتارهای روزمره ماست. آداب معاشرت یعنی دانستن اینکه در هر موقعیتی چگونه برخورد کنیم. سلام کردن، احترام گذاشتن، گوش دادن، نوبت گرفتن، پرهیز از قضاوت دیگران و حفظ حرمت‌ها، همگی از اصولی هستند که در کنگره ۶۰ بر آن‌ها تأکید می‌شود. رعایت این موارد به‌ظاهر ساده، در واقع نشانه‌هایی از بلوغ فکری و رسیدن به آرامش درونی است.

ادب در کنگره تنها یک ظاهر یا رفتار اجتماعی نیست، بلکه نشانه‌ای از میزان پیشرفت فرد در مسیر آموزش و تغییر درونی است. فردی که ادب را رعایت می‌کند، در واقع به خودش، به راهنما، به سیستم و به دیگران احترام می‌گذارد. در مقابل، بی‌ادبی و بی‌احترامی نشانه‌هایی از بی‌تعادلی، آشفتگی درونی و ناآرامی ذهن است. یکی از مهم‌ترین آموزش‌هایی که در کنگره به ما داده می‌شود، موضوع تعادل است؛ تعادل در گفتار، رفتار، احساسات و تفکرات. فردی که به تعادل رسیده باشد، نه افراط می‌کند و نه تفریط؛ نه بیش از حد پرخاشگر است و نه بیش از حد منفعل. چنین فردی می‌داند در چه زمانی حرف بزند، چگونه صحبت کند و چطور احساسات خود را مدیریت نماید.

راه رسیدن به این تعادل، عبور از مراحل آموزش، تجربه و تفکر است. همان‌طور که مهندس دژاکام می‌فرمایند: «جهان‌بینی یعنی آنچه ما نسبت به خود، دیگران و هستی برداشت، ادراک و دریافت می‌کنیم». وقتی برداشت و نگاه ما به زندگی تغییر کند، رفتار ما نیز تغییر می‌کند. آموزش‌ها به ما کمک می‌کند که ریشه‌های بی‌ادبی و بی‌تعادلی را در خود بشناسیم. اغلب اوقات، نادانی، ترس، خشم و اضطراب باعث رفتارهای ناپسند ما می‌شوند. اما وقتی آموزش می‌گیریم، صبر را یاد می‌گیریم، درک می‌کنیم که هر انسان در حال سفر خودش است و ما حق قضاوت یا توهین نداریم. در جلسات ما یاد می‌گیریم که چگونه با راهنما، مسافر، همسفر، تازه‌وارد و حتی با خانواده‌ی خود برخورد کنیم. یاد می‌گیریم که ادب و متانت از نشانه‌های یک رهجوی واقعی است و کسی که می‌خواهد به مقصد برسد، باید این صفات را در خود تقویت کند. آداب معاشرت و ادب از پایه‌های مهم رشد فردی هستند. فردی که به آموزش‌های کنگره عمل می‌کند، به‌مرور از بی‌ادبی و بی‌تعادلی فاصله گرفته و به انسانی متعادل، مؤدب، محترم و دوست‌داشتنی تبدیل می‌شود. این تغییر فقط به نفع خود فرد نیست، بلکه خانواده، جامعه و حتی نسل آینده از آن بهره‌مند می‌شوند. همان‌طور که آموخته‌ایم: «ما آمده‌ایم تا آنچه را که خراب کرده‌ایم، دوباره بسازیم»؛ و این ساختن، از درون ما و از رفتارهای ساده و روزمره ما آغاز می‌شود.

نویسنده: همسفر شهرزاد رهجوی راهنما همسفر مرجان (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر مرجان (لژیون پنجم)
ویراستاری و ارسال: همسفر آتوسا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابوریحان تهران