بیشترین بار مسئولیت، بر عهده شخص شخیص خودمان است

جلسه اول  از دوره بیست و پنجم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی شیروان به  استادی مسافر محسن ، نگهبانی مسافر فرشید  و دبیری مسافر قربان با دستور جلسه " وادی سوم و تأثیر روی من" پنج‌شنبه  8 خرداد ماه  ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
از دستیار دیده‌بان و ایجنت محترم و گروه مرزبانی تشکر می‌کنم که این جایگاه را در اختیار من گذاشتند تا کسب تجربه کنم.**دستور جلسه:** وادی سوم. باید دانست که هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.همه ما برای آموزش گرفتن به کنگره می‌آییم. تمامی این وادی‌ها برای آگاهی و کسب آموزش ما به درستی و با دقت توسط جناب مهندس طراحی و چیده شده‌اند. وادی اول با تفکر ساختارها آغاز می‌شود، یعنی بدون تفکر درست هیچ ساختاری به وجود نمی‌آید. در گذشته، همه ما تفکر درستی نداشتیم و فکر و عمل‌مان اشتباه بود. همان‌طور که در کتاب ۱۴ وادی گفته شده، همه چیز مانند یک برگه نقاشی سفید است و برای اینکه این صفحه سفید به شکل زیبایی درآید، به تفکر و عملکرد ما بستگی دارد.
وادی دوم می‌گوید هیچ مخلوقی جهت بیهودگی پا به این دنیا نگذاشته است؛ یعنی هر مخلوقی برای حکمت و رسالت خاصی به وجود آمده است. هر کدام از ما به دلایل مختلفی به دنیا آمدیم.وادی سوم، تنها وادی است که در ابتدای آن کلمه "باید" آمده است. باید دانست که هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. از آنجایی که تفکرات ما قبل از آمدن به کنگره اشتباه بود، به همین دلیل دچار اشتباه و گرفتار اعتیاد شدیم. همه ما برای اینکه درست فکر کردن را یاد بگیریم به کنگره آمده‌ایم. اینجا مانند یک دانشگاه است و آمده‌ایم تا درست تصمیم بگیریم. اینجا هستیم تا عاشق شویم و به همه انسان‌ها و مخلوقات عشق بورزیم.وقتی همه ما در تاریکی‌ها بودیم، توقع داشتیم که دیگران کارهای ما را انجام دهند و خود در مقابل خانواده، دوستان و فامیل هیچ وظیفه و مسئولیتی نداشته باشیم. این مانند این است که یک سفر اولی که در حال درمان است، توقع دارد تمامی کارهایش را همسفرش یا خانواده‌اش انجام دهند و خودش هیچ کاری نکند. چون در حال سفر است، پس هرچه او بگوید باید همان شود.

در حالی که وادی سوم می‌گوید باید آگاه بود و دانست که هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.ما باید یاد بگیریم که از دست کسی برای ما کاری برنمی‌آید و این خود ما هستیم که باید راه و چاره‌ای برای انجام کارهایمان پیدا کنیم. وقتی وارد کنگره می‌شویم، باید بدانیم که کنگره قوانین خودش را دارد. باید لباس سفید بپوشیم، باید سی‌دی بنویسیم و باید ۱۰ تا ۱۱ ماه سفر کنیم و به حرف‌های راهنما فقط گوش دهیم. برای اینکه به سلامتی، صلح، آرامش و حال خوش برسیم، باید به این قوانین احترام بگذاریم.اگر ما از همدیگر توقع بیجا نداشته باشیم، قطعاً دلخوری هم پیش نخواهد آمد؛ چرا که برای درمان اعتیاد هیچ‌کس جز خودمان به ما کمک نخواهد کرد. بنابراین، راهنماها در طول سفر صرفاً نشان‌دهنده راه هستند و الباقی دست خود ما رهجوهاست. فقط با فرمانبرداری از رهنمودهای راهنماها می‌توانیم سفر درست و ایمنی داشته باشیم و به رهایی برسیم.

همه ما در گذشته دچار اشتباهاتی شدیم و اصطلاحاً قبله را گم کرده بودیم. حال برای تغییر و جبران آن، نمی‌توانیم به یکباره همه چیز را درست کنیم؛ بلکه باید صبور باشیم و به تدریج و به مرور زمان، تک‌تک اشتباهاتمان را جبران کنیم. همچنین در این راه می‌توانیم از کمک و مشورت دیگران استفاده کنیم. در ادامه، نیروهای مافوق نیز هستند که در این راه به یاری ما می‌آیند، اما در انتها این ما هستیم که باید برای حل مشکلات و معضلاتمان کار انجام دهیم و به امید اینکه دیگران برای ما کار انجام می‌دهند، نمانیم.اگر در صراط مستقیم باشیم و از نیروهای مثبت بهره‌مند شویم، هرچند ممکن است دیرتر به هدف برسیم، اما در نهایت به سرانجام نیک و رهایی خواهیم رسید
در ادامه رهایی :

مرزبان خبری: مسافر صادق
عکاس: مسافر مهدی لژیون پنجم
تایپ: مسافر جواد  لژیون یکم
ویراستاری و ارسال: مسافر محمدرضا