وادی سوم و تأثیر آن روی من

ششمین جلسه از دور چهارم سری کارگاههای آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی بروجن ویژه مسافران و همسفران با استادی راهنمای محترم مسافر سجاد و نگهبانی مسافر مصطفی و دبیری موقت مسافر اسماعیل با دستور جلسه «وادی سوم و تأثیر آن روی من» روز پنج‌شنبه هشتم خردادماه ۱۴۰۴ ساعت۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان سجاد هستم یک مسافر؛
خدا را شاکر و سپاسگزارم که یک‌بار دیگر لیاقت داد تا در این جایگاه قرار بگیرم، آموزش بگیرم و خدمت کنم. دستور جلسه این هفته:《وادی سوم و تاثیر آن روی من 》می‌باشد. تقریبا هشت سال است که در کنگره حضور دارم و وادی سوم را بارها خوانده‌ام، مشارکت کرده‌ام، در لژیون کار کرده‌ام و همیشه نیز این وادی را می‌خوانم. وادی سوم می‌گوید:《باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند》با هر بار خواندن این وادی، مطلب جدیدی یاد می‌گیرم. چند روز قبل که وادی را می‌خواندم کلمه خویشتن خویش نظرم را جلب کرد که این خویشتن خویش چه کسی است و یا خویش چیست؟ زمانی که من و یا شخصی وارد کنگره می‌شویم و مسائل و مشکلات برسر راه ما قرار می‌گیرد، تمام مشکلات و به خصوص  اعتیاد خود را بر گردن دیگران، خانواده، اجتماع و... می‌اندازیم و کم‌ترین ایراد را متوجه خود نمی‌کنیم. توقع داریم همه چیز خوب باشد تا بتوانیم به هدف برسیم. اما زمانی که وارد کنگره شدم و دستور جلسات و وادی سوم را کار کردم فهمیدم که باعث به وجود آمدن تمام مشکلات خود ما هستیم.
در ادامه می‌گوید که بایستی تمام مشکلات را خود فرد بر عهده بگیرد و حل کند. معمولا یک مصرف کننده می‌گوید من که تمایلی به مصرف نداشتم بلکه مسائلی باعث مصرف من شد و مشکل را بر گردن دیگران می‌اندازد. زمانی که من آموزش‌های کنگره و استاد امین را فرا گرفتم، آموختم که همه چیز دو سر دارد یک سر بیرونی که شامل جامعه، خانواده و اطرافیان است و سر دیگر که در درون ما می‌باشد و بسیار مهم است. جناب‌ مهندس نیز می‌فرمایند: زمانی که ما مصرف‌کننده شدیم آیا به زور اسلحه بود؟ ما خودمان با میل و اشتیاق خودمان شروع به مصرف کردیم‌ شاید بار اول به خواست کسی بود اما دفعات بعد خود فرد به مصرف مواد روی آورد.
طبق صحبت‌های استاد امین این خود من بودم که میل و اشتیاق و حس مصرف مواد را داشتم. من دوستان زیادی در اطراف خود داشتم که هیچ‌کدام مصرف کننده نشدند و فقط بعضی‌ها مصرف کننده شدند. پس آن سری که مربوط به خودم می‌باشد تعيين کننده است چرا که میل و اشتیاق و حسی که من نسبت به مواد داشتم باعث جذب من به مواد مخدر شد. در فیزیک نیز عنوان شده است که دو قطب ناهم‌نام همدیگر را جذب می‌کنند پس بنابراین اگر به اعتیاد و یا یک مسئله ضدارزشی روی آوردم بنا به آن خواسته و میل آن در درون خودم بوده است و این مسئله یک خط باطل برروی این‌که دیگران مسئول اعتیاد من بوده‌اند، می‌کشد و تنها مسئول این مشکل شخص شخیص خود من بوده است.
در ادامه وادی به این می‌پردازد که بایستی مشکل را حل کنم. ایرادی ندارد که مشکل را به گردن دیگران بیندازیم و بخواهیم دیگران این مشکل را برای ما حل کنند اما اگر از دیگران انتظار داشته باشم که مشکلات من را حل کنند، خوب او انسان است و من نیز انسان، پس آن شخص نسبت به من چه مزیت و برتری دارد که می‌تواند مشکل من را حل کند اما خود من نمی‌توانم؟ اگر ما اعتقاد داریم که خداوند تمام صفات و توانایی‌ها را در درون انسان قرار داده است پس در درون من نیز این صفات و توانایی‌ها وجود دارد بنابراین من با سعی و تلاش می‌توانم مشکلاتی که در زندگی و مخصوصاً در اعتیاد دارم را حل کنم. اگر من انتظار دارم دیگران برای مشکل من راه‌حلی پیدا کنند، ریشه آن در منیت یا ترس و یا ناامیدی می‌باشد. ما در جهان‌بینی بر روی خودمان کار می‌کنیم تا نیروهای درونی خود را بشناسیم و توانایی‌های خود را بیرون بکشیم تا بتوانیم مشکلات را حل نماییم. در درجه اول بایستی نيروهای درونی خود و نيروهای منفی را شناسایی کنیم و کارکرد آن‌ها را بشناسیم و به همین علت است که در جزوه جهان‌بینی مثلث دانایی مطرح می‌شود. تا زمانی که من از ترس‌ها، نگرانی‌ها، منیت و ناامیدی خود عبور نکنم قادر به حل مشکلات که همان دانایی و تشخیص ماهیت خواسته‌های خود است،  نمی‌باشم.
این وادی یک پیام برای من داشت؛ شاید گاهی اوقات رهجو در کنگره به این نکته توجه نکند و از دیگران انتظارات بیجایی داشته باشد. زمانی که همسفر من وارد کنگره شد و راهنما از او خواست تا وادی اول را بنویسد از من خواست تا گوشی خود را در اختیارش قرار دهم تا سی‌دی را بنویسد، به او گفتم گوشی من برای من است و سی‌دی که خریداری کرده‌ام نیز برای من است و اگر تو می‌خواهی سی‌دی بنویسی باید بر روی گوشی خود اپلیکیشن را نصب و سی‌دی را خریداری کنی و سپس  بنویسی. اگر یک فرد سی‌دی را از روی سی‌دی یک نفر دیگر و یا از گوشی شخص دیگری می‌نویسد و نزد راهنما می‌برد و راهنما آن را امضا و در کنار آن او را تشویق می‌کرد آیا آن کاری که باید انجام می‌شد، انجام شده بود؟ آقای امین می‌گوید: نمره به آن جایگاه داده نمی‌شود بلکه نمره به سعی و تلاش شخص در طول مسیر داده می‌شود. ما باید سعی و تلاش خود را در حدی که قادر هستیم انجام دهیم سپس بقیه موارد را به خدا و شرایط بسپاریم.

نگارنده: مسافر مسعود لژیون چهارم
ویرایش و تنظیم: مسافر امین
ارسال: مرزبان خبری مسافر محمد
مسافران و همسفران نمایندگی بروجن