مسیر خودشناسی با وادی سوم

چهارمین جلسه از دوره شانزدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران به نمایندگی اردبیل، به استادی  مسافر فیروز، نگهبانی مسافر حامد و دبیری مسافر تورج با دستور جلسه "وادی سوم و تاثر آن روی من" یکشنبه 4 خرداد ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

در وادی سوم آموختم که هیچ‌کس مسئول زندگی من نیست جز خودم. این وادی به‌روشنی می‌گوید: "باید کار خود را خودم انجام بدهم." اگر من برای خودم ارزشی قائل نباشم، نباید انتظار داشته باشم که دیگران برایم ارزشی قائل شوند.

در دوران مصرف، مشکلات مانند پرده‌ای بودند که چشمان من را بسته بودند؛ من تنها چیزی که می‌دیدم، مواد بود. اما حالا، خدا را شکر، به کنگره ۶۰ آمدم و به رهایی رسیدم. اکنون که از بند مواد رها شده‌ام، مشکلات و ویرانی‌های گذشته یکی یکی خود را نشان می‌دهند. اما دیگر نباید انتظار داشته باشم که دیگران این مشکلات را برایم حل کنند. این من هستم که باید با صبر و آرامش، پله‌پله، آن‌ها را از سر راه بردارم.

گاهی دیده‌ام که بعضی از افراد فکر می‌کنند چون در حال درمان هستند، خانواده یا دیگران باید مشکلات آن‌ها را برطرف کنند. این تفکر در کنگره ۶۰ کاملاً مردود است. اگر من مشکلی دارم، چرا باید انتظار داشته باشم دیگران آن را حل کنند؟ مگر وقتی مصرف‌کننده بودم، کسی کنار من بود؟ حالا که خرابی‌ها نمایان شده‌اند، وظیفه من است که آن‌ها را خودم، با کمک آموزش‌ها، حل کنم.

وادی سوم به ما می‌آموزد که حل مشکلات گذشته باید مرحله‌به‌مرحله و به‌آرامی انجام شود. اگر ان‌شاءالله تا پایان وادی چهاردهم برسیم، افکارمان، جسم‌مان و مسیر زندگی‌مان به تعادل می‌رسد. در این مسیر، استادان دلسوز و راهنمایان گران‌قدر، همچون چراغ‌هایی در تاریکی، مسیر را برای ما روشن می‌کنند.

من خودم بسیاری از راه‌حل‌ها را نمی‌دانستم، اما با شرکت در جلسات عمومی و لژیون‌ها، راه‌های درست را آموختم. کنگره ۶۰ برای من مانند دروازه‌ای به بهشت بود؛ جایی که یاد گرفتم چطور با مشکلاتم مواجه شوم.

در سفر اول، مشکلات زیادی سر راهم آمدند. هنوز دو ماه از سفرم نگذشته بود که خواهرم از دنیا رفت. در چهار ماهگی سفر، همسرم دچار مشکل جسمی شد و در ماه هشتم، برادرم را از دست دادم. با این حال، تصمیم گرفتم ادامه دهم. از سفر دست نکشیدم، با مشکلات جنگیدم و حالا، در جایگاه استادی نشسته‌ام.

خدا را شکر می‌کنم که کنگره صبر را به من آموخت و قدردان استادم هستم که درس‌های زندگی را به من یاد داد. از همه عزیزانی که به صحبت‌های من گوش دادند، صمیمانه سپاسگزارم.

تهیه و ارسال گزارش:مسافر تورج (لژیون سوم)