تعادل یعنی پایداری

جلسات کنگره ۶۰ با هدف اصلی تأمل اعضا بر خود، شناسایی نقاط قوت و ضعف، و حرکت در جهت رشد و تغییر صفات فردی برگزار می‌شوند. موضوع «تعادل، بی‌تعادلی و آداب معاشرت» نیز از همین دست است که هر کلمه‌اش نیاز به تعمق و تفسیر دارد.

تعادل به معنای برابری، توازن و بالانس است؛ در مقابل، بی‌تعادلی به بی‌ثباتی و عدم توازن اشاره دارد. یک مصرف‌کننده در دوران مصرف، دچار بی‌تعادلی عمیقی است که در تمامی رفتارها و گفتارش نمود پیدا می‌کند. از همین رو در کنگره ۶۰ می‌گویند: «درمان فوق ترک و تعادل فوق درمان است.»

آداب معاشرت نیز به مجموعه رفتارهایی گفته می‌شود که فرد در موقعیت‌های مختلف و هنگام تعامل با دیگران رعایت می‌کند تا احترام و منزلتش حفظ شود.

مهندس دژاکام در سی‌دی «آداب معاشرت» می‌فرمایند: «تعادل یعنی پایداری؛ یعنی هر چیزی در جای خود قرار بگیرد. عدالت نیز از همین مفهوم تعادل نشأت گرفته است.» بی‌تعادلی، معضلی فراگیر در تمامی اقشار جامعه است که می‌تواند به اطرافیان آسیب برساند. آداب معاشرت پیوندی ناگسستنی با تعادل دارد و فرد فاقد ادب، در واقع از تعادل بی‌بهره است. هر مکانی آداب خاص خود را دارد و رعایت این آداب، نشانه شخصیت و ادب فرد است. برای مثال، هنگام مراجعه به یک اداره، تا زمانی که اجازه داده نشده، نباید بدون هماهنگی بنشینیم.حتی غذا خوردن نیز آداب مخصوص به خود را دارد. اگر میزبان هستیم، باید اولین نفر سر سفره بنشینیم و آخرین نفر بلند شویم. اما اگر مهمان هستیم، باید به اندازه و تنها از یک یا دو نوع غذا استفاده کنیم و از پر کردن بیش از حد بشقاب یا مخلوط کردن انواع غذاها پرهیز نماییم.

نحوه صحبت کردن ما نیز از اهمیت بالایی برخوردار است؛ باید با آرامش و لحنی مناسب گفتگو کنیم. لحن صحبت با هر فرد، باید متناسب با جایگاه، شخصیت و جنسیت او باشد. مجاز نیستیم با یک کارمند اداری، همان‌گونه که با دوستان صمیمی خود صحبت می‌کنیم، هم‌کلام شویم. رعایت ادب، تأثیر مستقیمی بر فیزیولوژی انسان دارد، در حالی که انجام ضدارزش‌هایی چون دروغ‌گویی و تجسس، ناشی از بی‌تعادلی است. در نهایت، رعایت قوانینی مانند وقت‌شناسی و پرهیز از قضاوت در کنگره، نشانه‌ای از نظم است و نظم، خود به معنای رعایت ادب و نزاکت است.

به قلم : مسافر مرزبان علیرضا 

ارسال : مسافر عسگر