ایمان و صبر باید درست و کامل باشند. ما در گذشته بی‌صبری و اضطراب‌های فراوانی را چشیده و اشک‌های بسیاری ریخته‌ایم. روزی به نقطه ناچاری و انتهای خط رسیده‌ایم و در نهایت مسیر کنگره۶۰ برای ما باز شد.
میوه درخت صبر، بسیار شیرین است. چیزی را رایگان به شخصی نمی‌دهند. خداوند در قرآن مثال‌های فراوانی در این مورد زده‌اند. گاهی اوقات، به بعضی از بندگان آنقدر نعمت می‌دهد که او را فراموش کنند. ایمان و توکل باید قوی باشند و در این مسیر، اما و اگر نداریم. به طور مثال: کشاورزی که دانه‌ای را می‌کارد، نباید به خانه خود رفته و منتظر باشد که چند ماه بعد، محصول پرباری را برداشت نماید؛ بلکه او باید به دانه رسیدگی کرده، آن را آبیاری کند و از شر آفت حفظ نماید.
صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است. هیچ‌گاه دیر نیست. همه افراد می‌توانند، تغییر کنند. تا زمانی که حرکت نکنیم، ثمره‌ای نخواهیم داشت. با وجود اینکه خداوند بزرگ، بخشنده و صبور است؛ اما ابتدا باید حرکت کنیم؛ زیرا او می‌گوید: از تو حرکت، از من برکت. قانون عمل و عکس‌العمل و کارما وجود دارند؛ اگر ذره‌ای خوبی کنی، خوبی می‌بینی و چنانچه حتی فکر بد کنی، دیگران در مورد تو فکر بدی خواهند کرد. این موضوع در همه ادیان وجود دارد.
نیت، بسیار مهم است. باید ببینیم که آیا نیت ما بر اساس تلاش، فکر و یا آموزش‌های کنگره بوده است؟ نخستین آموزش کنگره۶۰، رها کردن است. چنانچه مشکلی برای شما به وجود آمد، نباید آن را بزرگ جلوه دهید؛ بلکه باید رها کنید و اگر اتفاقی غیر از این بیفتد، در واقع یعنی امید و توکل به خداوند در شما وجود ندارد. باید آموزش بگیریم و دقت کنیم تا بتوانیم با صبر و توکل، مشکلات را حل نماییم.
نویسنده: همسفر کبری راهنمای لژیون دوم
تایپ: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر سعیده (لژیون هفتم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی خواجو
- تعداد بازدید از این مطلب :
107