ما در کنگره مسئولیت پذیری را می آموزیم

چهارمین جلسه از دوره سوم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ ویژه مسافران و همسفران نمایندگی سنایی نیشابور در روزهای پنجشنبه با استادی : مسافر حسین ، نگهبانی : مسافر امیر و دبیری : مسافر حمید ، با دستور جلسه « وادی سوم و تأثیر آن روی من » مورخ 1404/03/08 رأس ساعت 17 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان حسین هستم یک مسافر؛ ابتدا تشکر می‌کنم از نگهبان محترم که اجازه دادند بار دیگر در این جایگاه حضور پیدا کنم و این تجربه ارزشمند را داشته باشم. همچنین سپاس ویژه دارم از راهنمای محترم، آقای زرگرانی، که همواره با دلسوزی در کنار ما بوده‌اند.
ما مسیر خود را با وادی اول آغاز کردیم. این وادی به ما می‌آموزد که قبل از هر عملی، باید تفکر کنیم. تفکر با فکر کردن تفاوت دارد؛ شما ممکن است در عرض چند لحظه هزاران فکر از ذهن‌تان عبور دهد، اما تفکر یعنی انتخاب یک فکر و بررسی دقیق آن از جنبه‌های مختلف. مثلاً درباره صحبت کردن، تفکر به این معناست که قبل از گفتن هر سخن، آن را سبک و سنگین کنیم.
وادی دوم به ما می‌گوید: هیچ موجودی بیهوده آفریده نشده است؛ هرکسی برای هدف و کاری خاص پا به این دنیا گذاشته و ما نباید خود را بی‌ارزش بدانیم.
وادی سوم به ما یادآور می‌شود که مسئولیت کارهایمان به عهده خود ماست. هیچ‌کس به جای ما نمی‌تواند وظایف‌مان را انجام دهد. در کنگره نیز ما می‌آموزیم که ابتدا باید سلامت را به‌دست آوریم تا به آرامش و سپس آسایش برسیم.
برای یک سفر اولی، لازم است بداند که مسئولیت تمام امورش با خودش است. هیچ‌کس نمی‌تواند شربت او را به جای او مصرف کند یا سی‌دی‌هایش را بنویسد. این مسیر باید قدم‌به‌قدم طی شود و در تمام ابعاد زندگی‌مان جاری گردد. زندگی امروز من نتیجه افکار دیروز من است و زندگی فردای من حاصل افکار امروز من خواهد بود.
اکنون که وارد کنگره شده‌ایم و این آموزه‌ها را می‌شنویم، باید تفکرمان را اصلاح کنیم. چگونه؟ با کار کردن پله‌پله روی وادی‌ها. تفکر درست داشته باشیم، نه صرفاً فکرهای خوب. پیش از انجام هر کاری، نتایج و پیامدهای آن را بررسی کنیم.
بعضی از ما تصور می‌کنیم تغییر باید با زور انجام شود، اما این باور اشتباه است. تغییر واقعی با آموزش اتفاق می‌افتد. اگر اصول و قوانین را بلد باشیم، دیگر نیازی به زور و سختی‌های بی‌دلیل نخواهیم داشت.
بعضی از مشکلات زندگی، ساخته و پرداخته خود ماست، اما برخی دیگر خارج از اختیار ما هستند؛ مثلاً یک بیماری لاعلاج یا مشکلی غیرقابل حل. باید این موارد را بپذیریم و با آن‌ها نجنگیم. اگر پذیرش نداشته باشیم، آرامش‌مان را از دست می‌دهیم.
هیچ‌کس بهتر از خود ما نمی‌تواند به ما کمک کند؛ نه پدر، نه مادر، نه راهنما. آن‌ها تنها یار و کمک‌کننده هستند، اما اصلِ کار با خود ماست. باید بپذیریم که مسئول مشکلات‌مان هستیم و خودمان باید برای حل آن‌ها گام برداریم.
سی‌دی نوشتن به چه درد آقای مهندس یا راهنما می‌خورد؟ آن‌ها از این کار نفعی ندارند، اما پشت هر دستور مهندس، یک تفکر عمیق و هدفمند وجود دارد. هیچ دستور یا ساختاری در کنگره بی‌دلیل نیست. همان‌طور که هیچ سه‌پایه‌ای نمی‌تواند تنها بر دو پایه بایستد، درمان در کنگره نیز نیازمند کار بر روی سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی است.
نوشتن سی‌دی‌ها، یکی از ارکان مهم درمان است. نادیده گرفتن آن، یکی از پایه‌های مثلث درمان را با مشکل مواجه می‌کند.
پس بیایید با تفکر صحیح، پذیرش مسئولیت، آموزش‌پذیری و عمل به دانسته‌ها، به سلامتی، آرامش، صلح و آسایش برسیم. وقتی خودمان به تعادل برسیم، اطرافیان ما نیز در کنار ما، زندگی بهتری خواهند داشت. ممنونم که با حوصله به صحبت‌های من گوش دادید.

عکس مسافر سعید
تایپ ویراستاری مسافر علی