چهاردهمین جلسه از دورهٔ هشتاد و هفتم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، ویژهٔ مسافران و همسفران نمایندگی شادآباد، با استادی راهنمای محترم مسافر علی، نگهبانیِ مسافر علی‌اصغر و دبیریِ مسافر علی، با دستور جلسهٔ «دخانیات (سیگار، قلیان، ناس، پیپ و ویپ)» روز شنبه ۱۰ خرداد ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۴۵ آغاز به کار نمود.
خلاصهٔ سخنان استاد:
سلام دوستان، علی هستم، مسافر. خداوند را سپاسگزارم که یک بار دیگر این توفیق را به من داد تا در این جایگاه بنشینم و خدمت کنم. طبق روال جلسات شنبه، دستور جلسهٔ امروز به دو بخش تقسیم می‌شود:
۱. بخش اول: دستور جلسهٔ هفتگی
۲. بخش دوم: جشن یک‌سال رهایی مسافر قادر
به یاد دارم که پیش‌تر در کنگره، موضوعی تحت عنوان «درمان سیگار» مطرح نبود. خاطرم هست زمانی که در لژیون می‌نشستیم، سیگار مصرف می‌کردیم. این روند تا زمانی ادامه داشت که برای آقای مهندس اتفاقی (سکته) پیش آمد و ایشان راهی بیمارستان شدند. این واقعه جرقه‌ای شد برای آغاز درمان سیگار در کنگره. آقای مهندس خود اولین فردی بودند که درمان DST سیگار را انجام دادند و همان‌طور که چهارشنبه گذشته فرمودند، ۳۰ نفر را نیز به عنوان دستیار انتخاب کردند تا به عنوان راهنمای درمان سیگار فعالیت کنند.
امروز کنگره مسیر جدیدی را در پیش گرفته است. می‌دانیم که مصرف سیگار باعث بی‌حسی می‌شود و به سیستم X آسیب می‌زند. سیگار یک ضدارزش محسوب می‌شود و مانع تزکیه و پالایش است. به‌ویژه برای مسافران سفر اول، مصرف سیگار اثربخشی داروی OT را کاهش می‌دهد و روند درمان را مختل می‌کند.
در کنگره، مصرف سیگار به‌راستی یک ضدارزش است و افراد سیگاری با نگاه دیگری دیده می‌شوند. شرط اولیهٔ هرگونه خدمت در کنگره—خواه نگهبانی، دبیری، راهنمایی یا هر مسئولیت دیگری—درمان سیگار است. حتی برای شرکت در مسابقات ورزشی پارک‌ها، اولین شرط این است که راهنما تأیید کند رهجو سیگار خود را درمان کرده است؛ در غیر این‌صورت، اجازهٔ حضور ندارد.
حتی برای برگزاری جشن تولد رهایی نیز اولویت اول، درمان سیگار است. هم‌اکنون در لژیون من، ۱۲ نفر به دلیل عدم درمان سیگار، اجازهٔ برگزاری جشن تولد ندارند. امیدوارم همهٔ کسانی که به دنبال حال خوب و تجربهٔ این جایگاه هستند، هرچه سریع‌تر برای درمان سیگار اقدام کنند.
آمار کنگره نشان می‌دهد حدود ۹۰٪ از بازگشت‌ها مربوط به افرادی است که سیگار خود را درمان نکرده‌اند و هنوز به این باور نرسیده‌اند که درمان مواد بدون درمان سیگار ناقص است. امیدوارم روزی همه بپذیرند که سیگار نه‌تنها عمر را کوتاه می‌کند، بلکه هیچ سودی ندارد. من خود روزی سه پاکت سیگار مصرف می‌کردم، اما امروز به لطف کنگره، حتی به یاد نمی‌آورم که روزی سیگاری بوده‌ام، چون درمانم کامل و صحیح بوده است.
برخی می‌گویند درمان سیگار سخت است، اما این‌گونه نیست. انسان توانایی عبور از سخت‌ترین موانع را دارد، اما نیروی منفی می‌کوشد ما را از این مسیر بازدارد. سیگاری‌ها حتی از طبیعت هم لذت نمی‌برند. امیدوارم همه به این نقطه برسند که درمان سیگار را همانند درمان مواد جدی بگیرند.
اما بخش دوم جلسه که جشن یک‌سالگی رهایی مسافر قادر است. قادر در ۲۶ بهمن ۱۴۰۱ به لژیون ۱۹ پیوست و پنج ماه در آنجا سفر کرد. پس از مواجهه با چالش‌هایی، تصمیم به ترک کنگره گرفت، اما لطف خداوند به‌گونه‌ای شامل حالش شد که حتی تصورش را هم نمی‌کرد. او به لژیون ۲۲ منتقل شد و سفر خود را آنجا به پایان رساند. همزمان با درمان مواد، سیگار را نیز درمان کرد، علاوه بر ۴۰ سی‌دی، چند سی‌دی اضافه نیز نوشت، و از روز رهایی، یکی از خدمت‌گزاران فعال کنگره بوده است.
منظور من از لطف خدا این بود که او در آزمون راهنمایی شرکت کرد و به عنوان راهنمای تازه‌واردین پذیرفته شد. گاهی لطف خداوند آن‌چنان غافلگیرمان می‌کند که پس‌از مدت‌ها به آن پی می‌بریم. به خاطر دارم یکی از رهجویان این شعبه در انتخابات مرزبانی رأی آورد، اما کنگره را ترک کرد. با این‌حال، خداوند نگذاشت پیوندش با کنگره قطع شود؛ او در آزمون راهنمایی پذیرفته شد و دوباره به کنگره بازگشت.
در پایان، این تولد زیبا را به آقای مهندس دژاکام، قادر عزیز، خانوادهٔ محترم او و تمام اعضای شعبهٔ شادآباد تبریک می‌گویم. همچنین از آقای کریمی نیز تشکر می‌کنم که در این مسیرهمراه قادر بودند و بخشی از آموزش‌های او مرهون زحمات ایشان است.
سلام دوستان قادر هستم یک مسافر
از آقای مهندس بسیار سپاسگزارم که از شکست پلی به سوی پیروزی برای ما ساختند. همچنین از خانواده محترمشان نیز بسیار سپاسگزارم خصوصاً استاد امین که به ما درس "جهان‌بینی هنر زندگی کردن است" را آموختند. از راهنمایان و مرزبانان کنگره ۶۰ بسیار سپاسگزارم که بسیار به ما کمک کردند همچنین از راهنمایان خودم که برای به درمان رسیدنم بسیار مرا حمایت کردند و آموزش دادند سپاسگزارم زیرا اگر آنها نبودند من همچنان در تاریکی‌ها غوطه‌ور بودم.
و اما در خصوص تولدها می‌خواستم مطلبی را عرض کنم که در کنگره دلیل برگزاری تولد چیست؟ برداشت من این است که برگزاری تولدها در واقع برای ایجاد کردن نقطه امید در افراد و نور روشنایی در قلبشان است. اگر مسیرمان را درست انتخاب کنیم و در آن مسیر گوش به فرمان باشیم و بدانیم و تفکر کنیم که هدفمان درمان باشد قطعاً به درمان و حال خوش خواهیم رسید. از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید بسیار سپاسگزارم.
رهایی های این هفته:
تایپ ویراستاری :خدمت گزاران سایت
ارسال :مرزبان خبری
- تعداد بازدید از این مطلب :
165