هر مکان آداب‌ و معاشرت خاص خود را دارد

آداب‌ معاشرت، ادب و بی‌ادبی، تعادل و بی‌تعادلی زنجیره‌وار به ‌هم متصل هستند. آداب به معنی رسم و روش هر چیزی است و تعادل یعنی پایداری، هر چه آداب‌ و معاشرت انسان بالاتر باشد، مؤدب‌تر است. معاشرت نیز هم‌خانواده عشیره است، به نوعی به مفهوم زندگی اجتماعی است.

ما بسیار باید مواظب باشیم تا کاری نکنیم که بی‌ادبی به حساب بیاید مثلاً در صحبت کردن باید دقت کنیم که حرف زشت از دهان ما خارج نشود، باید مسلط باشیم که چه می‌گوییم، لغات را کاملاً درست ادا کنیم، حرف کسی را قطع نکنیم، شمرده صحبت کنیم و از الفاظ ناشایست استفاده نکنیم؛ چون بی‌ادبی محسوب می‌شود و هر جا و هر مکان آداب‌ و معاشرت خاص خود را دارد.

ما در کنگره‌۶۰ یاد گرفته‌ایم برای اینکه‌ انسان متعادل شود نیاز به جهان‌بینی، تغذیه مناسب، خواب ‌کافی و ورزش دارد و تمام این‌ها باید کنار هم قرار بگیرند. شخصی که از تعادل خارج می‌شود یا آداب معاشرت بلد نیست بسیار راحت به خود اجازه می‌دهد که در کار دیگران تجسس کند و درنهایت نیروهای منفی او را احاطه می‌کنند، حال او خراب می‌شود و به مرحله‌ای از نقطه آشوب می‌رسد.

علاوه بر نحوه ارتباط با دیگران، ما در برخورد با خودمان هم باید تعادل داشته باشیم و برای خودمان حریمی قائل شویم. اگر شخصی برای خود ارزش قائل باشد، برای دیگران هم ارزش قائل می‌شود و کسی که این کار را انجام می‌دهد به آرامشی می‌رسد که دیگران هم متوجه آرامش او می‌شوند.

یک نمونه ادب هم در امر غذا خوردن است که اگر کسی به خانه ما آمد، خودمان اولین نفری باشیم که سر سفره می‌نشینیم و آخرین نفری باشیم که از سر سفره بلند می‌شویم، آرام غذا بخوریم، هر چیزی که نیاز است اول سر سفره بگذاریم تا زیاد بلند نشویم؛ چون هم به شخص مقابل و هم به خودمان بی‌احترامی می‌شود.

نویسنده: همسفر کبری رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)

تایپ: رابط خبری همسفر کلثوم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)

ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سونا (لژیون شانزدهم) دبیر سایت

ارسال: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر نازنین نگهبان سایت

همسفران نمایندگی کاسپین قزوین