همسفر شراره برداشت خود را از سیدی «غیب» اینگونه بیان کرد:
انسان در مسیر زندگی خود گاه به نقطهای میرسد که معنا و مفهوم بسیاری از مفاهیم بنیادین را دوباره کشف میکند. یکی از این مفاهیم سکون و حرکت است. تنها زمانی که در حرکت باشیم میتوانیم سکون را درک کنیم؛ همانگونه که نور در تاریکی معنا پیدا میکند. این برداشت دلنوشتهای است از سیدی غیب به روایت آقای امین که نشان میدهد چگونه میتوان با نگاه به درون، مسیر زندگی را از تاریکی به روشنایی تغییر داد.
انسان ممکن است تصور کند که تنها موجود مستقل در این هستی، برنامهریز و مجری تمام تصمیمات خود است. بی آنکه بداند نظامی عظیمتر از ارادهاش بر هستی حاکم است؛ اما با تعمق بیشتر به حقیقتی روشن میرسد. نیرویی برتر، سیستم کامل و هماهنگ قدرت مطلق که با فرمان و تقدیر الهی جهان را هدایت میکند.
مفهوم تقدیر از واژه قدر گرفته شده است؛ یعنی شناخت اندازه و جایگاه هر چیز. افرادی که همواره در پی یافتن مقصر برای مشکلات خود هستند از شناخت قدر فاصله گرفتهاند و معمولا هرگز به اهداف خود نمیرسند. در حالیکه اساس موفقیت، شناخت خواست درونی و حرکت در مسیر آن است. هنگامیکه انسان خواسته قوی دارد قدرت تفکر و هدف نیز در او قویتر میشود. در چنین حالتی تلاش برای حل مشکلات معنا پیدا میکند و انسان به جای گریز به رویارویی با مسائل میپردازد.
در گذشته تفکرات اشتباه من، زندگی را برای خود و خانوادهام دشوار و طاقتفرسا کرده بود؛ اما با آشنایی با مقوله جهانبینی دریافتم که این دانش، ابزاری برای شناسایی و اصلاح اشتباهات درونیمان است. جهانبینی کلید حل مشکلاتی است که خودمان با تفکرات نادرست ساختهایم. با این ابزار توانستم زودتر و راحتتر به خواستههایم برسم. این شناخت من را از تاریکیهایی که خودم ساخته بودم بیرون آورد و درهای بسته آرامش را برایم گشود.
پیش از آن تصورم از خود، تنها یک جسم خاکی بود که افکاری محدود دارد؛ اما با جهانبینی دریافتم که وجود انسان به صور پنهان نیز متصل است. بخشهایی نادیدنی؛ اما بسیار واقعی از هستیمان که متأسفانه با افکار نادرست، رفتارهای ضدارزشی و ناآگاهانه به این بخش لطمه وارد کرده بودم.
جهانبینی مانند نوری شد که در تمامی ابعاد زندگیام تابید و مسیرم را تغییر داد. با آن آموختم که این جهان خالقی یکتا و نیرویی مافوق دارد. سیستمی عظیم و منظم که انسان را خلق کرده تا مسیر شناخت را طی کند. با آموزشهای کنگره۶۰ به درکی تازه از خودم و نیروی موافقم رسیدم و دانستم که باید با دانش، آگاهی و تفکر به سوی خالق خود حرکت کنم.
وقتی مفهوم توکل را دریافتم و آن را در زندگیام بهکار گرفتم به آرامشی خاص رسیدم. فهمیدم چیزی فراتر از قدرت مطلق وجود ندارد. این شناخت دیدگاه من را نسبت به خودم و جهان اطرافم تغییر داد. دانستم که من تنها نیستم و مهمتر از آن من تنها «خودم» نیستم.
این دیدگاه نو مالکیت را هم به شکلی متفاوت برایم معنا کرد. ما مالک هیچچیز نیستیم؛ اگر خود را مالک چیزی بدانیم دچار رنج و بدبختی میشویم. رهایی در فهم این حقیقت است که انسان امانتدار است نه مالک. در پایان باید گفت: شناخت، آگاهی، تفکر و اتصال به نیروی مطلق مسیر انسان را از تاریکی به سوی روشنایی هموار میسازد و این همان معجزهای است که با نگاه درونی و حرکت آگاهانه در مسیر ارزشها میتوان به آن رسید.
نویسنده: همسفر شراره رهجوی راهنما همسفر سوگل (لژیون ویلیام)
ویراستاری: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر عذری (لژیون دهم)
ارسال: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر سعیده (لژیون دوازدهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی صالحی
- تعداد بازدید از این مطلب :
151