سیزدهمین جلسه از دور چهل و ششم کارگاههای آموزشی عمومی کنگره۶۰ نمایندگی عمان سامانی شهرکرد به استادی راهنمای محترم مسافر محمد ، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر هادی با دستور جلسه "وادی سوم و تاثیر آن روی من " پنجشنبه ۸ خرداد ماه ۱۴۰۴ در ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.
سخنان استاد:
سلام دوستان، محمد هستم یک مسافر.خداوند را شاکرم که بار دیگر فرصتی به من داد تا در نمایندگی عمان سامانی خدمت کنم. دستور جلسه امروز درباره وادی سوم است. همه وادیها در کنگره ۶۰ مانند فرمولها یا شاهکلیدهایی هستند که به ما کمک میکنند از مشکلات عبور کنیم. هر وادی به ترتیب مسیری را برای ما باز میکند و هرکس در این مسیر به این شاهکلیدها نیاز پیدا میکند.
چهار وادی اول، چارچوب فکری برای رهجو ایجاد میکنند؛ بهویژه برای کسی که درگیر مشکلات است. این وادیها به ما یاد میدهند که وقتی میخواهیم تفکر کنیم یا قدم اول را برداریم، زاویه دیدمان چگونه باید باشد و اصلاً چطور به مسائل نگاه کنیم. گاهی منتظریم همهچیز کامل و عالی باشد تا حرکت کنیم؛ انگار کل دنیا باید دستبهدست هم دهد تا ما کارمان را شروع کنیم. مثلاً در تاریکی مشکلات، منتظر میمانیم تا دیگران به ما کمک کنند تا بیرون بیاییم. اما این طرز فکر هیچگاه به نتیجه نمیرسد.
وادی سوم تنها وادیای است که باید به کار گرفته شود. باید بدانی اگر درگیر تاریکی، اعتیاد یا هر مشکلی هستی، خودت باید کلید حل آن را پیدا کنی. وقتی تو حرکت کنی، فکر کنی و مسئولیت کارهایت را بپذیری، قطعاً به هدف و نتیجه میرسی. اما اگر منتظر باشی دیگران برایت کاری کنند، به هیچ نتیجهای نخواهی رسید، چون میخواهی بار مسئولیت را از دوش خودت برداری. این وادی میگوید پیدا کردن کلید به عهده خود فرد است.
در روشهای دیگر، گاهی میگویند: «خودت راه نرو، با فکر دیگران پیش برو و اصلاً تصمیم نگیر.» اما اینجا برعکس است. در کنگره، بار درمان روی دوش خودت است. خودت باید شخصیتت را قوی کنی، برای خودت دل بسوزانی و باور کنی که هیچکس به اندازه خودت به فکر تو نیست. اگر اینگونه فکر کنی، به نتیجه میرسی.
در حل مشکلات، همیشه بالا و پایینهایی وجود دارد. هر مشکلی کلیدی دارد و هیچ مسئلهای نیست که راهحلی نداشته باشد. اما این کلید زمانی خودش را نشان میدهد که خودت حرکت کرده باشی. حتی اگر همه جمع شوند تا برایت کاری کنند، تا وقتی خودت قدم برنداری، به نتیجه واقعی نمیرسی. گاهی رهجو میگوید: «چرا راهنما اینطور میگوید یا آنطور گیر میدهد؟» این همان شانه خالی کردن از مسئولیت است. وقتی توپ را به زمین دیگران میاندازی، هیچگاه به هدف نمیرسی. اما وقتی خودت بلند شوی، حرکت کنی و بپذیری که برای خودت دلت میسوزد و باید خودت را از تاریکی بیرون بکشی، آنوقت مسیر باز میشود و کلید را پیدا میکنی.
گاهی میگوییم: «به خاطر بچهام، خانوادهام یا فلانی میخواهم اعتیاد را کنار بگذارم.» اما این درست نیست. باید به این باور برسی که برای خودت حرکت میکنی. وقتی برای خودت قدم برداشتی، در ادامه میتوانی به خانواده، همسر، مسافر، همسفر یا فرزندانت کمک کنی. اما اگر در تاریکی بمانی، هیچ کمکی نمیتوانی به دیگران بکنی. وادی سوم دقیقاً میگوید: چارچوب فکریات را درست کن. آیا منتظر دیگرانی که برایت کاری کنند؟ این راه به نتیجه نمیرسد. باید برای خودت کاری کنی تا به نتیجه برسی.
مورد دوم درباره تعهدات است که به همین وادی برمیگردد. هیچ موجودی به اندازه خود شخص به خودش فکر نمیکند. اگر ما به فکر خودمان نباشیم و دلمان برای خودمان نسوزد، هیچکس برایمان حرکت نمیکند. کی به اندازه خودمان میتواند برایمان دل بسوزاند؟
وقتی به سورههای قرآن نگاه میکنم، حس میکنم نام هر سوره مثل حس و متن آن مثل عقل است؛ یعنی متن، نام سوره را توجیه میکند. مثلاً سوره مائده به معنی سفره پر از نعمت و برکت خداوند است. اولین آیه این سوره میگوید: «ای کسانی که ایمان آوردهاید، به عهد و پیمانهایتان وفا کنید.» این خیلی مهم است. وقتی تعهدی میدهیم، یعنی پیمانی میبندیم. اگر به آن وفا نکنیم، در ادامه به خودمان آسیب میزنیم. وقتی به عهدم عمل نکنم، به خاطر شکستن آن عهد آسیب میبینم. این یک قانون طبیعی است. پس باید یاد بگیریم به پیمانهایمان وفا کنیم.
مورد دیگر که بین بچهها رایج شده، مصرف قهوه است. اخیراً در برخی قهوهها مواد نگهدارندهای اضافه میشود که برای بعضی از دوستان، بهویژه کسانی که در پایان سفر هستند، مشکلاتی مثل ناراحتی معده ایجاد میکند. وقتی قهوه را قطع میکنند، حالشان بهتر میشود.
از اینکه به صحبتهایم گوش دادید، بسیار سپاسگزارم.

عکاس:مسافر ابوالقاسم لژیون یکم
نگارنده: مسافر نادر لژیون نوزدهم
ویراستار: مسافر منوچهر لژیون دوم
تنظيم:مسافر منوچهر لژیون دوم
ارسال:مرزبان خبری مسافر وحید
- تعداد بازدید از این مطلب :
241