مشکل ما نتیجه انتخاب خود ماست

پنجمین جلسه از دوره بیستم کارگاه های آموزشی عمومی کنگره۶۰ نمایندگی ساوه ویژه‌مسافران و همسفران با استادی مرزبان محترم مسافر عباس و نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر ابوالفضل با دستور جلسه(وادی سوم وتاثیر آن روی من)روز پنج‌شنبه مورخا۸خرداد ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان عباس هستم یک مسافر .
از دبیر و نگهبان جلسه و دوستانی که نوشتارها را قرائت کردند تشکر می‌کنم از ایجنت محترم و راهنمای لژیون ششم آقای محمد سپاسگذارم که اجازه دادند در این جایگاه قرار بگیرم و خدمت کنم دستور جلسه‌ این هفته که وادی سوم و تأثیر آن روی من است باید بگویم که ما در وادی اول یاد گرفتیم که باید تفکر کنیم یعنی قبل از هر کاری ابتدا خوب فکر کنیم به چه چیزایی فکر کنیم وبه چه چیزایی فکر نکنیم در وادی دوم متوجه شدیم که هیچ موجودی از جمله انسان بیهوده آفریده نشده است و من هم می‌توانم هدفی داشته باشم و یک هدفی را دنبال می‌کنم اما می‌رسیم به وادی سوم تیتر وادی سوم «باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.»این تنها وادی‌ است که با واژه‌ باید آغاز شده است و این یعنی تأکید و الزام دارد این وادی برای من یک پیام مهم داشت مسئولیت پذیری را به من یاد می‌دهد اینکه دیگران مسئول زندگی من نیستند مسئول اصلی خودم هستم و اگر بخواهم مشکلاتم را گردن دیگران بیندازم در واقع دارم قدرت و اختیار خودم را به آن‌ها واگذار می‌کنم. اگر بروم بیرون پیش روانپزشک بگویم من مشکل مواد مخدر دارم ایشان می‌گویند که مشکل از خانواده  بوده است که شما مصرف کننده شده‌اید یا از دوستان بوده است یا ریشه در کودکی شما دارد و من آرام می‌گیرم که خدا را شکر، مشکل از من نبوده است و این دائمی نیست. درک این وادی برای من باعث شد متوجه بشوم که کنگره تنها مکانی است که می‌گوید مقصر صددرصد و اصلی خودتان هستید به گذشته‌ام نگاه کنم و ببینم چقدر از مشکلاتم را به گردن پدر مادر جامعه یا حتی مصرف مواد انداخته بودم اما امروز می‌دانم اگر بخواهم تغییر کنم باید از خودم شروع کنم هیچ‌ کس بهتر از خود من نمی‌تواند به من کمک کند.
کم کم باید بپذیرم که آنچه از اعمالم برداشت می‌کنم نتیجه و بازتاب کردار خود من است اگر من بیرون از کنگره مثلاً نزد روانشناس یا مشاور بروم و بگویم که دچار مشکل شده‌ام یا دچار رنج هستم معمولاً پاسخ این است که مشکل به خاطر خانواده‌ات است جامعه‌ات مشکل دارد تربیت ایراد داشته و یا اطرافیان مقصرند این نوع نگاه شاید در لحظه آرامش ایجاد کند اما به‌ مرور باعث می‌شود من همیشه دنبال مقصر بیرونی بگردم و هیچ‌وقت مسئولیت شرایط فعلی‌ام را نپذیرم اما در کنگره ۶۰ یک اصل مهم وجود دارد مشکل از خود شخص است از خودِ خودِ انسان است این نگاه شاید در ابتدا تلخ و سنگین باشد ولی عمیقاً رهایی‌بخش است چون وقتی قبول می‌کنم که مشکل از من بوده است این قدرت را هم پیدا می‌کنم که راه‌حل را در خودم جست‌وجو کنم به‌جای سرزنش دیگران تمرکزم را روی اصلاح تفکر عمل و احساس خودم می‌گذارم به همین دلیل است که می‌گویم کنگره ۶۰  تنها جایی است که به‌صراحت می‌گوید مقصر خودت هستی و همین جمله آغاز تغییرات بزرگ می‌شود
نه جامعه مقصر است نه هیج کس دیگر هیچ چیز عجیبی هم نیست هر مشکلی که برای ما پیش آمده است نتیجه‌ انتخاب‌های خود ماست این مشکلات نه از آسمان افتاده‌اند نه کسی آن‌ها را به زور به ما تحمیل کرده است بلکه نتیجه‌ خواسته‌ها و انتخاب‌های خود ما هستند و باید این را بپذیریم باید مسئولیت کارهایی را که کرده‌ایم و انتخاب‌هایی را که داشته‌ایم را بپذیریم این پذیرش در واقع به ما امید می‌دهد امید به اینکه حتی اگر خواسته یا ناخواسته مشکلاتی را به وجود آورده‌ایم باز هم می‌توانیم آن‌ها را حل کنیم با تلاش مستمر و تفکر درست می‌توانیم مشکلات را یکی‌یکی حل کنیم چرا که انسان به این دنیا آمده تا راهِ حل مشکلاتش را یاد بگیرد اما اگر کسی بخواهد مشکلات خود را گردن دیگران بیندازد و منتظر باشد که دیگران بیایند و آن‌ها را برایش حل کنند همیشه در رنج و عذاب خواهد بود.

نگارش متن:مسافر حجت‌الله(لژیون ششم)
عکاس:مسافر جواد(لژیون دهم)
تنظیم وارسال:مسافر علی
مرزبان کشیک: همسفر ناصر