این دستور جلسه عمیق و مهم، یک ترکیب پربار از سه مفهوم است که مثل حلقه‌های زنجیر به هم وصل هستند. اولین قسمت، آداب و معاشرت: این موضوع در کنگره60، بیشتر یک‌سری رفتارهای رسمی است. به نوعی یادآوری می‌کند که وقتی کسی از تاریکی خارج می‌شود؛ باید یاد بگیرد که چه‌طور دوباره بین انسان‌ها زندگی کند. آداب و معاشرت، یعنی احترام و دانستن این‌که چه موقع باید سکوت کرد و چه زمانی باید گوش داد و حرف زد.
قسمت دوم، ادب و بی‌ادبی: ادب فقط صحبت کردن با کلمات زیبا نیست؛ بلکه به نیت پشت رفتارها هم ربط دارد. ممکن است کسی ظاهری مؤدب داشته باشد؛ ولی در دلش تحقیر و قضاوت موج بزند. ادب، یعنی انسان بودن در تمام لایه‌ها، حتی وقت‌هایی که طرف مقابل نادان و نامهربان است.
قسمت آخر، تعادل و بی‌تعادلی: بی‌ادبی ریشه در بی‌تعادلی دارد. کسی که حال درونی‌اش آشفته است، نمی‌تواند رفتاری متعادل نشان بدهد. وقتی انسان به تعادل می‌رسد ادب، آداب و احترام می‌آید؛ چون اول به خودش احترام می‌گذارد و بعد به دیگران. از نگاه من این دستور جلسه؛ یعنی این‌که اگر می‌خواهی در صلح با دیگران باشی، اول باید با خودت صلح داشته باشی.
ویرایش: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون دوم) دبیر سایت
ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر نازی (لژیون چهاردهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ستارخان
- تعداد بازدید از این مطلب :
76