مصرف سیگار بسیار ویرانگر و مخرب‌تر از سایر مواد مخدر، و حوادث طبیعی است

جلسه پنجم از دور سیزدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژه مسافران آقا کنگره ۶۰ نمایندگی امام‌ قلی‌خان به استادی راهنمای محترم مسافر مرتضی، نگهبانی مسافر رامین و دبیری مسافر سعید؛ با دستورجلسه‌ی «دخانیات (سیگار، قلیون، ناس، پیپ، ویپ)» در روز سه شنبه تاریخ 13 خرداد ماه ۱۴۰۴ در ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

سلام دوستان مرتضی هستم مسافر.
از تمامی عزیزان خدمتگزار، آقای مهندس و خانواده محترم‌شان، راهنمای لژیون ویلیام خود و تمامی راهنمایان ویلیام وایت کنگره ۶۰ تشکر می‌کنم و سپاسگزارم. در رابطه با دستور جلسه سیگار، قلیان،پیپ،ناس و سایر دخانیات: همه ما می‌دانیم که مضرّات سیگار چیست؛ حتی کسانی که به تازگی وارد کنگره ۶۰ شده اند، از این غائله مستثنی نیستند. می‌دانیم که مصرف سیگار بسیار ویرانگر و مخرب‌تر از سایر مواد مخدر، و حوادث طبیعی است. سوالی که در اینجا مطرح است این بوده که چرا ما با وجود آنکه از تخریب سیگار آگاهیم، ولی همچنان آن را کنار نگذاشته و خودمان را از دام آن رها نمی‌کنیم. یکی از علت‌ها این است که مسئله‌ی اعتیاد به دخانیات، برای شخص اولویت ندارد و از دیگر دلایل آن این است که شخص مصرف کننده دخانیات، سیگار را ماده‌ای بسیار ساده و پیش پا افتاده می‌پندارد. فکر می‌کنند دانش‌های جهانبینی کنگره ۶۰ هیچ ارتباطی با موضوع مصرف سیگارشان ندارد؛ لذا بایستی بدانند که ۹۵ درصد آموزه های کنگره 60 مبنی بر جهان بینی، کمک بسیاری در رهایی شان از مسئله سیگار را در بر خواهد داشت. افراد مصرف کننده در خودشان چنین برداشت خواهند کرد که تمامی نیروهای منفی و موارد ضدارزشی جمع شده‌اند تا آنها را از سفر کردن‌شان منصرف کنند؛ و البته که این برداشت کاملا صحیح است. نیروهای منفی سال‌ها زحمت کشیده اند تا ما را درون تاریکی ها قرار دهند، و زمانی که متوجه شوند که شما به کنگره ۶۰ آمده‌اید و قصد درمان را دارید، مجددا تمام تلاششان را خواهند کرد تا شما را از این مسیر خارج کنند؛ این مسئله در سیگار و دخانیات تأثیر پررنگ تری خواهد داشت. شخصی که سفر ایکس‌ش را آغاز می‌کند، اما به سفر ویلیام خود اهمیتی نمی‌دهد؛ تحت کنترل همان نیروهای منفی قرار گرفته است. منظور، همان شخصی است که در حین سفر اول مدام سفر ویلیام‌ش را به تاخیر می اندازد. این دسته از افراد حتی با اتمام سفر اول و پس از رهایی از اعتیادشان به مواد مخدر، همچنان تمامی خصوصیات یک مصرف کننده را دارند؛ این اشخاص هنوز درمان نشده و هنوز یک مصرف کننده به حساب خواهند آمد؛ چرا که دخانیاتش را کنار نگذاشته.
درمان نکردن مسئله دخانیات، باعث ایجاد نور امیدی در دل نیروهای تاریکی‌ می شود؛ دادن این امید به نیروهای تاریکی آن‌ها را مجددا به سمت شما روانه می کند. به همین دلیل است که از زمین و زمان مشکلات می‌بارد؛ اینجا کنترل دست نیروهای بازدارنده است. دیده‌ام کسانی را که سفر کرده‌اند و به رهایی رسیده‌اند، اما از آنجایی که سیگارشان را درمان نکرده‌اند بازگشت خورده‌اند. این بخاطر نداشتن همان ۹۵ درصد جهانبینی است. مگر می‌شود از دریا رد شد بدون آنکه خیس شد؟ من همیشه و همه جا گفته‌ام، که خداوند ما را برگزیده تا گره‌های ما در کنگره ۶۰ باز بشود؛ شخص بزرگی چون آقای مهندس پیدا شود که دلش برای ما بسوزد و مراقب ما باشد؛ یک روز بگویند ویلیام، یک روز بگویند جونز، روز دیگر پهلوانی، یک روز نشان در بی نشانی؛ این نشانی محبت بی حد و اندازه این بزرگوارست که مراقب ماست، این لطف خداوند است. از یاد نمی برم، در دوره مصرف سیگارم، ساعت ۱۱ شب، با یک موتور، در فصل زمستان، مسافتی چند کیلومتری را طی می کردم تا سیگار تهیه کنم و زمانی که به خانه برمی گشتم بدون کشیدن حتی یک نخ به خواب فرو می‌رفتم؛ و الانه، امروزه در کجا قرار دارم؟ سجده شکر می کنم. ممنون از شما عزیزان که با سکوت زیبا به صحبت های من گوش دادید.

^{مرزبان کشیک:}

^{عکاسی: مسافر محمد لژیون 15
تایپ: مسافر اهورا لژیون 16
ویراستاری، تنظیم و ارسال: مسافر جاوید لژیون 18}